Ulan
Minsa nakakalungkot din yung ganito.
Yung uuwi kang mag-isa tapos umuulan pa.
Yung wala kang kausap at kasama habang nag-aantay ng masasakyan.
At ang mas malungkot pa e puro puno yung jeep na daadan at di agad makakasakay.
Kaya ayun maghihintay na naman ng panibagong jeep.
Yung jeep na may lugar ka
At hindi ka kakabit o nakikisiksik lang.
![](https://img.wattpad.com/cover/70211495-288-k942754.jpg)
YOU ARE READING
Reverie
PoetryMy thoughts of you that you don't know. Now I'm in reverie. Daydreams, musings and trances of you. Wishing that someday... Someday you'll ever know. Even my hopes are turn into never. #17 in Poetry (October 27, 2016)