New Girl

Ik zal me even voorstellen. Ik ben Ava, ik ben 15 jaar en ik kom uit Limburg. Ja, ik kom uit Limburg. Veel mensen luisteren alleen maar naar mijn stem en zeggen: 'wat heb jij voor een raar accent!' Dat is is de beruchte zin, die ik al zo veel keren heb moeten aanhoren van mensen, die zelf met plat Amsterdamse accent overal mee wegkomen, terwijl wij, Limburgers, altijd de dupe zijn. Neem nou het Sinterklaasjournaal van 2012. Ronduit zielig gewoon. Denk je nou echt dat Limburgers het hele jaar carnaval vieren en continu 'Alaaf, Alaaf, Alaaf!' roepen? Denk nou niet dat ik een Hollandhater ben ofzo, maar het is gewoon heel irritant om continu dit te horen te krijgen: 'praat jij met een zachte 'gee'? Heel irritant.

Maar nu genoeg over mijn afkomst, ik kan beter vertellen waarom ik überhaupt aan het praten ben. Nou, ik vertel je dit: ik ga verhuizen. Naar Londen. Of all places, Londen! Nu mijn moeder weg moet voor haar werk en haar o zo leuke vriend (ahum) met haar mee gaat, trek een jaartje in bij mijn vader Clarke. En ik houd het echt geen jaar in Hamburg uit met mijn moeder en ook nog eens haar vriend. Juist, mijn moeder verhuist voor haar werk naar Hamburg. Bah, Duitsland. Mijn vader woont in Londen. Hij is geboren en getogen in Scotland, maar ik heb dat gedeelte van mijn familie nooit ontmoet. Behalve dan mijn oom Al (eigenlijk Alec, maar ik noem hem al mijn hele leven Al). Al is een succesvol interieurontwerper, die in een prachtig herenhuis in het centrum van Londen woont samen met zijn vriend Luke. Mijn vader woont boven hem en nu ga ik samen wonen met drie mannen. Geweldig. Ik hoorde van mijn vader dat Oom Al heel hard ging gillen toen hij hoorde dat ik in Londen kwam wonen en dat we snel samen moesten gaan shoppen. Zo'n typje is mijn oom dus. Hij en Luke zijn heel verschillend, maar toch dol op elkaar. Ik denk dat Luke soms handig is om mijn oom een beetje af te remmen. Luke is heel rustig en kalm, iets wat mijn oom absoluut niet is.




En dan mijn vader, mijn lieve vader. Vijftien jaar geleden woonde hij kort in Maastricht en kwam mijn moeder tegen, die toen, ondanks haar jonge leeftijd, al een hele zakenvrouw was. Heel kort waren ze verliefd, en daar kwam ik uit. In eerste instantie was dat niet de bedoeling, maar toch probeerden ze het met z'n tweeën. Mijn ouders beseften al snel dat ze niet de ware voor elkaar waren, maar dat ik de rede was dat ze bij elkaar moesten blijven. Ze hielden het vol totdat ik zes was. Toen verhuisde mijn vader terug naar Londen, waar ik hem elke vakantie zou bezoeken. Dat waren geweldige vakanties. Samen met hem, oom Al en Luke door Londen struinen, of een tripje door de UK maken. En nu ging ik echt in Londen wonen. Gelukkig sprak ik foutloos Engels, aangezien mijn ouders me tweetalig hadden opgevoed. Op school zal ik me aan een bepaalde dresscode moeten houden. Ik hoop dat ik niet de nieuwe pispaal van de klas wordt. Ik zou mijn vrienden wel gaan missen. Ik had al afscheid van mijn beste vriend Tim genomen en mijn beste vriendin Mira zou me komen uitzwaaien op het vliegveld. Mijn kamer is al leeg. Alleen mijn bed staat er nog. Ik poets mijn tanden, doe mijn pyjama aan en wens mijn moeder goedenacht, die zoals altijd met haar neus achter de computer zit. 'Welterusten.' mompelt ze terug. Fijn, zo'n enthousiaste moeder. Ik nestel me onder de dekens en sluit mijn ogen. Lang denk ik nog na over hoe mijn kamer eruit zal zien, hoe mijn school zal zijn en hoe de mensen zullen..... Na lang piekeren val ik eindelijk in een diepe slaap.