Angel of Mine (COMPLETED)

Chapter 31

XXXI.

This is our second day here in Zambales. Maaga akong nagising at lumabas ako at nakatayo ako ngayon sa balkonahe ng cottage ito. Ang sarap palang gumising na simoy ng hangin ng dagat ang naamoy mo. Nakatingin lamang ako sa alon ng dagat ng maramdaman kong may mga brasong pumulupot sa aking bewang.

"Goodmorning..." He said with his morning breath. I got shiver in my neck. Parang halos lahat ng buhok ko ay nag angat dahil sa ginawa niya. Di ko alam na gising na pala siya dahil nung lumabas ako ng kwarto ko ay tahimik pa din ang labas. And here he is back hugging me.

"Goodmorning..." Magkasama na kami sa panonood ng alon. Nakaka refeshed sa utak ang paghampas ng bawat alon sa bato sa gilid. Maya maya lamang ay nakakita naman kami ng paglitaw ng araw. Ang ganda nito.

Nagpagpasyahan na naming mag ayos upang makakain na kami ng agahan. Mamayang hapon na kami uuwi pero halos di pa namin nalilibot ang lugar na ito. Hindi pa din ako nakakapag swimming sa dagat. Kaya naman nag suot na lamang ako sunny dress and wear the two piece na dala ko, buti nalang ay nagdala. May short na rin ako sa loob.

Narinig kong may kumatok sa kwarto ko.

"Angela, are you done?" Rinig kong tanong sa akin ni Luke.

"Yea, ito na." Sagot ko at lumabas na. Nasa harap siya ng kwarto, at mukhang naghihintay. I looked at him. Nakaawang ang bibug nito na nakatingin sa akin.
Simple khaki short ang suot niya at plain white polo.  Nakatsinelas lang din siya.

Niyaya ko na siyang lumabas at hinahatak siya. We had breakfast first pagkatapos tiyaka kami naglibot. Luke doesn't want to let go of my hand. Kahit anong gawin ay gusto niya ay magkahawak kamay pa kaming dalawa.

We did snorkeling. Ang ganda pala sa ibaba ng dagat. Nakakita kami ng ibat ibang uri ng isda. Nag-upa pa kami ng jet ski just to enjoy na beauty of this island. There's no a doll moment with Luke. I've enjoyed every moment with him. We did take some of picture of us. Kung titignan mo kami ay parang normal lang ang lahat.

Natapos na ang aming pag jjetski. Inalalayan ako ni Luke na makababa doon. At magkahawak kamay muli kaming naglakad pabalik sa cottage namin.

We are packing up. Kailangan na naman bumalik sa Maynila. I sighed. Sinara ko ang zipper ng bag at umupo sa kama.

Ang pagbalik namin sa Maynila ay paggising din namin ni Luke sa isang magandang panaginip na ito. If we could just stay like this forever pero hindi pwede. Destiny seems not to be good at us. Kahit alam ko na ang katotohanan but it doesn't mean na puwede na ang lahat. Ang sakit lang isipin na kahit alam ko na ng katotohanan hindi pa rin niyon kayang baguhin na lumaki ako kasama ang pamilya niya. My heart breaks.

Naputol ang pag iisip ko ng mga bagay bagay ng kumatok na sa kwarto ko si Luke. Agad ako lumabas dala dala ang mga gamit ko. Kinuha naman agad ni Luke ang dala dala ko ng pag buksan ko ito. He grabbed my hand again.

Holding his hand is the most wonderful thing I know. His warm hand na nakahawak sa mga kamay ko nun. I couldn't help but to smile. Magkahawak pa din ang aming kamay habang naglalakad sa sasakyan niya.

The employees in that resort bid their goodbyes to us. I will never forget this place my whole life. Sa lugar na ito kahit paano ay naging malaya kami ni Luke.

Kaya naman habang papalayo ng papalayo kami sa lugar na ito ay unti unti din akong napapaalahanan na kailangan na naming bumalik muli sa dati. Napatingin ako sa mga kamay naming magkahawak pa din hanggang ngayon. He squeezed our hand kaya naman napalingon ako sa kanya. He give me a look saying 'Everything is going to be fine'. I sighed with a relief. 

Habang nasa biyahe kami ay hiniram ko kay Luke ang camera niya. I browse our picture. Napapangiti na lamang ako sa kuha namin. Parang halos lahat naman ay maganda but I had a favorite one. Yung nakatingin kami sa isa't isa at kitang kita sa  mga mata namin ang mga nararamdaman namin.

"I love that photo" Narinig kong sabi ni Luke. Napatingin ako sa kanya.

"Yes. Me too" anya ko.

It was already 8pm ng makarating kami sa Maynila. Because we don't wanna get caught sinabi ko kay Luke na ibaba ako sa convenient store kung saan ako naghintay sa kaya. Luke insisted na wag na. But we can't do that. We are here again kailangan namin gumising sa katotohanan.

"Take care, okay?" Tumango ako sa kanya at bumaba na. Naghintay pa ako ng ilanga sandali. Nang may tumigil na taxi ay agad naman akong sumakay.

My heart is beating fast habang papalapit ako ng papalapit sa bahay namin. Hindi ko maintindihan ang sarili ko pero kinakabahan ako.

Nasa harapan na ako ng bahay. Nagbayad ako kay Manong Driver at bumaba na. I can see Luke's car. Ibig sabihin ay nanjan na siya. May iba iba pa akong nakitang sasakyan sa labas bahay. Naglalakad na ako at pabilis na din ng pabilis ang pag hinga ko. Huminto ako at huminga ng malalim.

Nasa harapan na ako ng huminto pero nagdadalawang isip ako kung bubuksan ko ito. Ilalapit ko ang kamay pero ilalayo ko din. Maya maya lamang habang nag iisip ako ay bumukas ang pinto at sumalubong sa akin ang blankong mukha ni Kuya Zach. He looked at me blankly.

Umurong siya ng kaunti para bigyan ako ng daan kaya naman pumasok ako doon.

"They are been waiting for you." Sabi ni Kuya Zach. Tatanungin ko sana siya ngunit lumabas na ito ng bahay. Nakatawag ng pansin ko anh ingay na nanggaling sa mga sala ng bahay kaya naman napatakbo ako doon upang makita kung ano yun.

And my world almost stop to what I see. Pictures. Of me and Luke. Nakakalat ito sa lapag namin. Nanginginig akong napatingin sa harapan ko at nakita ko kung paano lumipad ang palad ni Dad sa mukha ni Luke.