Το Λεωφορείο

Κεφάλαιο 36

Φτάνω σπίτι και με υποδέχεται μια υπέροχη ευωδία. Η κοιλιά μου γουργουρίζει, καθώς συνειδητοποιώ ότι πεινάω πάρα πολύ, παρόλο που φάγαμε πριν από ώρα κρέπες με τη Μαριάννα.

Πηγαίνω στην τραπεζαρία, όπου ο μπαμπάς και ο αδερφός μου τρώνε ήδη. Κοκκινιστό μοσχαράκι με ρύζι. Το λατρεύω!

"Πού είναι η μαμά;", ρωτάω ξαφνιασμένη που δεν την εντοπίζω. Συνήθως η μαμά κάνει όλες τις ετοιμασίες σχετικά με το φαγητό, δεν το πιστεύω πως οι άντρες του σπιτιού μαγείρεψαν και έστρωσαν το τραπέζι.

"Ένα 'χαίρεται' όταν μπαίνεις μέσα δε θα έβλαπτε", τονίζει ο πατέρας μου.

"Γεια", απαντώ συγκαταβατικά. Πολλές φορές ξεχνιέμαι. "Λοιπόν; Μόνοι σας τα καταφέρατε όλα αυτά;"

"Η μαμά σου έχει πάει να ψωνίσει. Πριν φύγει μαγείρεψε", λέει τώρα ο μπαμπάς.

"Να ψωνίσει;", παραξενεύομαι ξανά. "Το καταμεσήμερο;"

"Θα γυρίσει όπου να'ναι. Έχει αρκετή ώρα που έφυγε. Εσύ αγόρασες τίποτα; Πώς τα πέρασες;"

"Ναι, εγώ πήρα αυτό το βιβλίο", δείχνω τη σακούλα που κρατάω. "Πολύ καλά πέρασα".

"Άργησες τόσο πολύ για ένα βιβλίο;", απορεί ο Σπύρος.

"Σπύρο, βγήκα βόλτα με τη Μαριάννα και εκείνη ψώνισε πολλά πράγματα. Εγώ ουσιαστικά δεν πήγα για να αγοράσω κάτι, πιο πολύ για την παρέα. Και τώρα μη μιλάτε γιατί πεινάω σαν λύκος", λέω και παίρνω τη θέση μου στο τραπέζι.

Όταν έχω σχεδόν τελειώσει τη μερίδα μου, ακούγεται ο ήχος που κάνουν τα κλειδιά στην πόρτα. Λίγο μετά, η μητέρα μου εισέρχεται στο σπίτι.

"Γεια σας!", μας χαιρετά χαρούμενη και αφήνει τις μεγάλες σακούλες που κρατάει στον καναπέ.

Σηκώνομαι και της σερβίρω το φαγητό της για να την ξεκουράσω.

"Σε ευχαριστώ καρδούλα μου", λέει και κάθεται μαζί μας.

"Τι πήρες μαμά;", τη ρωτάει ο Σπύρος

"Αγόρασα υλικά για διάφορες συνταγές μαγειρικής και μερικά ρούχα. Έχουμε πολλές ετοιμασίες αυτές τις γιορτινές μέρες να κάνουμε".

Εγώ δεν αποκρίνομαι τίποτα. Ξέρω πως σε πολύ λίγο, η μαμά θα μου πει να δοκιμάσω τα ρούχα που μου αγόρασε. Το κάνει κάθε φορά που δεν πάμε μαζί για ψώνια. Στο σπίτι με αναγκάζει να φορέσω δεκαπέντε φορές ό,τι μου έχει πάρει, για να σιγουρευτεί ότι μου κάνουν. Ας μη σχολιάσω το γεγονός ότι πρέπει να ντυθώ μια-δυό επιπλέον φορές για να εγκρίνει ή να απορρίψει και η θεία μου που μένει στον κάτω όροφο από εμάς. Η όλη διαδικασία με κουράζει και με ενοχλεί.