New Girl

New Girl: Hoofdstuk 4

'Zo, nu kan ik eindelijk eens met iemand praten die mij begrijpt.' zegt Al lachend. 'Jij hebt het ook zo zwaar zonder mij!' zeg ik. Maar niet heus. Als iemand een geweldig leven leidt, dan is het mijn oom wel. 'Genoeg over mij; hoe gaat het met jou?' vraagt hij belangstellend. 'Wel goed, maar ik ga mijn vrienden wel missen denk ik.' 'En je moeder niet?' vraagt hij verrast. 'Natuurlijk ga ik mijn moeder missen, maar als je ouders gescheiden zijn en je bent zo lang bij je moeder, dan heb je denk ik ook wel even behoefte om bij je vader te zijn. Dat heb ik dan'

'Ok, genoeg over de familie; hoe zit het met een vriendje?' vraagt Al nieuwsgierig. 'Niks, jongens zijn niet geïnteresseerd in mij.' 'Maar hoe zit het dan met die ene jongen? Tim?' 'Tim is mijn beste vriend en hij heeft al een vriendinnetje.' zeg ik een beetje chagrijnig. Ik wil het hier echt niet over hebben. Het is al vernederend genoeg dat ik het enige meisje in mijn klas was dat nog niet gezoend had. Je bent niet lelijk, maar oopk niet super mooi. Dat zegt mijn moeder. Lekker bemoedigend.

Maar ja, het onderwerp JONGENS ligt gewoon nogal gevoelig bij mij. Vooral nadat de jongen waar je al sinds de brugklas verliefd op bent, je beste vriendin zoent. Mira kon dit ook niet weten, ik had het aan niemand vertelt.

We komen bij een park aan, met daarin een speciaal gedeelte waar Gladys haar drolletje kan leggen. Al en ik ploffen op een bankje neer en laten Gladys los. Die rent dankbaar naar het hondenhoekje. 'Er is hier een Gail's Bakery om de hoek. Heb je zin in verse sinaasappelsap?' vraagt Al. 'Ja, lekker!' antwoord ik. 'Ik ben zo terug.' zegt hij.

Heel veel mensen zijn weg van Starbucks, ik ben weg van Gail's Bakery. Je kan daar heerlijk ontbijten en lunchen, maar het is er ook gezellig voor een afthernoon tea. Ik kom al mijn hele leven bij Gail's Bakery. Nu ik vijftien ben, hoop ik dat ik er een baantje kan krijgen. Mijn vader kent de manager van het pand in South-Kensington goed, dus misschien kan hij een goed woordje voor me doen.

Ik kijk naar Gladys. Ze speelt met een andere hond. Ze is wel een beetje dik geworden. Het wordt tijd dat ze weer eens flink naar buiten gaat. Al is al weer terug. Hij ploft naast me neer en geeft me mijn sinaasappelsap. 'Als ik eerlijk ben: 'Gladys is wel een beetje dik geworden.' Al begint te lachen.

'Dat heeft een rede en ik denk dat je die erg leuk gaat vinden: Gladys is zwanger!' schreeuwt hij bijna. 'Aaahhhh!!! Meen je dat? Wie is de vader?' vraag ik hem enthousiast. 'Een andere Toller, uit het asiel.' 'Asiel, wat moet jij in het asiel?' vraag ik hem. 'Ik ben daar in de weekenden vrijwilliger en ik neem Gladys soms mee. Ze mochten elkaar meteen!' 'Maar hoe heeft 'het' kunnen gebeuren?' vraag ik hem met een glimlach. 'Agh, dat zal wel gebeurd zijn toen ik niet oplette of zo.'

'Je doet er wel erg koel over, je krijgt er dadelijk puppy's bij!' zeg ik lachend. 'Nou, ik vind dus dat die puppy's niet kunnen opgroeien zonder hun vader, dus heb ik besloten hem te adopteren!' 'Echt? Super!' ik vlieg hem om de hals. 'Wat vinden Luke en papa hiervan?' 'Die vinden het allemaal best, zolang ik alle dieren maar gedeisd houd.

Jeetje, dadelijk zitten er 4 mannen (als je Gladys' vriendje ook meetelt), twee vrouwen (Gladys en ik) en puppy's in één huis met elkaar opgescheept. Dat wordt lachen.