Türkler'den Vampir Mi Olur?

2. Bölüm: Yeni Ev

Beni bir eve getirdiler. Burası neresi amk Babam orada bekliyordu. Düşüncesini okudum.
" Kız niye gelmişiz buraya?"
Bu evde yaşayacakmışız. Beni arabadan indirdiklerinde bağırmaya başladım.
Ben:
- Hayır ben evimden memnunum! !
Babam gelip beni omzuna aldı. Şuan babamın götüyle bakışıyorum. Tövbe çok tövbe.
Bağırıp debeleniyordum. Hayır babama zarar vermek istemiyorum. Yoksa şuan çoktan ölmüş olurdu. Ah gene satanist tarafım tuttu. Eve girdik. Ardından salona geçtik. Salonda bugün müdürün odasında gördüğüm çocuklar vardı. Ha ne oluyo amk? Onlarda şaşkınlıkla bana bakıyorlardı.
Ben:
- Beni bıraksan hani götünle bakışmasam.
Beni koltuğa oturttu. Aşağı Ayhan amca indi. O da kaşlarını çatarak bakıyordu. Ayhan amca bana dövüşmeyi öğreten kişi. Ayrıca özel vampir olduğumu bilen sayılı kişilerden. Bugün isminin Alp olduğunu öğrendiğim çocuk:
- Ne oluyor burada?
Diyip lafı ağzımdan aldı.
" Sen onu küfürlü bir şekilde söyleyecektin o ayrı"
Sus be!
Yine bugün adının akın olduğunu öğrendiğim çocuk :
- Bu insanın burada ne işi var?
Asal:
- Yoksa bize yemek mi getirdiniz?
Dedi beni korkutmaya çalışarak.
Bağlı ellerimle ne kadar oluyorsa şakaklarımı ovaladım.
Ben:
- Hayır niye etrafımdaki kişilerin hepsi mal?
Ayham amca bana gözlerini kısarak baktı.
Ben:
- Tabi sen hariç ayhan amcacım.
Alp, Aķın ve Asal bana çatık kaşlarla bakıyorlardı.
Ben:
- Bakın ben bir vampirim. Evet vampir gibi kokmam. Çünkü annem insan. Karşınızdaki adam tanıyorsunuzdur. Ayaz Ateş. Kendisi babam oluyor. Ayhan amcada bana dövüşmeyi öğreten kişi.
Dedim.Babama dönüp devam ettim:
- Lütfen ben bir vampirim. Bu ipleri koparmam saniyemi alır.
Ayhan amca:
- Ama bileklerin kötü görünmesin diye yapıyorsun.
Ben:
- Ayy evet nasıl da tanıyor beni. Ellerim bağlı olmasa yanaklarını mıncıklayacaktım.
Ayhan amca bana gülümsedi. Hem de o sırada elimi ayağımı çözüyordu. En sonunda çözdüğünde reflexs olarak bileklerimi ovaladım.
Babam:
- Deniz artık burada kalacaksın.
Ben sakince:
- Sebep?
"Bu fırtına öncesi sessizlik"
Aynen yavrum.
Babam:
- Çünkü tehlikedesin.
Ben:
- Ben kendimi koruyabilirim.
Ayhan amca:
- Benimle kalmak istemiyor musun?
Ben:
- Ne alakası var yahu? Ben sadece tam hayatımı bir düzene oturtmuşken...
Ayhan amca:
- Sınırsız internet var.
Ben:
- Kabul.
Babam ayhan amcaya kaşlarını çatarak bakıyordu. Daha sonra konuşmaya başladı:
- Nasıl kızımı benden daha iyi tanıyabiliyorsun?
Ayhan amca sadece sırıttı.
Ayhan amca:
- Deniz ben hem de senin okuldaki matematik öğretmeninim. Bunlarda benim yiğenlerim. Alp, Akın, Asal.
Ben :
- Tanıyorum. Aynı sınıftayız.
Asal:
- Bir dakika benim bir şartım var. Burada kalmasını istemediğim için bir iddaya gireceğiz. Güç gösterisi.
Akın elini Asal'ın omzuna koydu ve konuştu:
- Dostum sen bir erkeksin ve o bir kız.
Ben:
- Kabul.
Ayhan amca ve babam sırıtıyordu. Alp, Akın ve Asal şaşırmıştı.
Ayhan amca:
- Depoya inelim. Bir şeylerin kırılmasıı istemiyorum.
Aşağı indik. Asal ve ben depo gibi yerin ortasına gelldik. Diğerleride kenarda bizi izliyorlardı. Asal bana doğru koşmaya başladı. Tam üstüme atlayacakken yana geçtim. Şaşırdı. Arkasına geçtim omzuna dokundum. Sinirle arkasını döndü. Ben o sırada çoktan tavana çıkmıştım. O şaşkınca etrafa bakarken üstüne atladım. İkimizde yere düştük. Hemen kalktığımızda ikimizde birbirimize koştuk. Karnına tekme attım. Bu onu biraz yavaşlattı ama durdurmadı. Çünkü yüzüme yumruk atacaktı. Ama elini tutup sırtına koyum yukarı kaldırıp sıktım. Acıyla bağırıyordu. Vampirlerin acı çekme duygusu vardır. Ama insanlara göre daha az acı çekeriz. Ve yaralarımız bir güne geçer. Şuan bu hareketi bir insana yapsaydım çoktan acıdan bayılmıştı. Asal dizlerinin üstüne çöktü.
Ayhan amca :
- Evet kazanan belli.
Asal'ın kolunu bırakıp dikeldim.
Ben:
- Susadım.
...
Şuan hep beraber yemek yiyiyorduk. Vampirler de ibsan yemeği yer. Acıktığımızda insan yemeği doyurur bizi ama susadığımızda su, susuzluğumuzu gidermez. Sadece kan giderebilir. Kan içmezsek bayılabiliriz. Bayıldıktan sonra kan içmeliyiz. Yoksa bunun sonu ölüme kadar gider. Kanımı bitirmiştim. Önüme gelen saçımı kulağımın arkasına attım. Asal bana sinirle bakıyordu. Ben de ona dil çıkardım.
Babam:
- Kıyafetlerini odana koydurttum.
Ben :
- Okey. Biri bana odamı söyleyebilir mi?
Aslında biliyorum. Ayhan amcanın düşüncelerini okudum. Ayhan amcaya şirince gülümseyince gözlerini devirdi. Tedbirime gözlerini devirdi.
Ayhan amca :
- Asal sen göster.
Asal kaşlarını çatarak;:
- Neden ben gösteriyormuşum prensesimize yerini?
Ayhan amca :
- Çünkü senin yemeğin bitti.
Ben:
- Boş ver ayhan amcacım kendisi şuan yemeğini hazm etti ama bir prensese yenildigini hazm edemedi.
Alp:
- Gel ben sana gösteririm. Zaten tek boş.
" Tek oda boşmuş amk daha ne gerilim yaratıyorsun"
Sus lan mal ben nereden bilebilirim. Özel vampir olduğumu bilmiyorlar. Çaktırmamam lazım. Bu sırada alple odaya gelmiştik.
Ben:
- Yakında insan kokusu yok. O yüzden evde istediğim gibi vampirliğimi gösterebilirim değil mi?
Alp şaşırmıştı. Bana bakıp konuştu:
- Koku alma duyun iyiymiş.
Has... neyse çaktırma çaktırma.
Alp odadan çıktı. Bende babamın aldırttığı bavulumdan..
" Bavul... Lan 6 tane en büyüğünden bavul var."
Sus be salak. Neyse pijamamı alıp giydim. Multi Aşağı indim. Akın hariç herkes salondaydı.
Ben:
- Babam gitti mi?
Dediğimde bütün kafalar bana döndü.
Ayhan amca :
- Evet. Gelsene.
Diyince gidip yanına oturdum. Telefonum çalınca cembimden çıkardım. Hakan arıyordu. Açtım.
Ben:
- Efendim Hakan?
Hakan :
- Bir sorun var!
Ben :
- Ne oldu?
Hakan :
- Hani senle konuşurken müzikle ilgilendiğini söylemiştin.
Ben :
- Evet?
Hakan:
- Bizim grupta açık oldu yardım etmek ister misin?
Ben :
- Bu muydu sorun? Tabi ki de olur.
Hakan :
- Çok teşekkür ederim çok saol.
Ben :
- Rica ederim.
Diyip telefonu kapattım.
Ayhan amca :
- Ne olmuş?
Ben :
- Artık bir müzik grubundayım.
Ayhan amca gülümsedi. Ayağa kalktım ve:
- Ben odamdayım.
Diyip yukarı çıktım. Tam odamın kapısını kapatacakken Asalı gördüm. Odasına gidiyordu. Hemen odamın kapısını kapattım. Odası tam karşı odaymış.
" İyi kesersin çocuğu "
Sus ne kesecem o tipsizi.
" Çarpılma mod : On "
Sana kezzap içiririm. Bavullarımı yerleştirdim. Bir kitap alıp yatağa oturdum. Odam çok güzeldi.
Odam:

KKitaba daha hiç başlamadım. 1. Bölümden açtım. Ne var? Türküm ben. Türkler önsöz okumaz.
...
Küçük bir çocuk var. Ağlıyordu. Hatta iki tane. O da ağlıyor.  Yüzleri tam seçilmiyor. Bir kadın...vampir olduğunu gözlerinden anladım. Sinirlendiği için kırmızı olmuş. Neden sinirlenmiş ki? Karşısındaki kurtları gördüm daha sonradan. Belkide çocuğuna zara vermişlerdir. Çocuklara baktığımda ağlamayı kemişler. Yanında kanlar içinde yatan çocuğa bakıyorlar. Bir çığlık sesi geldi. Kadına baktığımda kanlar içinde yerde yatıyordu. Çocuklar çığlık attılar ve "anne" diye bağırdılar.
Çığlık atarak uyandım. Bu da ne böyle?