Uitgehuwelijkt

Hoofdstuk 41 'Drama'

Het werd duidelijk dat ik op een besluit moest komen. Rania stond slaperig voor mijn slaapkamer deur en keek me met verdrietig ogen aan.

Achmed stond op van bed en sloot de deur dicht. 'Laat je niet gek maken door haar.

'Ik probeer echt mijn best te doen, Maar ik kan het niet over mijn hart halen om iemand te kwetsen
'Dat begrijp ik lieverd, Maar op dit moment kwets je toch echt jezelf.

Ik wist dat Achmed gelijk had en knikte met mijn hoofd en ging zitten. 'Wat nu?'

'Weet je wat, Ik ga vanavond wel op de bank slapen. Laat Ibtissam maar hierbij jou. Zei hij glimlachend en pakte een deken uit de kast.

Dankbaar keek ik hem aan. 'Echt bedankt Achmed, Ik beloof je dat we binnenkort echt van dit gezeur af zijn.

'Haha, Dat hoop ik maar.

Hij gaf me een kus en verliet de kamer. Snel stond ik op en liep naar de logeerkamer waar ik Rania en Ibtissam trof.
Rania keek chagrijnig om haar heen en stond op van het bed toen ze mij zag staan.

'Ik vind het echt onbeleefd van je Dounia! Je weet dat ik bij jullie logeer, Waarom nodig je dan andere uit? Vroeg ze geïrriteerd

Ibtissam keek me lachend aan en kwam naast me staan. Voordat ik me mond op kon trekken deed Ibtissam dat al voor me.

'Je kunt in plaats van klagen, Dounia heel dankbaar zijn dat zij dit allemaal voor jou overheeft! Hoe durf je nog zo een grote mond open te trekken?
'Waar bemoei jij ermee! Dit is iets tussen mij en Dounia. En ja, Ik ben heel erg blij dat ze me opvangt. Alleen vind ik dit allemaal heel erg chaotisch.
'Dan had je maar niet zo laat moeten komen, Dit is geen hotel waar je in en uit kunt lopen! Als ik Dounia was had ik je mijn huis al uitgetrapt! Schreeuwde Ibtissam hard en draaide zich boos om en verliet de kamer.

Achmed kwam op het geschreeuw af en kwam naast me staan.

'Wat is er aan de hand?' vroeg hij bezorgd.

Vol verbazing zag ik hoe Rania in huilen uitbarstte. Het waren geen paar tranen maar een heleboel.

Achmed ging naast haar zitten en probeerde er te troosten. Terwijl hij mij vragend aan keek. Ik haalde mijn schouders op en besefte niet wat er net was gebeurd.

Diep vanbinnen was ik heel erg beledigt dat Rania zo over mij dacht. Ik heb veel voor haar over. Waarom zou ze zo doen? Maar dan besefte ik me in wat voor situatie ze zit. Al die opgekropte gevoelens moesten er op 1 of ander manier eruit. En dat begreep ik wel, Dus ik zal het haar dit keer niet kwalijk nemen.

Rania veegde haar laatste tranen weg en ging in bed liggen. Achmed trok me mee naar de gang en deed de deur op slot.

'Rania en Ibtissam hadden een kleine discussie. Zei ik zachtjes
'Over wat? Het heeft Rania overduidelijk overstreek gemaakt
'Klopt, Het spijt me. Ik zal Ibtissam in bedwang proberen te houden.
'Ga maar lekker slapen, We praten morgen wel.

Achmed liep terug naar de woonkamer en ik ging terug naar onze slaapkamer waar ik Ibtissam trof.

'Waar is Achmed? Vroeg ze verbaast
'Die zal slapen in de woonkamer, En jij met mij! Zei ik glimlachend

Ibtissam keek me verwarrend aan en er verscheen al snel een glimlach op haar gezicht. We kropen samen in bed en Ibtissam keek me met een verdrietig gezicht aan.

'Waarom kijk je zo sip? Je moet die Rania gewoon negeren.
'Zij kan mij niks schelen, Ik maak me zorgen over jou Dounia.
'Over mij? Waarom dan. Alles gaat prima
'Dat is een leugen, Ik zie dat het niet goed gaat. Je ziet er heel anders uit dan op de dag van je bruiloft. Waarom laat je haar hier? Dit is niet jouw taak!
'Alsjeblieft Ibtissam, Ik heb hier geen zin in. Rania heeft steun nodig en die wil ik haar aanbieden.
'Ik wil niet bot overkomen, Maar ik ga ervanuit dat ze haar 'steun' bij Achmed zoekt en niet bij jou.
'Haha, Dat verbeeldt je enkel maar. Het ziet er meer uit dat die twee elkaar niet mogen.
'Als jij dat zegt, Maar ik zou haar toch in de gaten houden.
Ibtissam sloeg haar arm om me heen en gaf me een knuffel. 'Ik hou van je'
'Ik ook van jou' zei ik zachtjes en langzaam viel ik in een diepe slaap.