Pas op jezelf (FM)

48

VANUIT WOLFS

Vandaag gaan romeo en ik weer aan het werk. Het is twee dagen nadat marion en eva uit het ziekenhuis zijn ontslagen. Romeo heeft de hele dag voor marion gezorgd en ik uiteraard voor eva. Eva vond het een goed idee om marion voorlopig ook in de ponti te laten slapen. Eva en marion zijn nog te zwak om de meeste dingen zelf te doen. Romeo kan marion dus ook niet meer helpen dus slapen eva en marion allebei maar in de ponti. Dan kan ik 's ochtends even langs gaan en romeo 's middag. Zo hebben eva en marion ook steun aan elkaar. We gaan eva en marion op een twee persoon slaapkamer leggen in de ponti. Dus een kamer met twee bedden. Dan hebben ze ten minste de hele dag gezelschap. Ik heb marion net naar haar bed in de ponti geholpen en nu loop ik naar eva's kamer om haar naar het bed te helpen. "eef?" fluister ik. Ze slaapt nog. "eef?" langzaam word ze wakker. "hey." zegt ze schor. "marion is er, ga je mee naar de andere kamer?" Ze glimlacht. "graag." "wil je me wel even helpen. Ik kan nog niet lopen door mijn been." zegt ze zachtjes. "tuurlijk."

VANUIT EVA

Wolfs helpt me overeind en slaat de dekens van me af. Ik heb een kort broekje aan waardoor mijn verband erg goed te zien. Wolfs kijkt ernaar en ik zie hem slikken. In zijn ogen ie ik medelijden. "heb je er nog last van?" Ik haal mijn schouders op. "het steekt behoorlijk, maar het is draaglijk." zucht ik. "dat is mooi." Wolfs tilt mij op zijn rug en brengt me naar de andere kamer waar ik marion aantref. "goeiemorgen." zegt ze. "goeiemorgen."

net voordat wolfs naar het bureau wil gaan bedenkt hij zich iets. "vanmiddag komt er iemand om een verklaring van jullie af te nemen." We knikken. "wie?" vraag ik toch wel nieuwsgierig. Wolfs lacht. "volgens mij wilde mevrouw mechels het graag zelf doen." Ik kijk marion aan. "serieus?" vraagt ze. Wolfs knikt waar na we allemaal in de lach schieten.

VANUIT WOLFS

Aangekomen op het bureau worden romeo en ik gelijk naar mechels kantoor geroepen. "ga zitten." zegt ze gelijk. "hoe is het met eva en marion?" vraagt ze. "Met marion gaat het goed ze is nog erg zwak en moe, maar het gaat al beter." zegt romeo. Dan kijkt mechels mij aan. "En met Eva?" ik zucht. "ook erg moe en zwak. Ze heeft ook behoorlijk veel last van de messteek.

"maar daar riep ik jullie niet voor natuurlijk. We houden de vermoedelijke daders onder de tap. We hebben een gesprek opgevangen. Ze hadden het over de twee agenten die ze gevangen hielden en dat nu ze boos zijn op ons korps ze een agente die hier werkt aan willen vallen." zegt mechels serieus. "wie?" vraag ik bezorgd. Mechels laat ons het gesprek horen. 'ja hallo?'  'ja we moeten die agente hebben.' 'ja dat klopt, welke precies?' 'die knappe.' 'ja dan weet ik niet wie je bedoelt heh.' 'die ene met die tatoeage op haar linker schouderblad.' 'oh die, volgende week maandag?' 'ja, zie je morgen.' 'tot morgen.'

We kijken mechels aan. "wie bedoelen ze hiermee?" vraagt ze. We halen onze schouders op. "heeft marion een tattoo?" vraagt ze aan romeo. Romeo schud zijn hoofd. "volgens mij niet." mechels knikt. "wolfs? Heeft eva een tatoeage? Ik vind haar daar wel een typ voor." kijkt mechels mij nu aan. Ik haal mijn schouders op. "geen idee, zou best kunnen ja." Mechels kijkt mij raar aan. "hoezo geen idee? Jullie wonen samen in een huis, dan heb je haar toch wel een keer zonder shirt gezien?" zegt ze verbaasd. Ik schud mijn hoofd. "jammer genoeg niet nee." lach ik. Romeo schiet ook in de lach. "nou, wolfs. Ze is je collega. Zo praat je niet over je collega." zegt mechels toch ook wel lachend. "ik zal het vanmiddag wel even vragen, want ik moet ze verhoren." zegt ze. Daarna lopen wij haar kantoor uit.

Reacties zouden super leuk zijn