Bumangon si Maine sa kama na puno ng ngiti sa mga labi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Napangiti ito nang maalala ang lalaking lagi niyang napapanaginipan.
Ilang araw na rin itong bumabagabag sa isip niya ngunit lahat ay malabo. Kumbaga sa photos, blurred lahat ng imahe at hindi niya mapag-sino ito. She can't help but think of this guy, okupado nito ang buong isipan niya palagi. Lalo na ang masarap na pakiramdam sa tuwing magka-holding hands sila at magkayakap sa panaginip.
Unang beses niya itong napanaginipan, five years ago. At hanggang ngayon nga tambay pa rin ito sa panaginip niya, screwing her head off in curiosity.
Napasinghap na lang siya, habang sinasariwa sa isip ang mga eksena, binabalikan ang tagpo kung saan kumakain raw sila ng isaw sa kanto. Kung saang kanto man 'yun, yun ang hindi nya alam. Basta enjoy na enjoy raw sila kumain nito, na tila ba pareho nila itong paborito. Kahit sa totoo lang, wala siyang ka-ide-ideya how really 'isaw' taste is.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Walang katapusan raw ang kulitan, tawanan at asaran nila. Hanggang sa ang lahat ng 'yun ay nauwi sa isang matamis na pagtatagpo ng mamantika nilang mga labi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ano kayang itsura niya?" tanong niya sa sarili habang nakasandal ang ulo sa headboard ng kama. Tahimik na ini-imahe ang blurred na pigura nito isipan.
Pero biglang naputol ang pag-iisip niya, nang makarinig ng sunod-sunod na pagkalabog at ingay, kasabay ng sigaw ng kahera niya, si Manang Lydia. Ang ginang na nagbukas ng pinto ng paupahang bahay niya, para sa unang hakbang niyang maging independent. Gumawa ng mga makabuluhang bagay na taliwas sa marangyang buhay na nakasanayan niya. Dahil para sa kanya, doing things on her own makes her feel alive.
