Rosafiere - Bloedband - Boek 1

Hoofdstuk 19

Phillip neemt me mee naar de dansvloer en begint te dansen, automatisch dans ik met hem mee. Ik bekijk hem stiekem, vroeger vond ik hem al zo knap. Ik was toen zo verlieft op hem, maar dat was kalverliefde. Nu ben ik een volwassen vrouw en ik moet die rare gevoelens onderdrukken. Ik kijk naar zijn zwarte haren, dikke haren tot aan de onderkant van zijn oren. Prachtige, groene ogen die door mijn ziel lijken te boren. Een rechte neus en mooi gevormde lippen. Daarbij heeft hij een sterke kaaklijk en een uitdagende blik in zijn ogen wanneer hij naar me kijkt. Onder zijn pak voel ik duidelijk de spieren die hij aanspant wanneer hij een danspas maakt. Hij laat me een rondje draaien en ik zie veel meisjes jaloers naar mij kijken. Dat vind ik op zich niet gek, hij is sowieso de knapste die hier rondloopt. "Vind je het wel leuk dat er een enorm bal voor je wordt georganiseerd? Dit is het allergrootste bal die de hertog en hertogin hebben gegeven tot nu toe. Met zelfs de middelrijken! Wij worden nooit uitgenodigd." Vraag ik aan Phillip. "Ze wilden sowieso een bal geven, dat kon ik niet tegenhouden. Maar een enorm bal was mijn idee, ik wist dat jij dan ook zou komen. Ik wilde je graag terugzien, maar weet niet waar je woont." Ik laat een ahww horen en draai nog een rondje. "Kan je niet zonder mij?" Vraag ik plagerig. "Ik kan jou toch niet missen? Wie moet er anders domme opmerkingen maken en onnozele vragen stellen?" Grijnst hij. Ik ga expres op zijn tenen staan. "Auw! Dat deed je expres!" Ik haal onschuldig mijn schouders op. "Wat deed ik expres?" Hij schud zijn hoofd en leid me over de dansvloer. Hij kan goed dansen, hij heeft duidelijk een hele tijd dansles gehad.

Dan komen we Theodorus en Madelina tegen, die ook over de vloer walsen. Theodorus kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan en seint met zijn ogen dat we beter even naar de kant kunnen gaan. Ik knik, stop met dansen en trek Phillip naar de kant. Theodorus kijkt me vragend aan. "Theodorus, dit is hertog Phillip. Ik heb Phillip ontmoet toen ik met vader aan het reizen was, we hebben een tijdje samen gereisd. Phillip, dit is mijn broer Theodorus en dit is zijn vrouw Madelina." Theodorus buigt even kort en Madelina steekt haar hand naar voren. Ze buigt niet eens! Phillip buigt en kust de hand van Madelina en buigt voor Theodorus. "Hertog Phillip, het spijt me, ik had niet van u gehoord." Verontschuldigt Theodorus zich en kijkt mij bestraffend aan. Ik bijt op mijn lip en kijk langs Theodorus op naar de dansvloer. Daar zie ik Badelog dansen met Willem. Theodorus volgt mijn blik en zien het tweetal ook. Hij excuseert zich en loopt snel naar zijn jongste zusje. Madelina kijkt Phillip belangstellend aan. "Dus, hertog Phillip. Vertel eens iets over uzelf." Ze kwijlt bijna over hem heen, nu snap ik pas echt waarom Phillip niet zei tegen mij dat hij een hertog is. Hij kijkt even mij aan voor hulp, maar ik trek mijn schouders even op en kijk hem spijtig aan. Ja, sorry, maar ik kan niets tegen Madelina beginnen. Hij moet dat gekwijl maar verdragen totdat Theodorus terugkomt en hem van Madelina red. "Ehm, ik ben in dit huis opgegroeid en..." Begint Phillip, maar Madelina onderbreekt hem. "Huis? Zeg maar gerust kasteel!" Kiert ze. "Eh, ik heb hier dus gewoond tot mijn 17de levensjaar. Toen ben ik naar Amsterdam gegaan om bij mijn oom te werken. Dat heb ik 2 jaar gedaan en nu ben ik terug. Ik wil graag hier een handel opzetten." Madelina klapt in haar handen. "Wat enig! En zo ambitieus en u bent nog zo jong. 19 jaar, als ik het goed heb uitgerekend." Ik hou een zucht in, natuurlijk is hij 19 jaar. Het is geen moeilijke rekensom en waarom is zij zo irritant bezig? "Ja, dat heeft u goed, ik ben 19 jaar. Hier langs de stad stroomt een rivier, ik zou graag in deze stad een handel zien van schepen die voedingswaren en spullen uit het Germaanse rijk halen en dat hier door verkopen aan handelaren. Deze plek is ideaal omdat het dicht aan de Germaanse grens ligt en de rivier vanuit het Germaanse rijk komt." Ik kijk Phillip verbaast aan, hier heeft hij goed over nagedacht. En ik vind het een erg goed idee. Madelina kijkt alsof ze er totaal niets van begrijpt en knikt wat dommig. "Interessant..." Mompelt ze. "Dat vind ik een erg goed idee, de Germanen hebben erg goede spullen om te verkopen. Ik denk dat vooral meubels het erg goed zal doen." Meng ik me in het gesprek. Phillip knikt enthousiast. "Klopt ja, daar wil ik ook mee beginnen."

Dan komt Theodorus weer terug. "Excuses, ik moest even naar mijn jongste zusje toe. U begrijp wel dat ik goed voor mijn zusjes moet zorgen en dat houd ook in dat ik af en toe een jongen weg zou moeten sturen. Maar dat was in dit geval niet nodig." Phillip knikt. "Begrijpelijk, maar u hoeft u geen zorgen te maken om heer Lodewijk, hij is een jeugdvriend van mij en ik kan u vertellen dat zijn bedoelingen altijd zuiver zijn." Ik grijns en kijk naar Badelog. Zij ziet die Lodewijk volgens mij wel zitten. "En wat is uw bedoeling?" Vraagt Theodorus aan Phillip. Ik schrik van zijn vraag. Oké, ik ben een heel klein beetje verlieft op hem, maar hij is gewoon een vriend. En die verliefdheid is gewoon overblijfselen van mijn kalverliefde. "Ehm, u bedoelt wat mijn intenties zijn jegens Rosafiere?" Stamelt Phillip, hij heeft duidelijk ook die vraag niet verwacht. Theodorus knikt. "Uh, momenteel ben ik gewoon blij een oude vriendin van mij terug te zien. Eentje die mij flink geholpen heeft toen ik het echt nodig had." Zegt Phillip. "En daarna?" Vraagt Theodorus. Ik grijp in. "Theodorus, maak je niet zo druk. Ik ga echt niets raars doen met hem of zo iets." Theodorus verslikt zich en begint te hoesten. "Wablief?" Perst hij er tussen 2 hoestbuien door. Madelina klopt rustig op de rug van haar man. "Ik ben het met Rosafiere eens, laat haar maar. Dat kind zou niet gaan zondigen hoor. Ze weet niet eens wat ze allemaal met een man kan doen." Ook al neemt Madelina het voor mij op, het klinkt een beetje als een aanval, een belediging. Ondertussen sta ik er een beetje ongemakkelijk bij. Ik kijk naar Phillip, die ook een beetje verdwaalt om zich heen kijkt. "Eh, ik weet dat de man dit hoort te vragen, maar zullen we dansen?" Phillip knikt opgelucht en leid me naar de dansvloer. "Het spijt me voor dit, mijn broer en schoonzus kunnen af en toe, eh, apart reageren." Zeg ik. Phillip glimlacht alleen maar en laat me een rondje draaien. "Je ziet er trouwens prachtig uit! Alle mannen kijken naar je." Mompelt hij in mijn haren. Ik bloos en kijk naar de grond. "Ja, en de meiden kijken me allemaal met een moordlustige blik aan." Phillip kijkt me niet-begrijpend aan. "Zij willen allemaal met je dansen." Verduidelijk ik mezelf. Nu lijkt hij een beetje te blozen, of beeld ik me dat alleen maar in?

----------------------------------------------------------------------

Lezers bedankt, stemmers extra bedankt en bedankt voor de reacties!
Speciaal voor @MyrtheHesseling nog een hoofdstuk!
Wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal?
Ik hoop dat jullie dit een hoofdstuk leuk vonden.
<3