'Afife' Gerçek Hayat

6 Bölüm Hisler

Selamun Aleykum Canlar,

Bu bölüm biraz kısa oldu ama iki güne yeni bölüm yayınlayacağım İnşallah.

İyi Okumalar

İkisinin de gözlerinden ateş çıkıyordu azizin sinirini anlayabiliyordum sonuçta ablası yabancı bir erkek ile hastaneye gelmişti o yetmemiş gibi birde koluna girmek istiyordu.

Yiğit susmuştu yani ne diyebilir diki ellerini yumruk haline getirmiş aziz e bakıyordu. tartışma çıkmasını istemediğim için araya girip.

"Tamam aziz hadi gidelim, size de teşekkür ederim bana yardımcı olduğunuz için"

Dedim sakin bir ses tonu ile

Bu günlük bu kadar macera yeterliydi. Hemen eve gitmek istiyordum. Çok ta yorulmuştum zaten.

"Araba aşağıda bekliyor lütfen sizi eve bırakmamı müsaade edin hem bu saate takside bulamazsınız."

Dedi 

evet saat epey geç olmuştu. Bu resmi konuşması da azizin yanım da olmasından kaynaklanıyordu.

"Tamam"

Dedim

İkisi de bana döndü aziz ne diyorsun abla der gibi bakıyordu. Yiğit ise şaşkınlık ile bakıyordu ama sonradan yüzüne bir tebessüm kondurdu.

Yiğit önden yürürken aziz ve ben arkasından onu takip ediyorduk hastaneden çıktık ve arabaya bindik aziz ön koltuğa geçmişti bende arka koltuğa geçtim. Yiğit de şoför koltuğuna oturduğunda dikiz aynasından bakarak kemerimin bağlı olup olmadığını kontrol etti takmıştım kemerimi sonra arabayı çalıştırmaya başladı.

kısa bir sessizlikten sonra

"siz neden beraber geldiniz hastaneye?"

aziz korktuğum soruyu sormuştu

ben cevap verecekken yiğit ağzını açmış konuşmaya başlamış dı bile. Yanlış bir şey söyleyecek diye ödüm kopuyordu.

"ben sahilde yürüyordum, sonra bir yardım isteyen ses duydum sese doğru gittim ve ablan yerdeydi, etraf da kimse olmadığı için onu zar zor ikna edip getirdim hastaneye."

Kısa bir sürede iki sinirli adamın yerine iki arkadaş gibi sohbet eden adamlar gelmişti bir konudan başka bir konuya atlıyorlardı. Bunlar hangi ara bu kadar kaynaşmışlardı?. Bir ara arabada telefon numaralarını bile vermişlerdi birbirlerine. Ben eve gelene kadar hiç konuşmamıştım.

Eve gelmiştik ben teşekkür edip elim kapıya giderken

"Abi sen bizim evin adresini nereden biliyorsun ki?"

Dedi ali yüzünde şaşkın bir ifade ile

geçen takside söylemiştim diye düşündüm

"Ben Hastaneden aldım"

Dedi sonrada

"Aziz hadi bak ablan bekliyor"

Dedi ve bana baktı Yiğit

"Tamam abi hadi görüşürüz"

Dedi aziz ve arabadan indi

Tokalaştıktan sonra benim kapımı açtı, arabadan inmem için bana yardımcı oldu. Arabanın kapısını kapattı ve koluma girdi evin kapısına doğru yürüdük ben yiğit gitti mi diye arkaya baktım azize çaktırmadan. Gitmemişti bekliyordu benim baktığımı görünce köz kırptı ve dudaklarına bir gülümseme kondurdu elini salladı arabayı çalıştırdı ve gitti.