November 1, 4:16 pm
Sa memorial park.
*Be asan ka na? Dito na ako sa tulay.* Text ni angel.
*Malapit na ako :))* text ko. I was so excited. Kasi first time ko siyang makakasama ü
After mga 3 minutes nakarating na din.
Ayun andun siya :)) Napakasimple. Nakat-shirt lang, nakapants. Long hair. Naka-heels.
Simply amazing. ♥
"Ui. Tara duon samen. Papakilala kita sa mom ko" sabi ko sa kanya :))
Mygaaaaad.
Katabi ko siya. So kilig kilig.
"Sige sige. San ba yung inyo?" sabi niya with a stunning smile.
Natulala ako. Kasi hinagod niya yung buhok nya pataas, at nalulusaw yung puso ko. Inlove na inlove ako. Sobra.
"Hello? Natulala ka na be" Bumalik na ako sa sarili ko. Talagang ang ganda niya. Hindi ko napansin na nakatitig kami sa isa't isa.
"Ay sorry ate hahaha! Basta sunod ka na lang saken" Sabi ko.
At nakarating kame sa pwesto namen. Andun si Mom at si Tita.
"Mom, si Angel nga pala. Tita si Angel po" I'm so proud. hahaha. Habang nagmamano naman si idol ;) Napakagalang. ♥
"Hello po" With matching smile. I like her smile.
At ngumiti naman sila mami.
Umupo na kami sa damuhan. Tapos nag-usap kami. Kinantahan ko siya, sabi niya ang ganda raw ng boses ko. Haha.
Dami nameng napag-usapan. Mas lalo ko siyang nakikilala at nagugustuhan.
Binigyan nya rin ako ng limang lapis na pangsketch, nagiisketch kasi kami pareho, hanggang ngayon nasa akin pa rin :">
Kasama ko siya ng 3 oras sa memorial. She spent her time with me. I'm so happy.
Pero kelangan na niyang magpaalam, kasi hinahanap na siya sa kanila.
"Be, mauna na ako ha? Hinahanap na ako nila tito e. Salamat ha? Ingat ka" Ngumiti siya.
At sa pag-alis niya, hindi ko napansin na tumutulo na pala yung luha ko, buti madilim na 7:56 pm na e.
Super OA alam ko. E sa ganun yung naramdaman ko e. Ang sakit. May kumurot sa puso ko. Ganun. Nabitin kasi ako. Sobrang bitin. Kung pede lang akong humiling, hihilingin ko na makasama ko sya buong araw, hanggang sa pagtulog ko at paggising ko ng umaga. Habambuhay na! :(
Hindi nakita nila mom na umiiyak na pala ako. Buti na lang. Magmumuka akong tanga.
Sa pag-alis niya, parang nagunaw yung mundo ko.
Masakit yung nararamdaman ko nung mga oras na yun.
Nawala siya sa tabi ko.
Habang tumutugtog sa tenga ko yung kantang Realize ni Colbie Caillat.
Take time to realize, that your warmth is crashing down on in.
Take time to realize, that I am on your side. Didn't I, didn't I tell you?
But I can't spell it out for you. No it's never gonna be that simple. No i can't spell it out for you.
If you just realize what I just realize than we'd be perfect for each other and we'll never find another.
Just realize what I just realize. We'll never have to wonder if we missed out on each other now.
Puro saket. Nawala yung saya.
Nung nawala siya sa tabi ko.
----------------------
I texted her.
Namiss ko siya agad. Agad agad!
*Angel, salamat sa time ha? Ingat kayo sa pag-uwi. Miss na agad kita. Hay. Kabitin*
Ayan.
Walang reply. After 10 minutes wala pa rin.
Pauwi na kami, tapos may nagtext na unknown number.
*Be, angel to. Wala akong load. Hahanap ako wait. Ingat ka. Loveyou*
Nung pagkabasa ko nung loveyou. Lalo akong umiyak. Sa tuwa naman.
Kase mahal nya din ako.
Pero hindi ko alam kung bilang ano.
*Okay ate. Ingat ka din ha. Iloveyoumore :** text ko.
That night. Was so unforgettable.
--
Author's note.
May nagbabasa pa ba? Vote naman. Hahaha. ♥
Tuwing maaalala ko yung nangyare nung november, naluluha ako sa sobrang tuwa at mejo may halong kirot. Dahil sa nangyare.
YOU ARE READING
Until we can (Real-life lesbian story)
Teen FictionHindi masamang magmahal ng kauri mo. Basta handa kang tanggapin yung sakit na ibibigay sayo nito. Oo maraming iba jan, pero paano kung sa kanya lang tumibok yung puso mo? Sa kanya mo naramdaman at naranasan lahat nung mga hindi mo naranasan sa lalak...
