BroMance

Chapter 15 ~Μόνοι

Θ: Νομιζω θα μεινουμε εδώ μεσα μεχρι να ερθουν οι γονεις σου.

Ν: Νομιζω ότι θα λιποθυμήσω

Θ: Ηρεμησε. Βγες εξω απο 'κει.

Ν: Μη μου λες τι να κανω. Ενταξει? Εσυ φταις

Θ: Πως γινεται να φταιω εγω που κολλησε η πορτα σου

Ν: Εσυ την κλειδωσες.

Θ: Ενταξει μπορει να την κλειδωσα αλλα που να ηξερα.

Ν: Θυμησε μου μολις βγουμε απο εδώ μεσα  να παρω πισω αυτό που σου ειπα πριν

Θ: Ποιο?

Ν: Ότι δεχομαι την συγνωμμη σου..

Θ: Οχου..κανε ότι θες ..

Νεφελη

Ακου εκει..να κανω ότι θελω.Οκ. Θα κανω ΟΤΙ θελω. Μπηκα παλι μεσα στην μπανιερα, τραβηξα την κουρτινα και καθισα κατω. Αλλοστε δεν μπορουσα να κανω τιποτε άλλο.

2 ωρες αργοτερα

Πρεπει να εχει περασει αρκετη ωρα που είμαι εδώ μεσα. Δεν ξερω καν όμως τι ωρα είναι. Δεν εχω ένα ρολοι μαζι μου. Ουτε καν το κινητο μου. Που δεν εχει χτυπησει καθολου..Σε σχεση με του Θανου που μας εχει παρει τα αυτια. Παραδόξως δεν μου εχει μιλησει καθολου.

Δεν αντεχω άλλο. Νιώθω πολύ κουρασμενη και καθομαι μεσα σε μια μπανιερα. Δηλαδη αν είναι δυνατον. Γερνω προς τα πισω. Δεν καταλαβαίνω πως βυθιζομαι σε έναν βαθυ υπνο.

Θανος

Εχω πιαστεί ολόκληρος. Καθομαι επι ωρες δεν ξερω κανω ποσες..πανω στην τουλετα. Δηλαδη σε ποιον να το πω και να με πιστεψει. Εκτος αυτου το τηλεφωνο μου εχει παρει φωτια εξω. Ποιος ξερει ποσοι με εχουν παρει τηλ.

Σηκώνομαι για να ξεπιαστώ λιγο. Ακουμπαω τα χερια μου πλαγια του νιπτηρα και κοιτάζομαι στον καθρευτη.

Τι εισαι ετσι αγορι μου λεει μια φωνη στο μυαλο μου..Τα μαλλια μου πετανε απο 'δω και απο εκει γιατι η άλλη με εβρεξε. Επισης κολλανε γιατι εχουν σαμπουαν ή αφρολουτρο πανω τους..ή τι σκατα ηταν αυτό που μου εριξε..Ριχνω λιγο νερο στο προσωπο μου.

Δεν μου εχει μιλησει καθολου σκέφτομαι. Τι θα κανουμε μεχρι να ερθουν οι γονεις της θεε μου?

Θ: Τουλάχιστον ελα εξωω δεν δαγκωνω ''αποκρινομαι..αλλα απαντηση δεν παιρνω..Εχει γουστο..Τραβαω την κουρτινα και την βλεπω να κοιμαται..Αυτή η κοπελα..αναισθητη..

Αυτή η κοπελα σου εχει κλεψει τα μυαλα ηλιθιε παλι αυτή η σπαστικη φωνη στο μυαλο μου..

Θ: Ωραια..και τι κανουμε με 'σενα τωρα μου λες ? ''προσπαθησα να την σηκωσω. Ουτε καν..δεν κουνιεται απο εκει..''

Ακουσα ξαφνικα φωνες απο κατω..

Θ: Επιτελους ''αναφωνησα.''

Μετα απο λιγα δευτερόλεπτα το χερουλι του μπανιου κουνιοταν. Η μητερα της προσπαθουσε να ανοιξει και φωναζε.

Θ: Κυρια Χριστινα μην φωνάζετε. Κλειδωθήκαμε μεσα επειδή η πορτα σκαλωσε..η Νεφ είναι καλα απλα κοιμαται..είναι εξαντλημενη.

κΧριστινα: Θα φωνάξουμε κλειδαρα περιμενετε εκει.

κΔημητρης: Θαναση παιδι μου μας πηραν οι γονεις σου τρομοκρατημένοι επειδή δεν σηκωνες το τηλεφωνο..Που να φανταστούμε, για αυτό ηρθαμε σφαιρα ''ειπε ο πατερας της''

Θ- Ενταξει..βγαλτε μας απο 'δω και τα λεμε άλλη ωρα''δεν ηθελα να ξυπνησει η Νεφελη απ΄τις φωνες''

Μετα απο ώρα η πορτα ανοιξε..Η μαμα της μπηκε μεσα φουριοζα..

κΧριστινα: Το πως κλειδωθήκατε θα το συζητήσουμε άλλη ωρα..

κΔημητρης:Ασε τα παιδια. Θαναση μπορεις να την βγαλεις απο εκει μεσα.?

Θ: Ναι βεβαια ''οι γονεις κατεβηκαν κατω. Εγω κατευθυνθηκα προς την μπανιερα και προσπαθησα να την σηκωσω διχως να την ξυπνησω''

Την μετεφερα στο κρεβατι και προσπαθησα να την σκεπασω ώστε να μην κρυωσει. Ευτυχως δεν ξυπνησε. Φορεσα αλλα ρουχα για να κοιμηθώ αφου αυτά ηταν μουσκεμα..Ξαπλωσα στον καναπε και ανοιξα το κινητο μου 33 κλησεις? Ο χριστος..όταν ακουσα μια αδυναμη φωνη να λεει...Ελα κοιμησου μαζι μου.