15: Interactions

128 11 4
                                    

ROWAN KLENT LIM

After five years,

Matagal na since nung nalaman naming patay na si Xyla. Siya yung palagi kong iniisip pag-gising ko sa umaga at bago matulog. She motivated me to live even though na alam kong wala na siya. Pinagawan siya ng mga magulang niya ng puntod kahit wala yung bangkay niya.

I drove down to the graveyard bringing a bouquet of flowers to visit her. I parked my car and search her grave. When I found it, I placed the flowers sa gilid ng lapida niya.

Xyla Camille Madrigal
September 29, 1999- April 15, 2016


"Hey Partner! Been so long I guess. It's been five long years without you. 2015 lang nung nagkakilala tayo ngayon 2021 na. Happy Birthday nga pala. Alam mo bang nag-aaral na akong mag-Korean. Sa salitang yun kita naaalala eh. Miss na miss na kita. Single parin in case kung may makilala akong katulad mo. Pero alam ko namang impossible yun kasi wala kang katulad. Pero ngayong birthday mo, kakantahan kita.

Saengil chukha hamnida~
Saengil chukha hamnida~
Sarangani Xyla-ssi~
Saengil chukha hamnida~♡

O! Ayan! Happy 23rd Birthday mahal! Pareho na tayong 23! Saranghaeyo! Hunt my dreams Xyla Camille!! Annyeong! Sarangmnida! Jungmal bigoshipoda!" I said and left her grave. Habbang naglalakad ako papalabas ng graveyard, may nakita akong babaeng nakaupo sa lupa habbang nagsasalita sa lapida. I stopped nung nakaharap ko siya. She looked up at me at nanlaki agad ang mga mata ko. Xy-Xyla?!

"Uy! Wag mo nga akong takutin! Alam nating dalawa nasa sementeryo tayo. Wag mo nga akong takutin!" Sabi niya in the same familiar voice that I used to listen five years ago.

"You can't be her." I muttered. Tumayo siya at lumapit sakin.


"Uy! Tinatakot mo na ako ah! At anong 'You can't be hear'?" Sabi niya. I just rolled my eyes and left her. Habbang naglalakad ako papalayo she was muttering. "Nananakot tuh o. Sana multuhin ka ng kung sino mang binibisita mo dito." Sabi niya. I scoffed in disbelief and left.


I just went back to my car and turned on the engine. Kinapa ko tung phone ko sa bulsa ko pero wala akong makapa. May biglang kumatok sa bintana. Napatingin naman agad ako dun. It was her again. The girl who looked like Xyla.


"Yah! Naiwan mo yung phone mo." Sabi niya sa labas ng bintana. Binuksan ko yung bintana ang she gave me my phone.


"Thanks." Sabi ko. Isisirado ko sana yung binatana pero pinigilan niya ako. "What do you need?"


"Sino yung binibisita mo? Girlfriend mo ba yun?" Tanong niya.


"Well, actually, hindi pa niya ako sinagot." Sabi ko and tried to close the window pero pinigilan na naman niya ako.


"Wait, teka!" Sabi niya. "May sasabihin pa ako."


"What?" I said, irritated.


"Hindi ka ba magpapapag-pag?" Tanong niya. "Yung tumatawid sa apoy bago umalis ng sementeryo?"


"No thanks. I don't need it." Sabi ko and tried to close the window once again pero for the third time, she stopped me.


"Hindi ka ba natatakot na baka masundan ka ng mga..multo?" Sabi niya. I rolled my eyes at her.


"No and bye."


"Teka naman o! Hindi ka ba naniniwala sa mga sinasabi ng mga matatanda? Wala namang mawawala pag sumunod ka diba?" Sabi niya.


"Why are you even talking to me? Nagpapapansin ka ba sakin?" I said. Her eyes widen and her cheeks were burning. I grinned at her.


"Yah! Hindi ah! Ang feeling! Wag nalang kaya!" Sabi niya and was about to walk away but I stopped her by grabbing her wrist. "Baket? Ikaw na naman tung may kailangan?" Pagtataray niya.


I opened my car door and walk out of my car. "Since nagpapapansin ka sakin, at para matapos na yung pang-iinis mo sakin, magpapapag-pag ako." Sabi ko. She smiled widely and lead me to anplcae kung saan may apoy.

"Simple lang naman yung ang gagawin mo, tumawid ka lang sa apoy." Sabi niya. Tumawid naman ako. "Yah! Bakit ang tangkad mo?" Sabi niya, I smiled at her.


"Tapos na ba?" Sabi ko. She nodded at smiled. She smiled like her, she smiled like Xyla.


"Uy! Ano'ng 'she smiled like her' jan? Nananakot ka na ha?" Sabi niya that made me awake.


"Sorry, I just remembered someone on you." I said.


"Sino? Yung binibisita mo? Xyla pangalan nun diba? Pano ba siya namatay?" Tanong niya sakin. I looked down. "Patawad, di ko alam." She said.


"It's fine." I said and sighed. "Anyway, ikaw? Sino'ng binibisita mo dito?" Tanong ko.


"Yung nanay at tatay ko, namatay sila pareho sa aksidente, sabi sakin ng ninang at ninong ko." Sagot niya sakin. She looked down and forced herself to smile.


"Sorry, I asked you about that." Sabi ko.


"Ayos lang, hindi mo rin naman alam eh." Sabi niya. "At pwede ba, wag mo akong english-in hindi ako masyadong marunong." I chuckled at what she said.

"I'm Rowan by the way. Rowan Klent Lim. 23." I said and lend out my hand.

"Mara. Mara Martinez. 23 narin." She said and shooked my hand.

Hi Mara Matrinez, you look like Xyla but you can't be her. It's impossible.

_____
A/N;

Tadaima! Guyseu! Twisted plot ahead po!

Sayonara!!!

√  |  𝑷𝑰𝑪𝑻𝑼𝑹𝑬𝑺 𝑶𝑭 𝑼𝑺  ;   𝒌𝒐𝒐𝒌𝒖 Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon