Angel or Dragon? // On Hold

Hoofdstuk 73

De drie wolven, Nives, Luna en Ember, staan achter ons. Zij willen ons helpen? Waarom? Zij zijn toch degene die ons hier heen hebben gebracht? Verbaasd staar ik de drie wolven aan, die ondertussen in hun mensen vorm zijn getransformeerd. 'Jullie willen ons helpen...?' Vraag ik verbaasd. De rest lijkt net zo verbaasd te zijn als ik. De drie meiden kijken elkaar even aan en knikken daarna. 'Wij kunnen jullie met gemak vrijlaten,maar wij willen er wel iets voor terug.' Zegt Luna grijnzend. Natuurlijk... er is altijd weer iets dat we terug moeten doen.. 'Wat dan?' Vraag ik nieuwsgierig. Ik moet toegeven dat ik niet graag iets terug wil geven, maar ik wil hier heel graag weg. Ik moet hier weg om mijn moeder te vinden. 'Wij willen met jullie mee.' Zegt Ember opgewerkt. Meteen draait Warlock zich in mijn richting en schud langzaam zijn hoofd. Hij maakt zo'n kleine bewegingen dat het alleen mij opvalt. Ik zou naar hem kunnen luisteren. Warlock weet vaak wat goed voor ons is. Helaas wil ik hier liever weg. Ik durf dit risico wel te nemen. 'Oke dan, maar je moet ons hier wel meteen uithalen.' Meteen zijn alle blikken op mij gericht. Iedereen kijkt me boos aan. Ze zijn woedend. Ik voel dat ik langzaam rood word. Dit was de juiste keuzen... denk ik..

'Doen we. we halen jullie nu weg.' Zegt Nives. Ze rent naar de cel en haalt een zilveren sleutel uit haar jaszak. 'Onze vader bewaard hem altijd in zijn kamer. Het was makkelijk.' Legt ze uit. Grijnzend opend ze de stalen deur. Zonder te twijfelen rennen wij op de deur af. Een voor een stappen we de cel uit. 'Oke, wees allemaal heel steel. Onze ouders slapen hiernaast.' Fluistert Luna. Allemaal lijken we dit te begrijpen, behalve SammyCat.. ze duwt met haar twee voorste poten tegen de ijzeren deur aan. Deze valt met een harde klap dicht. De klap weerklinkt door de hele grot. Met grote ogen kijken we haar aan. Dat meen je niet he! Natuurlijk moet alles weer tegen zitten.. is er iemand wakker geworden?

'Wat?' Vraagt SammyCat verbaasd. 'Ben je gek! Onze ouders slapen!' Fluistert Ember. 'Oh..i-' SammyCat worst onderbroken door luid geschreeuw. 'Ember, Nives, Luna, wat is dat kabaal!' Dat is de stem van de koning. Luna legt een vinger op haar lippen. Iedereen is muis stil. 'Luna?' Hoor ik nogmaals. Ik hoor zware voetstappen vanuit een gang komen. Deze worden steeds harder en komen steeds een stukje dichterbij. 'Nives?!' Ik voel mijn hart hevig kloppen. Mijn handen worden zweterig. Ik klam me vast aan Roan en verstop mijn hoofd in zijn borst. 'Oke, het is niet veilig mee..' mompelt Ember. 'Het spijt ons vader!' Roept Luna. 'Rennen iedereen!' Schreeuwt Nives. Nu breekt de paniek uit. Iedereen rent zo snel als ze kunnen richting de uit gang. Achter me hoor ik de koning schreeuwen. 'Haal ze terug!' Commandeert hij. Even is het stil, maar al snel hoor ik het grommende geluid van wolven. Ik gil hard en probeer nog harder te rennen. Het lijkt alsof mijn voeten net meewerken. Ik ben nu al uitgeput.. 'ren door. Wij leiden ze af!' Roept Luna. Ze staat midden op het pad stil en laat ons voor gaar uitwijken. Niet bepaald de beste manier.. ik ren langs haar af en probeer de rest bij te houden. Nives en Ember rennen de andere richting in. Naar Luna. Die drie meiden zijn knetter gek! Met zijn drieën gaan ze het opnemen tegen wachters! 'Felice, focus!' Roept Warlock. Hij grijpt mijn pols vast en trekt me mee, waardoor ik bijna over mijn eigen voeten val. Hopelijk gaat het daar achter goed..

P.o.v Luna.

Nives en Ember komen naast mij staan. We transformeren alle drie in een wolf. We slaan onze vleugels uit en grommen luid naar de wolven die langzaam op ons af komen. 'Luna, ik vind dit geen goed idee..' mompelt Nives. Ik moet toegeven dat het inderdaad niet het slimste idee is. Deze wolven trainen dag en nacht. We kunnen ze nooit aan! Maar toch moeten we het proberen. Misschien lukt het wel. 'Geen zorgen, meiden.. Dit lukt ons.' Zeg ik op een rustige toon. Ik haal een keer diep adem en kijk Ember en Nives even aan. Daar gaan we..

Heey een nieuw hoofdstuk! Sorry dat het zo lang duurde.. ik had toetsweek, maar dat is nu weer voorbij ;D

Zoals jullie zien (later toegevoegd) is dit hoofdstuk opgedragen aan UnicornxLive ^-^. Ze is een goede vriendin van mij, en daarom heb ik dit hoofdstuk aan haar opgedragen. Check haar boeken een keer als je tijd hebt ;3

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤