'Afife' Gerçek Hayat

15. Bölüm Final

           

Selamun Aleykum

Belki bazılarınız için Final biraz erken olmuş olabilir ama bana göre gerçekçi olması için tam da iyi bir yerde Final yaptığımı inanıyorum.

Bu arada Afife yi düzenlemeye alıyorum.

Afife den sonra yeni bir Hikaye ye başlamak istiyorum İnşaAllah, aklımda birkaç kurgu var ama Kağıda dökme fırsatı bulamadım maalesef.

İyi Okumalar..

Yiğit den

Arabayı hız ile kullanıyorum etrafımdaki araçların korna seslerini duyuyorum ama umursamıyorum yanağımda bir sıcaklık hissedince, elimin tersi ile hızlıca sanki içimdeki acıyı alıp sökermişçesine siliyorum.

Ani bir fren ile Hastanenin acil kapısında durup Arabadan iniyorum kapıyı sertçe kapatıp. Hastaneye girdim önce Yasemini gördüm Koridorda yerde oturmuş ağlıyordu. Onun yanına giderken yanımdan Ali hızlı bir şekilde çıkışa doğru giderken beni fark etti ve önümde durdu

Hepsi senin yüzünden hepsi senin yüzünden

Diyerek bağırıyor ve beni ittiriyordu gözlerinden yaşlar akıyordu

Onu geri ittirip ne olduğunu sorduğumda önce bir şey söylemek için ağzını açtı ardından vaygeçmiş gibi geri kapamıştı ardından

Hayır hayır

Diye fısıldayıp çıkışa doğru koştu

Yaseminin yanına geldiğimde boynuma sıkıca sarıldı ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam etti sakinleşmesi için sırtını ve saçlarını sıvazladım. Biraz daha rahatladıktan sonra

Yasemin bana bak abim ne oldu Afife nerde telefonda ne kazasından bahsettin.

Dedim ama Yasemin söylediklerimi duyduktan sonra daha da şiddetli bir şekilde ağlamaya başladı. Eli ile arkamdaki kapıyı işaret etti ve

O orda

Dedi Yasemin

Afifeden bahsettiğini anladığımda arkamı döndüm ve kapalı olan Kapıya baktım elim Kapının kulpuna giderken Kapı birden açıldı ve iki Hemşire Hasta Yatağını odadan dışarı çıkardılar. Yatağın üzerinde yatan kişinin tüm bedeni beyaz bir çarşaf ile örtülüydü.

Yasemin ayağa kalkıp yatağın demirlerinden tutunup

Hayır götürmeyin lütfen o ölmedi

Diye bağırırken bayıldı ,hemşirelerden birisi Yasemine yardım ederken diğeride Telefondan tahminimce doktor veya hemşire çağırmak ile meşgüldü.

Yatağın baş tarafına geçip çarşafı açtığımda içimden dua ediyordum

Allahım lütfen Afife olmasın diye ama nedense  o nun olduğunu  biliyormuşçasına gözlerimden yaşlar akıyordu. Çarşafı açtığımda tamda görmek istemiyceğim manzarayı görmüştüm. Afifem...

Afifemin birden Yüzü kapandığında Hemşirenin

Üzgünüm başınız sagolsun 1 saat sonra morgda görebilirisniz

Deyip hızlıca asansöre gitmiştiler.

Son algılığım şey ise İki hemşirenin Yasemini bir odaya götürdükleri ardından benim yere oturmam ve tüm yaşadıklarımızın bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçmesiydi.

...........................................................................................................................................

İki Yıl sonra