He Came Back

5

(Δεν εχω κανει edit για τυχον λαθη)

Όταν έφυγε ο Ορέστης δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα. Μάζεψα το τραπέζι που φάγαμε και πήγα στο δωμάτιο μου περνοντας στα χέρια μου τα Ανεμοδαρμένη ύψη (Είναι βιβλίο για όσους δεν το ξερετε) και σιγά σιγά άρχισα να μπαίνω στο νόημα.

Άκουσα κλειδιά στη πόρτα και τη μαμά μου να με φωνάζει.

Εγω-Ναιιι;;

Είπα και πήγα στο σαλόνι.

Μαμα-Εδώ ήσουν όλη μέρα σημερα;

Εγω-Ναι γιατι;

Μαμα-Όχι τίποτα απλα αναρωτήθηκα πως και δεν πήγες στη Σάρα.

Εγω-Μιλήσαμε από το τηλέφωνο...Και τώρα που το σκέφτομαι της είχα πει ότι θα την επερνα μετά και τελικά δεν τη πήρα τηλέφωνο.

-Καλά...έχεις φαει;...

-Ναι....εμμ....ήρθε ο Ορέστης από εδώ.... και φάγαμε..

-Τι φαγατε;

Είπε και είχε αυτό το μισοχαμόγελο.Πάντα συμπαθούσε τον Ορέστη.

-Μας έφτιαξε μια μακαρονάδα και εγώ τον βοήθησα όπως μπορούσα.

-Μμ..ξέρει να μαγειρεύει κιόλας;;

Είπε και φαινόταν ξαφνιασμενη.

-Ναι ξέρει.

Είπα αποτομα και έφυγα γρήγορα για το δωματιο μου.Δεν θα καθόμουν να μιλάμε συνεχεία για τον Ορέστη.Έλεος...

Πήρα τηλέφωνο τη Σάρα αλλά μίλαγε και έτσι το έκλεισα.

Πήρα στα χέρια μου το βιβλίο και διαβασα ακόμα λίγο αλλά μετά άρχισαν να με πονάνε τα μάτια μου και σταμάτησα.Πήγα και πήρα να φάω ένα τοστ μιας και πεινούσε αρκετά και δεν είχα φάει τίποτα άλλο όλη μέρα και κοίταξα το ρολόι τοίχου που είχαμε.Η ώρα είχε πάει 7.

Θυμήθηκα το περιστατικό που είχα το πρωί στο καναπέ με τον Ορέστη όταν πήγε να φύγει και αμέσως ήθελα να το ξεχάσω.Ηλίθιο μυαλό ότι θέλεις σκέφτεσαι.

Η υπολοιπη μέρα μου πέρασε βαρετα..

Δευτέρα

Ημουν στο σχολείο και περπατούσα στους διαδρόμους προσπαθώντας να αποφύγω τον Ορέστη.Αλλα ας τα πάρω από την αρχή τα πράγματα.

Το πρωί όταν περνούσα έξω από το σπίτι του εκείνη την ώρα έβγαινε και πήγαμε μαζί σχολειο.Όταν φτάσαμε έτρεξαν όλοι πάνω του.Δεν κάνω πλάκα.Είχε να έρθει 4 χρόνια και η αλήθεια είναι πως ήρθαν πολύ να τον δουν.Πολλά αγόρια για να τον καλέσουν στις παρέες τους μιας και ήξεραν ότι τραβούσε όλα τα κορίτσια σαν μαγνήτης όπου και να πήγαινε και φυσικά όλες οι ****ανες ήρθαν να του τριφτουν.Δηλαδή έλεος κοπέλα μου.Θα είναι ολόκληρο χρόνο στο σχολείο.Τέλος πάντων εγω έφυγα σιγά σιγά από εκεί χωρίς να με πάρει είδηση στο Ορέστης και μετά όταν μπήκαμε στις τάξεις με ρώτησε που πήγα και μου είπε ότι με έψαχνε.Σα να μην έφτανε αυτό ζήτησε από τη Σάρα που κάθεται δίπλα μου κάτι χρόνια τώρα να ανταλαξουν Θέσεις γιατί μαθες δεν βλέπει καλά και να πάει η Σάρα να κάτσει με το Σταθη.Στην αρχή δίστασε αλλα μετα όταν της ζήτησε ο ίδιος ο Στάθης μου ζήτησε συγνωμη και μου είπε ότι θα μου χρωστάει για όλη την χρονιά και με άφησε στο ίδιο θρανίο με το κανιβαλο και ολες με κοιταγαν με μισό μάτι μετά.Όλη την ώρα του μαθήματος μου ψιθυριζε πράγματα και με ρώταγε για καθηγητες.Και για να καταλάβετε όταν λέω ψιθύριζε...έρχονταν υπερβολικά κοντά στο αυτί και το λαιμό μου και με ρώταγε αργά.Πάω στοίχημα ότι το έκανε επίτηδες ο βλάκας και μάλιστα μια καθηγήτρια μας έκανε παρατήρηση και μας είπε ότι ότι κάναμε μπορούσαμε να το κάνουμε κάπου αλλού και όχι μέσα στο μάθημα.Εκεί ήταν που έγινα τέλειος σαν μπατζαρι.Και μετά από όλα αυτά μπορείτε να καταλάβετε γιατί προσπαθώ να τον αποφυγω.Έχουμε ακόμα δύο ώρες και μετά φεύγουμε επιτέλους.Και θα είμαι στην ασφάλεια του σπιτιού μου.
Πήγαινα να στρίψω και έπεσα πάνω σε κάποιον.Σηκώνοντας το βλέμμα μου είδα το άτομο από το οποίο κρύβομαι.Γαμωτο!