Angel of Mine (COMPLETED)

Chapter 24

XXIV.

Sinimulan ko na ang pinapagawa  ni Dad. Ang pag-oorganize ng party para sa launch ng business nila ni Tito Henry. Everything is settled pwere nalang sa Catering service na inaasikaso ko ngayon.  I've started to talk to different catering service that could facilitate a hundred guess. Mahirap mamili kung halos lahat sa kanila ay magagaling. And you can see Im making myself busy para hindi ko na maisip pa ang ginawa ko nung mga nakaraang buwan. I still feel the guilt in ny heart. 

"What do think of this one?" I ask Luke para sa opinion niya. Mag kasama kami ngayon sa Lukas' Haven. Ayun yung tawag niya sa lugar na laging niyang nipupuntahan.

He looked at my laptop para makita niya yung sinasabi ko. Tumanga-tango siya after niyang i-scan ang mga previous client ng catering services na iyo.

"I think, that's better. Mas kailangan natin ng low cost pero maganda naman ang services na ino-ooffered. I think if I were Dad. Ayan din ang pipiliin niya." Sabi niya. And I think he's right. Sinulat ko sa notebook ko ang telephone no. nila para matawagan ko sila.

Pagkatapos kong magsulat sa notebook ay napatingin ako kay Luke. Nasanay na kong hindi siya kinu-Kuya. Napapansin ko pa nga napapangiti siya everytime na tinatawag ko lang siya sa pangalan niya. Its been a couple of weeks since we decided to be selfish together.

Tinitigan ko lang siya habang nag dadrawing siya. Nilapitan ko siya para mas makita ko yung nidadrawing. And I was amazed sa nakita ko. It's a house at talaga naman napakaganda ng design niya.

"Its beautiful..." Sabi ko habang sinisilip ko ang ginagawa niya. Napatigil siya sa pag dodrawing niya at natuon ang pansin niya sa akin. He smiled. And for God's knowa that's the most beautiful view that I've saw. His smiling face.

Ibinigay niya sa akin yung sketch pad niya at lalo lamang gumanda ito nang makita ko ng maayos. It was simple house pero napakaganda. Yung bahay na parang parang masaya ng tignan sa labas palang. It was something that you wanna live in.

"I hope that someday, I could make my future live in there. With our future kids" Naka-ngiti siya habang sinasabi niya iyon. As if nakikita na niya ang future niya. Na para bang iniisip na niya na magiging masaya sila sa bahay na ito.

Parang may kung anong tumusok sa puso ko. I know I have no part of that future and I will never be part of it. Because we can never be together. Hanggang dito lang kami.

Hanggang ngayon lang that we decided to be selfish together.  pero i know once na malaman ng lahat taong nakapaligid sa amin ang tungkol dito, they can never accept us. They will never.

Pinilit kong ngumiti sa kanya para hindi niya malaman na unti unti na akong nasasaktan. Na unti unti na akong nahihirapan na mawala siya. Na unti unti na din akong nilalamon ng emosyong nasa puso ko.

Anong gagawin ko kapag dumating na ang oras na kailangan na naming tumigil?
Kaya ko pa ba? Anong gagawin namin?

"Angela..." I've heard him called my name. Tumingin ako sa kanya. He's serious. Nakatigin siya sa mga mata ko as if he is reading my mind. Dun pa naman siya magaling. Yung basahin ang iniisip ko.

"Sasama ka ba sa kin?" Bigla naman akong napa isip.

"Saan?" I seriously ask him habang nakatingin sa mga mata niya.

"Kahit saan. Basta tayong dalawa lang. Kahit saang lugar na walang nakakakilala sa atin. Sa lugar na pwede tayong maging masaya?" Tinitigan siya kung seryoso ba siya sa sinasabi niya. And he was serious as dead.

Matagal ako bago naka sagot. Pag sumama ako sa kanya. Paano na sina Dad at Mom. Paniguradong hahanapin nila kami kahit saan.

"Angela, sasama ka ba?" Muling ulit niya sa tanong niya ng hindi ako sumagot. Nahihirapan akong sagutin ang tanong dahil iniisip ko sina Mom. Pero kung hindi ko sila iisipin at ipagpapatuloy namin ang pagiging makasarili namin ay sasama ako sa kanya. Kahit saan.

All I want is to be with him. Ayun lang.

"Yes, Im going with you" Buong loob kong sagot sa kanya. Bahala na. Ang alam ko lang ngayon ay masaya ako kapag kasama ko siya. Ayun na lamang muna ang iisipin ko.