Uitgehuwelijkt

Hoofdstuk 4 'Ik haat je'

Tijdens het avondeten zaten we gezamenlijk aan tafel. Ook Achmed was blijven eten na aandringen van mijn oma.
Hij was druk in gesprek met mijn vader. Me vader gaf hem enkel complimenten over hoe goed hij wel niet was dat hij me oma hielp.

'Had ik maar zo een goeie zoon net als jou! riep me vader hard door de woonkamer.

Geiiriteerd keek ik me vader aan, Me broertje die naast me zat voelde zich onzeker en reageerde niet terug op me vader.

'Nou Yassine heeft me ook best goed geholpen! zei Achmed die het voor me broertje op nam.

Ik keek hem dankbaar aan en hij gaf me vlug een knipoog. Snel draaide ik me om voordat me vader wat op zou merken.

'Haha laat me niet lachen! Yassine doet helemaal niks! Daar is hij te zwak voor zei me vader lachend

Ik legde me hand op me broertjes been en keek hem aan. 'Negeer hem' fluisterde ik zachtjes

Me broertje was duidelijk diep beledigd en sloeg me hand weg en liep de kamer uit.

'Wat is er nou met hem? Kan hij niet tegen een grapje haha

Ik begon me te irriteren aan het gedrag van me vader. Voornamelijk nu er een gast bij ons is. Moet hij ons echt elke keer ten schande zetten? Terwijl hij ons elke keer waarschuwt dat we ons goed moeten gedragen.

'Uhm.. Wat een leuke foto! Zijn dat allemaal jou kinderen? vroeg Achmed om de stilte te verbreken.

Ik draaide me om naar de foto en er verscheen spontaan een glimlach op me gezicht.
Het was een foto van ons allemaal. Zelf Ibtissam stond erbij op! Dat maakte het plaatje helemaal compleet.

Me vader knikte met ze hoofd en begon te vertellen dat Souhaila het huis al uit was.
En dat ze getrouwd was met een goeie zakenman.

Zachtjes lachte ik in mezelf. Wat kan mijn vader overdrijven zeg...

'En u andere dochter? Is zij ook al getrouwd? vroeg Achmed nieuwsgierig
'Dat meisje er naast? Dat is onze dochter niet we hebben haar nog nooit gekend

Achmed keek me verbaast aan en snel draaide ik me gezicht om. Waarom moest hij nou beginnen over die foto? Dit gaat duidelijk verkeerd aflopen.

'Dat is mijn zus Ibtissam zei ik zachtjes

Me vader gaf me een dodelijke blik en zei dat ik stil moest zijn.

'Ze is 3 jaar geleden het huis uit gegaan, En dat is allemaal zijn schuld! Ik haat je! floepte er uit me mond

Ik sloeg me hand voor me mond. En me moeder keek me hoofdschuddend aan.
Ik zag me vader me heel erg kwaad aankijken, Zo snel als ik kon stond ik op van tafel en liep het huis uit.

Naar waar ik zou gaan, Dat weet ik niet. Zolang het maar ver weg is van huis...

Bedroefd nam ik plaats op een bankje. Hoe kan mijn vader zo over Ibtissam praten? Vind hij het dan niet erg dat ze der niet meer is.. Waarom papa? Heb je dan geen enkele gevoel in je?

'Mag ik bij je komen zitten?

Ik draaide me om en zag Achmed naast me staan. Het liefst wou ik gewoon even alleen zijn, Maar zou ook weer gemeen zijn als ik hem weg zou sturen.
Ik knikte met me hoofd en keek weer voor me uit, Achmed nam naast me plaats en zei geen woord.

' Je vader bedoelde het vast niet zo over je zus.. zei Achmed

Ik reageerde niet en focuste me op mijn uitzicht. Wat weet hij nou? Hij weet niet wat er elke dag thuis afspeelt.

' Hij is misschien bang dat jij net als haar word..

Boos draaide ik me om naar Achmed. 'Pardon? Wat bedoel je daarmee!'

'Waarom wil je anders niks met mij ? Omdat er iemand anders in je leven is..
'Wat heeft dit er mee te maken? Ik heb helemaal niemand ja!
'Haha, Lieg niet tegen mij Dounia. Er is overduidelijk iemand in jou leven.
'Ja vast! Als dat zo was, Dan was ik misschien al getrouwd!
'Klopt, Dan was je al gevlucht voor je thuissituatie. Maar hij is geen Marokkaan he? Je durft het je vader niet te vertellen. Vandaar dat je nog thuis woont.

Verbaasd keek ik hem aan. Hoe weet hij dit allemaal? Wie heeft hem dit allemaal vertelt?
Dina me beste vriendin is de enige die weet over mijn relatie met Dave.. En Mounia me nicht! Maar zij zou toch niks hebben vertelt?

'Haha, Ik weet niet wat je allemaal zegt. Maar daar is niks van waar!
'Maak je geen zorgen Dounia. Ik wil je toch heel graag, Ondanks dat je al een relatie hebt gehad. Probeer het maar een kans te geven zei hij glimlachend en liep weg.

Vol afschuw keek ik hoe hij weg liep. Het is ook echt zo een engerd! De ene keer is hij normaal, Maar dan verandert hij in een freak!

Na een uurtje besloot ik maar om naar huis te gaan. Daar zal de hel pas echt uit breken.

Thuis aangekomen liep ik naar binnen en deed voorzichtig de deur dicht voordat me vader me zou zien.
Ik had me nog niet volledig omgedraaid of ik voelde de eerste klap al tegen me gezicht aan.

'Waar was jij! Wie heeft jou de toestemming gegeven om het huis uit te gaan?! schreeuwde me vader door de gang

Ik viel op de grond en probeerde me zelf te beschermen, Maar me vader was te sterk. Hij bleef maar slaan en schoppen.
Me moeder probeerde hem tegen te houden, Maar hij duwde haar keihard weg. Waardoor ze tegen de kast aan kwam.

' Jij verlaat het huis nooit meer! En je houd voortaan je mond over die zus van je! Ibtissam bestaat niet meer voor ons! Ze is en slet meer niet!

Geschrokken keek ik me vader aan. De tranen bleven maar over me wangen stromen.
Hoe durft hij Ibtissam zo te noemen! Ibtissam is alles behalve een slet! Het is ze bloed eigen dochter. Hoe durft hij!

Me vader liet me los en verliet het huis. Me moeite kroop ik naar me moeder toe en hield der stevig vast.
Ze sloeg haar arm om me heen en begon te huilen. Ik probeerde haar te troosten maar het lukte niet.

'Laat me maar lieverd zei me moeder snikkend en stond op van de grond. Ze liep naar haar kamer en deed de deur dicht.
Ik vond het zo erg voor me moeder dat ze met zo een persoon is getrouwd.. Nu weet ik het zeker.. Ik zal Dave voor geen goud los laten..

Ik liep naar me kamer en deed de deur achter me dicht en probeerde Dave te bellen.
Nadat het 2x overging nam hij eindelijk op.

'Heey lieverd! Hoe is het met je? Is het daar leuk in Marokko? vroeg hij enthiousiast.
'Hoi, Ja hoor.. En met jou?
'Gaat ook goed! Maar waarom klink je zo verdrietig?

Ik kon het langer niet voor me houden en liet het los. Ook me tranen bleven maar over me wangen stromen.
Dave wist gelukkig al hoe mijn thuis situatie was dus dit was niet raar voor hem. Alleen deed het hem wel heel erg veel pijn.

'Maar Dounia dit is toch niet normaal! Je moet daar echt weg gaan.
'Naar waar Dave? Ik kan nergens heen! Me vader zal me vermoorden zei ik snikkend
'Naar mij lieverd! Je kan bij mij komen wonen... Ik zal veel beter voor je zorgen dan je vader!
'Dat is lief van je.. Maar ik kan me moeder dat niet aan doen. En mij broertje & zusje hebben mij nodig.
'Je moet op een dag aan jezelf denken Dounia. Alleen dan kan je jezelf gelukkig maken zei Dave zuchtend
'Dat weet ik.. Maar het kan nu gewoon niet.

Ik bleef nog even met Dave praten maar toen was het weer tijd om afscheid te nemen.

Zuchtend liet ik mezelf op me bed vallen en sloot me ogen dicht. Geschrokken werd ik wakker door een keiharde knal die ik beneden hoorde.

Snel stond ik op en rende naar de deur.

'Mijn zoon! Laat dat! Maak het niet kapot hoorde ik me oma schreeuwen...