Fear The Wolves

12.

"Wat heb je daar in je hand?" Geschrokken doe ik mijn hand met het papier achter mijn rug. "Niets" Fluister ik, hij fronst zijn wenkbrauwen. "Niets?" Herhaalt hij mij terwijl hij langzaam naar mij toe loopt. Ik knik, "Niets..." Hij staat vlak voor mij. Hij legt zijn hand op mijn bovenarm, wat mij naar adem laat snakken. "W-wat doet u?" Vraag ik verbaast, hij laat zijn vinger toppen over mijn arm naar beneden glijden. Zijn ogen boren zich diep in de mijne, "M-meneer..." Mijn mond voelt droog aan. Als hij bij mijn handpalm aan komt, wrijft hij lichtjes met zijn duim over mijn hand. Kippenvel verspreid zich over mijn lichaam. Hij buigt zich naar voren, zijn warme adem voel ik tegen mijn huid aan botsen. "Hoe durf je, eerst mijn kamer in te komen zonder toestemming en daarna ook nog dingen voor mij achter te houden" Zijn zachte maar intimiderende stem doet mij rillen. Hij gritst het papier tussen mijn vingers vandaan.

Ik wil wat zeggen maar sluit al snel teleurgesteld mijn mond weer. "Nu ben ik wel benieuwd waarom ik dit niet mocht zien" mompelt hij meer tegen zichzelf. Hij opent het licht verfrommelde briefje en laat zijn ogen over de drie woorden glijden. "Fear the wolves?" Vragend kijkt hij mij aan, een lichte glimlach om ringt mijn lippen. "Fear the wolves..." Mompel ik, "Jij mormel... Stop met lachen" Sist hij dreigend. Zuchtend laat ik mijn mondhoeken naar beneden zakken. "Zonde van het papier" hoofdschuddend pakt hij het papier tussen zijn beide handen vast. Al snel zie ik voor mijn ogen hoe hij het papier is smalle repen scheurt. Een kreet verlaat mijn mond, "Nee" Mompel ik verloren. Hij laat het papier tussen zijn vingers glijden waarna ze verspreid op de grond vallen. Ik ga door mijn knieën en probeer alle stukjes bij één te rapen. "Leer hier van, ik wil je hier nooit meer zien zonder toestemming. Begrepen?"

Tranen branden in mijn ogen, waarom..? Ruw word ik bij mijn kraag vast gepakt en door elkaar geschut. "Begrepen?" Roept hij kwaad, ik kijk langs hem heen naar het gescheurde blad. Mijn tanden zet ik in mijn onderlip, een klap tegen mijn wang doet mij ontwaken. "Kijk mij aan" gromt hij, met angstige ogen kijk ik hem aan. Mijn wang voelt rood en pijnlijk aan, "Ik begrijp het" Fluister ik met een brok in mijn keel. "Ga aan het werk, slaaf" Ik knik eerbiedig naar hem. Ik ga door mijn knieën en raap de blaadjes op, "Laat liggen, als ik je over een minuut niet zie werken heb je grote problemen" Ik kijk naar het gescheurde papier in mijn handen, met mijn onderlip tussen mijn tanden laat ik het papier tussen mijn vingers glippen. Ik sta weer op en loop hem snel voor bij. Zijn hand rond mijn pols doet mij verschrikt op kijken. Fronsend kijkt hij mij aan, "Wa-". "Sst" Sust hij, na een paar seconden intiem oog contact te hebben laat hij mij weer los en wend zijn blik af. Ik voel mijn hart in mijn keel kloppen, snel ren ik bij hem weg.
___
"Hoe durf je!" Word er vanaf de hal geschreeuwd. "Hoe durf je van mij te stelen? Jij nietsnut" Nieuwsgierig kijk ik over de leuning naar beneden. Een vrouw staat met gebogen hoofd in gesloten door vier mannen. "Nou?" Buldert Herolf zijn stem door de hal, "I-ik..." Stottert ze, fluisterend maakt ze haar zin af. "Had honger...", Argwanend snuift Herolf. "Ze zijn ook allemaal het zelfde" Hij duwt de vrouw tegen de borst van Theodore. "Breng haar weg, ik wil haar hier nooit meer zien" Op zijn gemak loopt hij bij de oproerkraaier weg. "Nee, meneer. Alstublieft, spaar mij" Jammert de vrouw, met medelijden kijk ik naar de vrouw. Hoe kan hij zo hard zijn? De vrouw valt huilend op haar knieën, "Sta op" Bromt Randalf. Haar schouders schokken wild. Twee onbekende mannen tillen haar op, "Alstublieft, het spijt mij. Ik had zo'n honger" Jammert ze.

"Wat sta je hier te doen?" Geschrokken draai ik mij om, Herolf staart mij met zijn handen in zijn zakken aan. "Had ik je niet gezegd dat ik je wilde zien werken" Met donkere ogen kijkt hij mij aan, gelijk pak ik de wasmand die ik had neer gezet op. "Sorry" Mompel ik, ik ren snel verder zodra ik zie dat hij zijn mond weer wil open trekken. Opgelucht laat ik mijn ingehouden adem tussen mijn lippen door vluchten. Ik raap me bij één waarna ik weer verder ga met het werk.

____________________
Hey,🙋🏼

Ik wou jullie lieve lezers even bedanken voor jullie lieve reacties ☺️💕
Volgende keer probeer ik een wat langere hoofdstuk te maken.

Vote?
Commentaar?
(Tips/tops?)

Xx anna😘