Uitgehuwelijkt

Hoofdstuk 49 'Een keuze maken'

2 weken later...

Mijn buik was inmiddels al best gegroeid. Je kon duidelijk zien dat ik zwanger was, Alleen kon ik er niet helemaal van genieten. Het leven hier bij mijn schoonouders thuis werd met de dag erger.

Na het conflict met Achmed sprak hij nauwelijks tegen me. Ik wist dat het hem dwars zat wat ik zei over zijn familie, Maar het was de waarheid?

Waarom kon hij dat niet accepteren? Waarom denkt hij dat ik dit allemaal bij elkaar lieg. Ik ben toch zijn vrouw...?

In het begin kon ik me hier nog redden wetend dat Achmed mij er doorheen trok. Maar ook hij heeft mij de rug toegekeerd.
Ik moest mij zelf elke keer maar vermaken. Er werd enkel tegen mij gesproken als ik iets voor hun moest doen. Maar als Achmed binnen kwam lopen dan werd ik behandeld als een prinses. Alsof er niks aan de hand was.

In mijn eentje zat ik op het balkon, Ik sloot mijn ogen en genoot van het rustige sfeer die er op mijn verdieping hing.

Maar als snel werd ik ruw verstoord door de harde stem van Fatima. Ze sprak zo hard en boos dat ze mijn aandacht trok, Voorzichtig liep ik naar beneden en zag haar bij de voordeur staan.

Nieuwsgierig ging ik achter haar staan en zag dat ze het tegen Dina had. Ruw trok ik met mijn hand Fatima naar achteren.

'Waar ben je mee bezig? Riep Fatima boos
'Dat kan ik beter aan jouw vragen! Wat is er hier aan de hand? Vroeg ik verbaasd en keek ze allebei aan.
'Je lieve schoonzus wilt mij niet naar binnen laten. Antwoordde Dina in het Nederlands.
'Wat? Meen je dat?

Dina knikte met haar hoofd en verontschuldig zichzelf. 'Als ik wist dat ik niet welkom was. Dan was ik niet gekomen'

'Waarom liet je Dina niet naar binnen? Je weet toch dat het een vriendin van mij is! Vroeg ik verward aan Fatima.
'Je kent de regels Dounia, Als je bezoek wilt ontvangen dan moet je dat eerst met mijn moeder bespreken.

Dina probeerde haar lach in te houden en keek snel weg. Fatima keek haar geïrriteerd aan en sloeg haar armen over elkaar heen.

Ik liet een diepe zucht en trok Dina naar binnen. 'Ga alvast naar boven, Ik kom er zo aan.'

Dina deed wat ik vroeg en ik zelf liep richting de woonkamer van mijn schoonmoeder.

'Hoezo moet ik eerst toestemming vragen om bezoek te ontvangen? Waar slaat dat op! Floepte er uit mijn mond.

Mijn schoonmoeder keek me gevoelloos aan en kwam voor me staan. 'Dat zijn de regels, Ik wil van tevoren weten wie mijn huis bezoekt'
'Mijn bezoek komt naar mijn verdieping, Ze hangen niet hier bij jouw rond.
'Begin je weer met je grote mond? Hebben je ouders je geen manieren mee gegeven. Riep ze geïrriteerd en liep langs me heen weg.

Zuchtend liep ik naar boven en zag dat Dina druk in gesprek was aan de telefoon. Ik nam tegenover haar plaats en wachtte geduldig af totdat ze klaar was.

'Wie was dat? Vroeg ik nieuwsgierig toen ze klaar was met bellen.
'Mijn baas, Hij vroeg of ik vanavond kon komen werken.
'Je baas? Sinds wanneer werk jij! Wat leuk Dina! Waarom heb je mij niks vertelt? Riep ik enthousiast.

Dina keek me lachend aan en kwam naast me zitten. 'Daarom ben ik gekomen, Zodat we in alle rust konden praten. Alleen had ik dat overduidelijk mis'

'Pff, We hebben het daar straks wel over. Maar vertelt, Waar werk je?
'Uhm, Ken je die restaurant daar bij het strand? We zijn daar weleens gaan eten.
'He? Werk je bij Tarik?
'Ja! Dat is mijn baas haha, Ken je hem dan?
'Het is een goeie vriend van mij, En hij is vrijgezel! Dus wie weet Dina. Zei ik plagend'
'Haha, Nee dat nooit! Maar wat was dat nou net? Hebben ze liever dat ik niet langskom...?
Ik liet een diepe zucht en sloeg mijn armen om mijn buik heen.
'Dat moet je niet persoonlijk opvatten, Ze werden zelfs boos toen mijn ouders langs kwamen.
'Belachelijk! Hoezo dan?
'Volgens mijn schoonmoeder moet ik dat van tevoren aangegeven.
'Meen je dit? Maar dit is toch ook jouw huis.
'Nou niet dus, Ik wil het liefst weg.
'Begrijp ik wel. Je vorige huis was beter. Niemand die er wat van zijn.
'Ik heb het niet daarover.

Dina keek me verwarrend aan. 'Over wat heb je het dan?'

'Ik wil weg van alles Dina, Dit leven hier kan ik niet meer aan. Ik wil niet dat mijn kind opgroeit met deze familie.
'En Achmed dan? Je kan hem zijn familie niet ontnemen.
'Pff, Hij heeft zijn keus al duidelijk gemaakt. Hij gaat liever voor zijn familie dan gezin.

Aan het einde van de middag vertrok Dina weer naar huis. Ik vond het fijn dat ze was langsgekomen. Het was een lange tijd geleden dat ik echt mijn hart ergens heb kunnen luchten.
Niet veel later was het al raak. Mijn schoonmoeder kwam stampvoetend de trap oplopen en had een hele lijst klusjes voor me.

'Kan dit niet wachten tot morgen? Ik ben echt heel moe. Zei ik zachtjes

Sinds ik zwanger was, Raakte ik sneller uitgeput dan normaal. Maar daar hield niemand rekening mee.

'Nee, De trappen moeten nog gedweild worden en ik heb liever dat je het vandaag doet.

Geïrriteerd stond ik op van me plek en nam de dweil in ontvangst. Glimlachend keek ze me aan en liep weer naar beneden. Terwijl ik beneden bij de trap begon zag ik Fatima en Rania opgedoft in de hal staan.

'Waar gaan jullie naar toe? Vroeg ik nieuwsgierig
'Gaat jou dat aan? Antwoorde Fatima chagrijnig.
'Laat ook maar.

Laat in de avond kwam Achmed eindelijk thuis. Zenuwachtig zat op hem te wachten in de slaapkamer.
Hij keek me verbaast aan toen hij zag ik dat ik nog niet sliep.

'Wat doe jij nog zo laat wakker?'
'Ik moet met je praten.
'Pff, Niet nu Dounia. Ik moet morgen weer vroeg op.
'Dat maakt mij helemaal niks uit. Dit is heel erg belangrijk voor mij.
Achmed liet een diepe zucht en ging op het bed zitten. 'Nou vertel?'
'Ik wil hier weg Achmed, Ik kan hier niet nog langer blijven.
'Hier hebben we het al over gehad. We wonen hier net geen 3 maanden.
'Ja dus? Ik heb mijn besluit al gemaakt. Jij zit niet de hele dag thuis!
'Waarom ga je dan niet naar buiten? Sarah woont hier nog.
'Je begrijpt mij niet. Ik moet de hele dag schoonmaken, Ik voel mijn vingers niet meer. Weet je moeder wel of ik zwanger ben? Vroeg ik geïrriteerd.
'Gaat het weer over mijn moeder ? Wat heb jij toch met mijn moeder.
'Je kan beter vragen wat zij met mij heeft! Ik kan dit niet meer aan Achmed. Riep ik snikkend.

Achmed stond op en sloeg zijn armen om me heen. Boos sloeg ik ze weg.

'Ik wil dit niet van je vragen Achmed, Maar je zult een keuze moeten maken.