Kalem Düş'tü

__K A B U S__

Ölüm örttün üzerime, üşüyor bedenim.
Maskeler taktın yüreğime aşk'a dair, anlamlar yükledin devrilmiş cümlelerime, karabasan uykularımı, tenhaya çektin ellerinle..
Derin sarhoşluklarımda, aşk içirdin gözlerime.
Gitmeler bahşettin son perdede..
Maskeleri parçaladın,
Cümleleri yaktın,
uykularımı kalabalık yaptın, gözlerimi katil!..
'A ş k' işte ben onu vicdanına façaladım.
Ölüm örttün ruhuma,
Ben ise kesik olmuşum sende, çok görme...
Kanıyorsam kana kana açtığın yarada,
Seni sarıyorum bir top kefen hesabına yaralarıma.
Oysa ki 'hoşçakal'ı' tuz diye bastın yüreğime..
Şimdi, sürükle cesedimi ömrünce vicdanının peşinde!..
Ölüm örttün yüreğime, aşk'a dairlerimi kapattın bende.
Köhnemiş bir yalnızlık koması, bir de gidişin..
Usulca bitkisel hayata çekecek bedenini,
Hücrelerini tek tek çürütecek, tek sen kalacaksın yüzleşeceğin fosilleşmiş bedeninle.
O zaman beni göreceksin her yerde,
Bensizliği örtececeğim z/amansız yakarışlarına!..
Bitmeyecek.
Yetmeyecek.
Dinmeyecek.
Bir yürek azabı sürükleyeceksin ömrünce!..
Ölüm bitişin olmayacak...