BroMance

Chapter 35// Tell me the Truth

Νεφελη

Κατεβαίνοντας κατω, ειδα τον Θανο μεσα από το παραθυρο. Κλωτσουσε πετρες και ότι άλλο εβρισκε. Ανοιξα την πορτα και βγηκα εξω. Τοτε με κοιταξε κατευθείαν.

Θ: Επιτελους''αναφωνησε σηκωνοντας τα χερια του ψηλα''

Ν: Τι εγινε?

Θ: Τι εγινε? Τι εγινε?..Με ρωτας τι εγινε Νεφελη?

Ν: Ναι..δεν μπορω να καταλαβω τι συμβαινει

Θ: Θα μου πεις τι συνεβει αναμεσα σε εσενα και τον Αρη περυσι το καλοκαιρι αλλιως ξεχνα την δευτερη ευκαιρια...και γενικα ξεχνα εμενα..

Νομιζω ότι ηρθε η ωρα να του μιλησω, αλλιως δεν γινεται..θα τον ξαναχασω. Επρεπε ηδη να του εχω μιλησει, αλλα...

Θ: Τι θα γινει θα μιλησεις?

Ν: Με τον Αρη δεν είχαμε τιποτε το σημαντικο..

Θ: Αλλα εμαθα εγω..

Ν: Συγνωμμη πηγες και τον ρώτησες? Χωρις να μου πεις τιποτα?

Θ:Μην πας να βγεις και με το από πανω..Ξερεις ότι φταις..Αν μου ελεγες δεν θα ρωτουσα κανενα..Σου δινω την ευκαιρια να μου πεις..Μην την χαραμίζεις..

Ν: Απλα είχαμε κατι για λιγες μερες....Βασικα για 1 μηνα..Περυσι για αυτό εμεινα περισσοτερο..

Θ: Ναι..και μετα όταν ηρθες ησουν λες και ειχες παθει καταθλιψη.

Ν: Ενιωθα οντως χαλια..Δεν το πιστευα στην αρχη

Θ: Και εμενα μου ελεγες δικαιολογιες του τυπου είμαι στεναχωρημενη επειδή τελειωσαν οι διακο-

Ν: Μη με διακοπτεις..ασε με να μιλησω

Θ: Οκ.

Ν: Η αποσταση μας χωριζε..και για αυτό εδωσα τελος..

Θ: Και αυτος το δεχτηκε..Ετσι απλα?

Ν: Μιλούσαμε για μεγαλο χρονικο διάστημα μεσω Skype και απ'το τηλεφωνο..βεβαια εγω ειχα σταματησει  να νιώθω κατι γι'αυτον

Θ: Αυτος όμως?

Ν:..''δεν απαντησα..δεν ηξερα τι να του πω..οτι μαλλον ακομα ο Αρης ισως νιωθει κατι''

Θ: Γιατι δεν απαντας''μεσα στη φωνη του ακουστηκε και η φωνη καποιου να φωναζει το ονομα μου''

Α:Νεφεληη.

Θ:Οχι ρε..

Ν: Αρη? Τι κανεις εσυ εδώ?

Α: Ηρθα να αποτελειωσω κατι ''σηκωσε το χερι του στον αερα και πηγε να χτυπησει τον  Θανο..Αλλα σταθηκα μπροστα..

Ν: Μην τολμήσεις αλλιως ξεγραψε με..και θα φυγω απευθειας για τον πατερα σου''

Α:Νεφελη τι λες?Νομιζα ότι δεν τον ηθελες..ότι σου ηταν βαρος..

Ν:Ποτε δεν ειπα κατι τετοιο...εσυ μου εισαι βαρος πλεον..

Α:Δεν ντρεπεσαι? Να μου δινεις ελπιδες-

Ν:Ποτε δεν σου εδωσα...εσυ παντα νομιζες πραγματα..Τωρα σε παρακαλω φυγε..

Α:Θα φυγω..Εσενα δεν θα σε πετυχω καπου μονος σου όμως..τοτε θα δεις..

Θ: Όταν με βρεις κανε ότι θες..δεν σε φοβάμαι..

Γυρισε και εφυγε..αν είναι δυνατον..πεταγονται από εκει που δεν το περιμενεις..

Ν:Που ειχα μεινει.

Θ: Στο ότι αυριο φευγουμε..

Ν: Τι?

Θ: Ή θα διωξεις αυτόν ή θα φυγω εγω.

Ν: Πως βαζεις τετοιο διλλημα?

Θ: Δεν σε βαζω σε διλλημα..Να σου ανοιξω τα ματια προσπαθω.