Şiirlerimde bile çağıramıyorum seni,
Gözyaşları ebedi sevgili,
Bırakmadın rahat şu garibi,
Arama demiştin beni!
Çocuk gibi dinledim seni,
Tut demiştin ya sözünü?
Tuttum...Ya sen?
Sen ne zaman bıraktın beni, kalbimi?
Söz yerine kalbimi tutsaymışım keşke,
Sürüklendi peşinden
Bilmiyorum nerde şimdi, belki de peşkeşte?
Belli ki hali pejmürde!
Hıçkıra hıçkıra ağladım seni,
Akarda bitersin yaşlarımda
Gidersin sandım, yanıldım...
Geceler boyu aldanmışım,
Aynalar bile yalan söylemiş,
Gözlerim bana geri bakarken
En mutlu fotoğrafımız bile
İhanetteymiş!
Aşkımızı yazardım sayfalarca,
Kalemimin kurşunu sıkılmış,
Vurmuş geçmiş kağıt delik deşik,
Sende görmediğim edebi,
Dizelerim bildi, bari onlar edebî,
Ağlamaktan kısılan tek sesim mi?
Fısıl fısıl duyulmuyor şiirimin dizeleri!
Oysa bir zamanlar gürlerdi,
Tarihi değiştirirdik her gün
İnlerdi aşkımızın nameleri...
Şarkılara inerdi bazen şiirleri,
Yelken açardı gemileri,
Kim olacak bendenizin tabii ki!
Tamam gelme artık,
Verme de aşkımı geri,
Çocuk muyum ben, istemem!
Hediyem olsun o da zaten!
Beril Yabar
