My Devil Husband

CHAPTER ONE

Napakurap pa ako ng ilang beses habang nakatitig sa lalaki na nasa harapan ko.

‘Gwapo' that's my first thought.

Kaya lang, natauhan din Naman agad ako nang maalala kong basta na lang siyang naupo nakishare ng table sa akin.

"Excuse me?" pasintabi ko.

Nandito ako ngayon sa isang restaurant at tahimik na kumakain ng favorite kong lasagna. I was having a sumptuous meal nang bigla na lang may lalaking walang pasintabing naupo at nakitable sa akin.

Buti na lang gwapo siya!

Singkit na mga mata, matangos na ilong, luscious lips na medyo mapula-pula pa na parang masarap halikan, makinis din yung balat niya at maputi. Namumula rin yung pisngi na parang baby. Mukha siyang artificial intelligence. In short, gwapo! Sobrang gwapo!  And take note, humahapit sa katawan Niya yung t-shirt na suot niya, mukhang alaga sa gym at physically fit pa.

"Done checking on me?" Nakangising tanong nito.

Agad na napabalik bigla yung tingin ko sa gwapo niyang mukha niya.

My face instantly heated out of embarrassment, kaya mabilis akong nag-iwas ng tingin para hindi niya mahalata yung pagbablush ko. Mahirap na no! Ayoko namang isipin ng lalaking to na attracted ako sa kanya, kasi hindi naman no!

I cleared my throat, para kasing may nagbara bigla sa lalamunan ko kaya hindi agad ako nakapagsalita.

"FYI, I'm not checking on you," Tanggi ko with matching eyerolls pa.

Of course I will never admit it. Bakit ko naman ipapahiya yung sarili ko? I'm not that crazy.

Matapang na ibinalik ko yung tingin sa kanya to prove myself. But then, bigla niya na lang akong tinaasan ng kilay nang magtama yung mga mata namin.

My eyes widened in surprised. And I got turned off immediately.

Seriously, ngayon lang ako nakaencounter ng lalaking tinataasan ako ng kilay! Marc never done that to me or kahit Sila Dad and Lolo.

"Sure," aroganteng sagot nito.

Sinamaan ko siya ng tingin. “Excuse me?"

I hate that smirk on his face. Ang sarap burahin.

Wala pa kaming limang minuto na magkausap pero ramdam na ramdam ko na yung kayabangan niya. Tsk!

Ayoko pa naman sa lahat yung mga mayayabang na tao. Hindi naman porket gwapo siya, pwede na siyang magyabang at umasta na parang siya yung 'King of the World'  kasi hindi naman. Kahit anong gawin niya, he will never rule the world, unless si Lucifer siya.

I rolled my eyes.

"Look, Mister. Can you go find other seat? You see, marami namang vacant table dyan so there's really no need to share with a stranger," I said politely.

Pinilit ko pang ngumiti sa kanya kahit na nag rerefuse yung mga muscles sa pisngi ko na mag stretch para lang ipakita sa kanya kung gaano ako ka-polite na tao.

Pero imbis na sumagot siya, tinaasan niya lang ulit ako ng kilay habang nakasandal siya sa upuan at nakacross arms pa.

Unbelievable!

"This is my respective table. If there's someone who needs to move, it's you," he said, full of confidence and arrogance.

I raised my eyebrows as well as I stared at him in disbelief.

"Ikaw ba yung may-ari nito?" I countered then I mimicked him by folding my arms across my chest as well, just to make myself look intimidating as he is.