Silent Run Away

Hoofdstuk 15 :Familie

"Gaat alles weer ?" vroeg vroeg Jay eenmaal ik weer rustig kon ademhalen en ik niet meer aan het trillen was. Er waren een hele boel verpleegers en zusters maar Jay liet niemand in mijn buurt komen. Ze bleven allemaal in de hoek van de kamer staan voor het geval iets verkeerd zou gaan.
Ik knikte voorzichtig sinds ik me nog een beetje duizelig voelde.
"We moeten nog steeds de pijnstillers en slaapmedicijnen geven." zei een van de zusters fluisterend terwijl ze de spuit terug naar boven nam.

Ik keek Jay smekend aan maar hij knikte voorzichtig naar de zuster als teken dat het mag.
Ik begon hevig mijn hoofd heen en weer te schudde terwijl ik me uit Jay's greep wou trekken maar niets hielp , hij had me te stevig vast.
"Aub." fluisterde ik waardoor mijn keel meer pijn doet dan het al deed.
"Shht het komt wel goed , ze willen je geen pijn doen." fluisterde Jay om me te kalmeren naar het hielp niets het werd me gewoon te veel.

Voordat ik het wist voelde ik plots een klein prikje in mijn boven arm en dan nog een. Ik bleef me verzette terwijl de pijn steeds minder en minder werd en ik slapper en slapper. Mijn ogen begonnen zich te sluiten en voordat ik in een diepe slaap viel voelde ik Jay's zachte lippen op mijn voorhoofd.

***

Terwijl slaap stilletjes mijn lichaam verlaat hoor ik zacht gesnurk van naast me. Langzaam open ik mijn ogen en zie langs mijn rechterkant Jay ongemakkelijk op een stoel zitten. Met zijn hoofd op het bed en zijn hand in dat van mij lag hij rustig te slapen.Hij ziet er zo vredig uit als hij slaapt , zijn ogen gesloten waardoor zijn wimpers zijn wangen raakte , zijn mond een beetje open waardoor je het zacht gesnurk hoord en zijnhaar helemaal in de war.

Met mijn hand dat hij niet vast heeft begin ik rustig door zijn haar te gaan terwijl ik denk aan hoe hard mijn leven wel niet is veranderd nadat Alice me in dat bos heeft gevonden.
"Goeiemorgend." hoorde ik Jay plots mompelen wat me uit mijn gedachtenwolk haalde Snel trok ik mijn hand weg wat hem deed fronsen. Hij nam mijn hand terug vast en legde het terug op zijn hoofd.
"Ik zei niet dat je moest stoppen." mompelde hij moe terwijl ik tergu door zijn haar ging. Zo bleven we even in stilte liggen totdat de vredige stilte onderbroken werd door een zuster dat binnenkwam.

"Goeiemorgend !" zei ze veel te vrolijk. Ik waaide naar haar en gaf haar een kleine glimlach voor ze aan haar testen begon.
"Voila dat is dan ook weer gebeurd.Je mag deze avond al weer naar huis." vertelde ze me terwijl ze op haar papieren keek.
"Ok danku." zei Jay en nadat ze ons nog een hand gaf verliet ze de kamer. Nog geen minuut later werd er alweer op de deur geklopt. Zuchttend knikte ik naar Jay zodat hij kon roepen dat het ok was om binnnen te komen.
"Kom maar binnen." riep hij luid genoeg zodat ze het hoorde en niet veel later vloog de deur open. In het deurgat kwam een vrouw tevoorschijn dat ik niet kende. Ze heeft lang donkerbruin haar dat in een strake dot op haar hoofd stond en ze keek met lichtebruine ogen me hoopvol aan. Ze was gekleed in een strakke zwarte kokerrok met een wit hemd op.
"Je bent het echt." mompelde ze plots met tranen in haar ogen. Ze kwam voorzichtig dichterbij met haar blik nog steeds op mij.
"Marley?" fluisterde ze . Ik keek naar Jay die me een blik gaf van 'het is allemaal ok' voordat ik terug naar de vrouw voor me keek en knikte.

"Maar hoe ? Vijf jaar..."mompelde ze.
"Annabeth , ze mag niet praten." vertelde Jay haar omdat ze me hoopvol zat te wachten op een antwoord.
"Oh ja , vergeten." zei ze terwijl er een bls op haar wangen kwam. Ik glimlachte naar haar wat haar ook deed glimlachen.
"Ik ben Annabeth , je tante." zei ze vriendelijk met nog steeds die glimlach op haar gezicht. Mijn glimlach was ondertussen gevallen. Ik heb nog familie.
"Jup dit is mijn ma." hoorde ik Logan plots vertellen wat me deed schrikken sinds ik niet had gezien dat hij ook binnen was gekomen. Ik keek achter Annabeth en zag Logan en Lilly aan de deur staan.
"Hey Kuin." lachte Lilly en kwam op me afgelopen en gooide haar armen rond mijn nek.
"Hey kleintje." fluisterde ik lachend en zodra de woorde uit mijn mond waren begon iedereen te zeggen dat ik moest zwijgen en legde Lilly haar handje over mijn mond.
" Ik ben niet klein. Ik ben groot." mompelde ze zachtjes en hield haar kin omhoog.
"Klop klop." kwam er weer iemand binnen. Avery en June kwamen binnen gelopen en keken beide even enthousiast.

"Wij gaan shoppen." zeiden ze samen. Ik stak mijn duim omhoog terwijl Jay vroeg waarom ze dat ons vertellen.
"Omdat Marley meegaat." zei June grijnzend. " En daarna is het een slaapfeestje bij mij thuis !" voegde ze er nog aantoe. Terwijl iedereen de twee geamuseerd aankeken draaide ik mijn duim da nog in de lucht hing om.
"Waarom niet" vroeg Avery op een zeurende toon. Lachend nam ik een blad papier en bic en begon te schrijven.
'Ik heb geen geld.' en liet het aan beide zien.
"Oh nee jij gaat met die twee shoppen." zei Annabeth plots serieus. Ze nam haar zwarte lederen tas en haalde er een creditcard uit en duwde die in mijn  handen. Ik keek haar verward aan maar Annabeth glimlachte alleen maar.
"Koop maar wat je wilt en nodig hebt. Na vijf jaar mag je wel een verwend worden." vertelde ze me met tranen in haar ogen.

Ik stond snel van het bed op en gooide mijn armen rond haar.
"Het spijt me zo. Het spijt me dat ik er niet voor je was." fluisterde ze in mijn oor terwijl ze haar armen ook rond me deed en me stevig knuffelde.
"Ik hou van je. Al herinner ik me je niet meer. We blijven familie." fluisterde ik terug wat haar in tranen deed uitbarsten.
Bang dat ik iets verkeerd heb gezegt liet ik haar los en deed een paar stappen achteruit en keek bang om me heen. Ik keek naar iedereen wachtend op het pak slaag dat ik zou krijgen. Paniek vormde zich in mijn borstkas terwijl mijn handen beginnen te trillen. Plots voelde ik iemand mijn handen vastnemen maar hoor gefluister tot bijna helemaal niets meer. Terwijl mijn zicht wazig begint te worden probeerde ik mijn ademhaling onder controle te houden.
"Marley. Rustig , ik ben het Jay. Adem in en uit." hoorde ik nu veel luider en zag Jay vlak voor me staan met paniek in zijn ogen.
"In en uit. Marley adem !" ik probeerde rustig te doen wat hij zei en begon op hetzelfde ritme als hem te ademen.
"Niemand gaat je pijn doen. Je bent hier veilig." fluisterde hij en nam me in zijn armen.

---------------------------

woeps das lang geleden eh... hehe hoofdstukje