GÜLNİHAL-TAMAMLANDI

Kabul Ediyorum...

Alihan Gümüşzade 

Öğretmenler odasına kendimi attığımda bile titremeye devam ediyordum. Yani nasıl oluyordu bilmiyorum ama bu hayatta beni sinir edebilen insanların başında Gülnihal geliyordu. Ki kolay kolay sinirlenebilen biri de değilimdir. Gerek olmadıkça hiçbir şeyi büyütmem ve kafaya da takmam; ama bu kız her şey gibi bu alışkanlığımı da ters-düz ediyordu. Sandalyeden aldığım destekle gözlerimi yumdum ve sakinleşmeye çalıştım. Birkaç kez boynumu yana kırıp kütlettim. Kendime gelince de parmaklarımı gevşetip derince odadaki havayı soludum ve eski halime kavuşarak tekrardan kravatımı düzeltip odadan çıktım. Ve yine onunla burun buruna geldim. Bu sürekli duvara çarpmakla eş değerdi benim için. Gülnihal hayatımda tanıdığım en garip insanlardan biriydi ve ben onu anlayacak ya da çözümleyecek sabra ilk kez sahip değildim. Sebebi belki de babamın işlerine taş koymasıydı ya da babaannemi kandırmasıydı ya da tuzağıma düşmemesiydi ya da şu çocukça yaptığı son şeydi bilmiyorum ama o bardaktaki suyun sabrımla beraber taştığına emindim.

Ona tepeden baktım, öylece bekledim ve kız beklenmedik bir şey yaparak beni afallattı.

'' Çok özür dilerim. Ne deseniz, ne söyleseniz hakkınız. Bu sefer bağışlanmaz bir kabahat işledim. Bunu neden yaptığımı da bilmiyorum,'' derken durakladı bir süre. Dudağını ısırdı ve gözlerime baktı çaresizce. '' Aslında biliyorum,'' diye itiraf etti hızlıca. '' Ben bu dersi senelerdir alttan alıyorum. Bir türlü olmuyor. Çalışıyorum, çabalıyorum ama yine aynı yerde dönüp duruyorum. Yaşıtlarım mezun olup bir başarı elde edip o alanda ihtisasını tamamlarken ben hala bu sıralarda sürünüyorum. Sizden önceki adam felaket takıntılı biriydi. Kusursuz bir mükemmeliyetçiliği vardı. Hatalara asla göz yummazdı. Haliyle geçinemiyorduk. Sonra bitirim, yani en yakın arkadaşım geldi. O da alttan alıyor bu dersi. Dedi ki, hoca değişmiş. Dedim yırttın kızım. Bu sefer başaracak, mezun olacak, annenin ve anneannenin hatta sana çocuklarıyla caka satan komşuların gözüne çat diye sokacaksın diplomanı. O kadar ümitli ve hevesliydim anlayacağınız. Ama sizi görünce,'' dedi daha çok gözlerimin içine bakarken. '' Tekrardan her şey başa sardı. Benim için o kabus dolu serüven tekrar başladı. Çünkü yine aynı şey olacaktı, biliyordum. Ne yaparsam yapayım hatta ağzımla kuş bile tutsam, ben bu sıradan baston kullanacağım günler de gelse mezun olamayacaktım. Onun yasıyla yaptım yani. Anlıyorsunuz beni değil mi ? En azından beni anlamasanız da içinde bulunduğum çaresizliği göz önünde bulundurabilirsiniz.''

Tek kelime etmeden yüzüne bakınca da hızını alamadı tabii. Bu defa biraz daha sinirlenmiş gibiydi. Bakışlarımdan bir anlam çıkarmıştı ve onu kendi çapında yorumluyordu. Yorumlaması bir yana, yüzüne bunu çarpışım gibi davranıyor, haksız yere haddimi bildiriyordu.

''Sakın ola sizden not dilendiğimi falan da düşünmeyin. Buraya sadece kabalığımı telafi etmek için geldim ben. Her ne kadar aksi gibi görünse de, halimden anlayacağınızı düşündüm ve size sebeplerimi anlatmak istedim. Bundan sakın ola başka anlam çıkarmayın. Zaten öyle biri olsam, şu yaşımda şu sıralarda olmazdım. Ben de basardım zengin ailenin cool çocukları gibi parayı, ekmek elden su gölden hatta belki de sınava bile girmeden geçerdim,'' dediğinde dudak büzdü.

'' Tamam, o kadar param yok diye de bu resti çekemiyor olabilirim ama olsaydı da bu tür hilelere başvurmazdım. Ben buna çok karşıyım. Eğer bir gün bu lanet okuldan mezun olacaksam, buna çok güvendiğim ve eserleriyle de her daim gurur duyduğum zekamla yapacağım,'' dediğinde nefesini toparladı ve tekrardan bana baktı. '' Sizden de tek isteğim, bana diğerleri gibi bakmanız.''

Başımı soru sorar gibi hafifçe yana yatırdığımda başını eğdi ve elleriyle oynamaya başladı.

'' Diğer öğrencilerinizi nasıl görüyorsanız, beni de onlar gibi görün. Yani daha önce hiçbir tanışıklığımız olmamış gibi. Aramızda bunlar olmamış gibi. Sizden sadece tek bir şans istiyorum ve söz veriyorum, bana bu şansı verirseniz eğer, ben sizi pişman etmemek için elimden ne gelirse yapacağım...''