GÜLNİHAL-TAMAMLANDI

Her şeyi Oluruna Bırak...

Gülnihal Pare

''Gülnihal, kızım, yavaş olsana,'' diyen babama omzumun üzerinden bir bakış attım. Sayemde nefes nefese kalmıştı. Derin derin ama hırlar bir şekilde olduğu yerde soluklanırken yüzüm asıldı. Yanına koşturdum bir hızla. Dizlerine bastırdığı ellerinden dolayı kamburumsu duruyordu. Tıpkı onun gibi eğilip yüzünü seçmeye çalıştım. 

'' Baba, iyi misin ?'' dedim, ardından bir hızla. 

'' İyiyim babacım da, ben artık o senin düşmeyesin diye arkandan koşturan genç baban değilim. Hem ne bu acelemiz ? Neden apar topar kaçtık oradan ?..'' 

Aslında soruların cevabı apaçık ortadaydı. Yani babam da dikkatlice baksa idi bunu görürdü. Yanaklarım hâlâ aynı ısıda yanıyordu. Kalbim de istikrarını koruyup aynı hızda çarpmayı sürdüyordu. Sadece içine azıcık korku serpiştirmiştim.

'' Birine yakalandın değil mi, seni fark ettiler ? Ah, Gülnihal, ben dedim sana ama başımıza bir iş alacağız diye! '' 

'' Hayır...hayır baba,'' diyerek araya girdim.

'' Sandığın gibi değil. Kimseye yakalanmadım. Yani teorik olarak yakalandım ama beni tanıyan birine değil.'' 

Babamın kafası karışmıştı haliyle. O boş bakışlarıyla yüzüme bakıyor, doğru düzgün açıklama yapmamı bekliyordu benden ama gel gör ki ben nereden başlayacağımı bilmiyordum. Kendimi tamamen buradan kaçmaya odaklamıştım. 

'' Her şeyi anlatacağım baba ama rica ediyorum önce şuradan gidelim.'' 

İsteğim Yakut paşa tarafından kabul görünce tedirgin ama iyi olduğumu hissettiren bir gülümseme sundum. Koluna girip adımlarımı ona uydurdum. Deminkine nazaran biraz daha yavaş hareket ediyordum. Tek temennim adamın peşime düşmemiş olmasıydı. Fakat bilmediğim bir şey vardı ki bu daha başlangıçtı.

******

Babamın küçük, sinirli adımları salonun sessizliğinde yankılanırken yerime pısmıştım. Tamam, biraz endişe etmekte haklıydı ama düşününce çok da kötü bir şey olmamıştı. Kimi kandırıyordum ki ben ? Resmen her şeyi mahvetmiştim. Açık açık kimliğimi söylemiştim ama ne yapayım o da damarıma basmıştı. Hem nereye kadar saklayacaktım ki bunu ? 

'' Şimdi ne olacak peki, ha ? Adam ile karşı karşıya geldiğinde bu yalanını yüzüne vurmayacak mı mahkemede ? Evime bu yolla sızdılar deyince ne diyeceksin, Gülnihal ? Belki adam iftira da atacak karşılığında!'' 

'' Ne iftirası atabilir ki ?'' 

'' Özel eşyalarını kurcaladığını, bu dava ile ilgili bir evrak aradığını mesela...''

'' Yapamaz öyle bir şey!'' 

Babamın sen öyle san gülüşü sırtımdan aşağıya bir ürpertinin geçmesine vesile oldu.

'' Bu adamlar her şeyi yapar! Yeter ki kazanmak istesinler!''

'' İyi ama ben öyle bir şey yapmadım ki ?'' 

'' Kızım daha ne yapacaksın ? Adama yeni gelen yardımcı olduğunu söylemen yetmemiş bir de adını vermişsin...Yarın seni orada görmeyince ne düşünecek sence ?''

'' İstifa ettiğimi ?''dediğimde babam başını yana yatırdı. 

'' İşten sıkıldığımı. Yapamadığımı...'' 

'' Ya da tam tersine kaçtığını ?'' 

Yüzüm gibi tansiyonum da düştü o an sanırım. 

'' Sonra da seni araştıracak; Gülnihal adında yardımcımız var mı diye ? En basiti o kadına soracak. Sonrasıysa çorap söküğü gibi gelecek...''