KONTROLSÜZ TERAPİ

5.Bölüm

"Ekin kliniğe geldiğinde henüz kalp hastalığı tedavisinin başındaydı ama psikolojisinin iyi olduğu söylenemezdi. Duru'nun hastasıydı ama babasının arkadaşı olduğum için onu benim tedavi etmemi istiyordu. Duru'yla birlikte Ekin'in seanslarına giriyordum ve onun için bir defter tutmamın sebebi buydu. İlk başta her şey yolundaydı. Tedavisi devam ediyordu, morali düzeliyordu. Seanslara gelmemesi üzerine babasını aradım. Bir gün aniden kötüleşmiş ve hastaneye kaldırılmıştı. Ameliyata girmişti ama kurtarılamamıştı."

Duyduklarımla birlikte dehşete kapılmak deyimini en üst seviyelerde yaşadım.Küçücük bir beden. Henüz 5 yaşında. Ne kadar fazla vakit geçirmemiş olsanız da klinikte sizi her gördüğünde gülümsüyor. Sonra bir gün o güzel dudakların size gülümsemek üzere tekrar hareket edemeyeceğini öğreniyorsunuz. O güzel gözleri bir daha göremeyeceğinizin farkına varıyorsunuz. Hayatının çok kısa bir süreden oluştuğunu ve yaşadığı zamanın çoğunu hastanelerde geçirdiğini düşündükçe daha fazla dehşete kapılıyorsunuz. Buğra'nın bana sürekli olarak sakin kalmamı söylemesindeki en büyük nedenlerden biri buydu belki de. Her türlü ayrılıktan korktuğumu biliyordu. Sakin kalamayacağımı da biliyordu. O konuşmaya devam ederken gözlerimde akmayı bekleyen yaşların biriktiğini hissediyordum.

"Peki Deran'ın tüm bunlarla ilgisi ne?"diye sordum sesime yansıyan üzüntüyle.

"Deran. Ekin'in amcası."

Göz bebeklerimin yaşadığım şaşkınlığı dışarıya yansıttığından hiçbir şüphem yoktu ki Buğra'nın bakışları da bunu destekler nitelikteydi. Hiçbir şey diyemedim. Diyebileceğim hiçbir şey de yoktu zaten.

"Deran'ı çok fazla tanımıyordum. Sadece abisiyle arkadaştım. Ama Baran, Ekin'in ölümünden sonra zor da olsa toparlamıştı. Deran ise 2ay ortalıkta yoktu. Ailesi endişelendi ve 2 ay boyunca onu her yerde aradılar."

"Hala olayların benle olan ilgisini anlayamıyorum Buğra."

"Hepsinin bir açıklaması var. Deran'ın fark etmeni istediği şey...Kendisiydi. Deran lise yıllarında babanın hastasıydı İzgi. Seni tanıyordu. Kişilik bozukluğu olduğu düşünülüyordu ve klinikte tedavi görüyordu. Babanın uyguladığı psikoterapi işe yarıyordu. Yani Baran'ın anlattığına göre böyleydi. Ama sen üniversiteyi yurtdışında okumak istediğinde baban da bunu uygun görmüş ve seni yalnız göndermek istemediği için yurtdışına taşınma kararı almıştınız. Baban Deran'ın tedavisini yarım bıraktı.Senin de bildiğin gibi Kişilik bozukluklarının tanımlanması ve kategorize edilmesi zordur. Deran'a doğru tedaviyi uygulayabilecek tek kişi babandı ve o da tedaviyi bıraktığında ailesi büyük bir yıkım yaşadı. Anlatılana göre Deran'ın durumu kötüleşmişti ve davranışları çok fazla garipleşmişti. Çok zeki olması inanılmazdı ve tıpı kazandıktan sonra ailesi ara sıra garip davranışları olsa da onun normale dönmeye başladığını düşünmüştü. Belki de Deran normalmiş gibi davranmaya başlamıştı. Bu seneye kadar. Ekin'i çok seviyordu ve onun ölümünden sonraki 2 ay içerisinde ortalıkta bulunmaması herkesin aklına aynı şeyi getiriyordu. Geçmişteki haline dönmesinden korkuyorlardı. Ailesinin Ekin'i bizim kliniğe getirmesinin sebebi yalnızca Baran'la arkadaşlığımız değil tekrar babanla iletişim kurmaktı.Deran'ın ara sıra olan garip davranışları şüphe duymalarına neden oluyordu çünkü. Kişilik bozukluğu olan kişiler en küçük sebepte birine karşı büyük bir nefret besleyebilirler. O kişi sendin İzgi. Deran'ın kurtulmak için olan tek çaresini elinden almıştın ve o sebebin sen olduğunu öğrendiğinde sana karşı büyük bir nefret beslemişti."

"Ama bu çok saçma." dedim kulaklarıma inanamayarak. "Koskoca İstanbul'da Deran'ı tedavi edebilecek tek kişi babam mı?"

"Belki de değildir. " dedi Buğra hiçbir şeyden emin olmadığını belirten ses tonuyla. "Ama Baran'ın dediğine göre Deran babandan sonra hiçkimsenin tedavisini kabul etmemiş. Babanla arasında özel bir bağ olduğunu ve senin buna engel olduğunu düşünmüş."