The Day You Said Goodbye

Chapter 1

"Ahhhhhh.. how dare you to ruin my expensive dress?"

Tili ng mukhang hipon na babae sa harap ko. Arte kasi, kapal ng mukha na banggain ako e ang luwang luwang ng MOA siya pa may ganang magalit di kasi tumitingin sa dinadaanan. Kasalanan ko bang tanga siya, edi binuhusan ko nga ng brewed tazo ng magising sa katotohanan na wala syang taglay na kagandahan kaya wag syang mag inarte. Choosy pa sya buti nga nakatikim sya ng mamahaling kape noted na bagong bili ko lang sa starbucks at wala pang bawas.

"Expensive? really? if I know, mas mahal pa yang kape ko kesa sa damit mo." Expensive dress daw. Duh! Kailangan talagang iemphasize?

"You bitch!" nagpupuyos na sya sa galit dahil hiyang hiya siya ngayon sa itsura niya at oh! pinagtitinginan na rin kami ng mga tao. Well, I don't even care. Yan nga ang gusto ko e, yung nakakaagaw ng atensyon.

"I know darling, don't need to remind me." I said while flashing her my most sweetest smile with the perfect set of sparkling white teeth. Suddenly my iPhone ring. The F! pano ko makukuha ang iPhone sa bag ko sa dami ng dala kong shopping bags. I handed the girl who is mukhang basang sisiw all the paper bags in my right hand.

"O ayan sayo na yan. Para maranasan mo namang magsout ng talagang EXPENSIVE dress" I said while scanning my bag and finally nahanap ko na rin ang iPhone ko at nakita kong si kuya Zack ang nsa caller ID.

Well, my precious time is running. I need to go kaya iniwan ko nlang yung mukhang butiki na yon na nganga at di parin makapaniwala.

Muling tumunog ang iPhone ko. Oo iPhone ko, alam ko paulit ulit para mainggit kayo mga hampaslupa. Wala paring tigil sa pagtunog ang iPhone ko kaya this time sinagot ko na.

"What this time Zack?" I retorted.

"Kelan ka ba matututong gumalang? Dad is already arrived. Go home. NOW." my brother said

"I'll go home whenever I want to. No one can dictate me Zack. Not even you." I answered with a bored look as I ended the call. He fuckin' call me just to tell me that Dad is finally home from Paris? Seriously? Doesn't he know that I don't even care. The hell I'll be!

Pinapauwi ako na parang bata, inaasahan ba nila na excited akong makita siya? Uuwi naman na sana ako kahit ayoko pa, kaso ngayong nalaman ko na nandito na si dad mas lalong ayoko ng umuwi. I don't want to see his face. I hate him.

·······································

a/n:

Hai guys! 😊 short UD muna tayo..please do understand, it sucks at first. umpisa palang naman eh.. and served as a survey na rin.. thanks sa time na binigay nio.

-rojbelieber