Rosafiere - Bloedband - Boek 1

Hoofdstuk 28

Theodorus kijkt mij verdacht aan. Ik trek een onschuldig gezicht en glimlach mijn liefste glimlach naar hem. Hopelijk ziet hij niks verdachts. De hertogin lacht geheimzinnig naar mij en ik lach verlegen naar haar terug. Badelog kijkt nieuwsgierig naar mij en Phillip en Madelina kijkt vol aanbidding naar de hertogin en naar Phillip, terwijl ze stiekem Theodorus in zijn kont knijpt. Theodorus kijkt vervolgens verschrikt naar zijn vrouw, met ook een beetje lust en veel liefde in zijn blik. Ik wist niet dat er zoveel gezegd kon worden zonder woorden. We zijn nu al zeker 2 minuten terug en er is geen woord gesproken, toch is er al zoveel gezegd.

Het is Madelina die de stilte verbreekt. "Hertogin, ik wil u heel erg bedanken voor de uitnodiging. Ik heb er erg van genoten en het heeft mij een goed excuus gegeven om mijn nieuwe jurk aan te trekken (zie foto)." Typisch, ze heeft nog geen compliment over haar jurk gehad, dus laat ze even heel subtiel weten dat ze een compliment wilt. En met subtiel bedoel ik zo onsubtiel als het maar kan. Maar het helpt wel, want zowel Theodorus, als Phillip, als zelfs de hertogin complimenteren haar jurk. Ik rol even met mijn ogen, tja, ik heb me toch de hele avond niet als een dame gedragen dus dan kan het ogen rollen er ook nog wel bij. We nemen afscheid van Phillip en hertogin en stappen weer in de koets, die ons weer naar huis brengt.

Thuis aangekomen wil ik gelijk naar mijn kamer gaan, maar wordt tegengehouden door Theodorus. "Rosfiere, zou ik je even onder vier ogen kunnen spreken?" Dat klinkt niet al te best, ik knik voorzichtig en loop achter Theodorus aan naar de eetkamer. Hij gebaart dat ik moet gaan zitten en ik gehoorzaam hem. Zelf gaat hij tegenover mij zitten. "Ik maak me zorgen om je." Begint Theodorus het gesprek. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. "Over je relatie met Phillip." Verduidelijkt hij zich. "Welke relatie? We zijn gewoon vrienden." Verdedig ik mezelf. En ik ben weer lekker aan het liegen. Vrienden kussen elkaar niet, maar die kus hoeft mijn broer niet te weten. "Komop Rosafiere! Jullie doen alsof jullie een stelletje zijn met jullie grapjes, dat jullie constant aan elkaar zitten en dat jullie constant bij elkaar zijn. Dat kan niet! Wat moet jou toekomstige echtgenoot wel niet van je denken?" Zegt Theodorus. "Ten eerste, ik heb niet eens een toekomstige echtgenoot. Ten tweede, als ik er een zou hebben, moet hij maar accepteren dat ik een goede vriend heb." Ga ik tegen mijn broer in. Theodorus schud zijn hoofd. "Nee, jij gaat niet meer met hem om. Ik zie hoe hij naar je kijkt." Hoe kijkt hij dan naar me? Is hij ook verliefd op mij? Nee, stop Rosafiere! Theodorus haalt waanbeelden in zijn hoofd. "Ik mag toch zelf wel beslissen met wie ik bevriend ben? En vader heeft Phillip al wel goedgekeurd als vriend!" Snauw ik hem toe. Hij wordt rood en slaat met zijn vlakke hand tegen mijn wang aan. "Oppassen jij! Vader is roekeloos, onvoorzichtig en bovenal is hij hier niet! Ik maak de beslissingen en ik beslis dat jij niet meer met die jongen om mag gaan. Einde discussie." Mijn hand raakt mijn pijnlijk wang aan, de tranen springen in mijn ogen maar ik ga niet huilen. Ik sta op en storm het huis uit.

Oké, wat nu? Waar kan ik heen? Dit is niet mijn beste beslissing ooit. Ik had gewoon naar mijn kamer moeten gaan! Maar ik kan nu niet meer terug. Ik loop naar het parkje vlakbij, waar alle rijke vrouwen en gouvernantes met de kinderen overdag komen. Ik laat me op een bankje zakken en begin te snikken. Er is ook zoveel gebeurt! Eerst komt Phillip terug in mijn leven, die een hertog blijkt te zijn. Ik vertel aan Phillip wat er in Amsterdam is gebeurt en dan ga ik hyperventileren ik in het bijzijn van Phillip omdat ik aan, aan, aan dat ene moet denken. Dan krijgen we goudstukken van de hertogin en krijgen we een hogere status. Vervolgens kust Phillip me en zegt dat het een vergissing was om daarna van Theodorus te horen te krijgen dat ik Phillip helemaal niet meer mag zien. En ondertussen is Theodorus nog steeds druk op zoek naar een echtgenoot voor mij en tot overmaat van ramp mis ik vader heel erg.

Uitgeput ga ik iets comfortabeler op het bankje liggen. Ik kan hier niet blijven slapen, ik zou mijn familie tot schande brengen als andere mensen mij hier zouden zien liggen. Maar ik kan ook nergens anders heen. Ik blijf wel een uurtje hier en ga dan weer terug naar huis, dan weet Theodorus dat ik het niet met zijn besluit eens ben. Maar dan maak ik de situatie ook niet nog erger. Ik zucht geïrriteerd. Waarom mag ik Phillip niet meer zien? Ik denk terug aan onze kus en ik voel me weer warm worden. Tja, dat is ook een manier om niet koud te worden in de nacht. Ik denk terug aan het moment waarop onze lippen elkaar aanraakten. Het duurde zo kort, maar ik voelde een raar en toch fijn gevoel in mijn maag. Ik had het gevoel alsof mijn hart uit mijn borstkas sprong. Ik wordt een beetje moe en onderdruk een gaap. Ik sluit mijn ogen en doezel in een lichte slaap. Vaag heb ik het idee dat iemand naar mij toe komt lopen. Ik hoor die persoon wat mompelen en dan voel ik een hand onder mijn rug. Een andere hand onder mijn knieën en ik merk dat ik word opgetild. Ik krijg mijn ogen niet open en weet dus niet wie de mysterieuze persoon is. Ik hoop maar dat hij, ik neem aan dat het een hij is, mij kent en naar huis brengt. Ik zak steeds in een diepere slaap en het laatste wat ik voel, is dat ik in op iets zacht wordt neergelegd. Een bed? Ik heb er geen tijd om erover na te denken, ik zak in mijn remslaap.

----------------------------------------------------------------------

Lezers bedankt, stemmers extra bedankt en bedankt voor de reacties!
Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden.
Philafiere als shipnaam :)
Door @iana1010 bedacht.
Bedank voor alle lieve reacties!
Bedankt iedereen!
<3