Deel 63

1.6K 115 9
                                    

Deel 63 uit Waarheid of Leugens.

2 dagen later.

Perspectief Layla

'Opstaan eh Egijoer.' Schreeuwde Amina in mijn oor. Ik duwde haar van me af. 'Wat doe je?' Zei ik.

'Eh mongool Marwan komt je hand vragen ga je blijven slapen als hij hier is?' Zei ze met opgetrokken wenkbrauw.

'Ik heb dit gemist Amina.' Zei ik. 'Ik ook schat.' Zei ze en gaf me een knuffel. Oumaima kwam met haar bollen buik naar binnen.

'Begin je om te kleden Marwan komt over een uur.' Zei ze. Ik keek haar met grote ogen aan en kleedde me snel om. Maakte me klaar.

En done. Ik zag er goed uit. 'Izan loop naar beneden.' Zei Adam. 'Adam vind je Marwan wel een goeie jongen?' Vroeg ik.

'Ja ik zie hem altijd in de moskee en nooit bij shisha lounge ofso dus ik denk dat hij een goeie jongen is en hij accepteert gewoon dat je getrouwd bent geweest en kinderen hebt gehad. Ik knuffelde Adam.

Ik was blij dat Adam hem accepteerde. Ik hoorde de deur bel. 'LAYLA GA OPEN DOEN IS JOU MAN HÉ.' Schreeuwde mijn moeder.

Ik rende naar beneden en deed de deur open. Ik zag Marwan met een lach daar staan met zijn ouders.

Marwan is enigst kind. Ze liepen naar binnen en ik bracht thee en lekkernijen.

Na veel vragen gesteld naar mij over de kinderen en of Marwan dat wel goed vind werd ik geaccepteerd Alhamdoulilah.

'Benti wil je met Marwan trouwen.' Vroeg zijn vader. Ik knikte en zei ja. Marwan zei ja en over een maand hebben we de bruiloft. Ja een maand.

Marwan had al een eigen huis die enorm was. En hij zei dat hij alles zou regelen enzo.

Perspectief Marwan

Ik ben zo blij dat ze ja heeft gezegd. Ik ga haar gelukkig maken. Ik ga haar alles laten vergeten.

En die Hassan komt nooit aan haar. Ik heb de kinderen een beetje leren kennen. Het is een tweeling van 5 jaar oud. Abdel en Bilal.

Ze noemde me papa en ik werd daar zo blij van. Toen ze papa zeiden straalde mijn ogen gewoon.

Ik ben met Layla uit eten geweest. En we deden alles samen.

Ze maakt me gelukkig. Ik houd van deze vrouw.

Perspectief Layla

Ik was zo blij voor Layla. Eindelijk heeft ze iemand die echt beter voor haar is.

Hij accepteerde gewoon dat ze wel al ontmaagd is en gescheiden en kinderen heeft.

Weinig van deze mannen zijn er jammer genoeg. Over een maandje is de bruiloft mensen. Ik ga het dak eraf slaan hahah.

Toen alle gasten weg waren. Gingen Layla en ik de afwas doen en zat Oumaima op een stoel.

Ze mag van mij niet werken ze is wel hoog zwanger van een tweeling. Toen ik bijna klaar was met afwassen schreeuwde Oumaima.

'AAHHH ADAM ADAAAM KOM HELP MEE.' Schreeuwde ze. Layla en ik keken haar geschrokken aan.

Adam, Achraf, Hicham en Omar rende naar de keuken. 'ADAM BRENG ME NAAR HET ZIEKENHUISS IK GA BEVALLEEEEEEN.' Schreeuwde ze.

Adam keek haar paniekerig aan en tilde haar naar de auto op. 'Wat is er aan de hand.' Vroegen mijn ouders in koor.

'OUMAIMA GAAT BEVALLEN.' Schreeuwde ik hystirisch. Mijn ouders keken elkaar aan en rende naar buiten.

Perspectief Oumaima

Ik ben zo blij voor Layla dat ze toch gelukkig kan zijn met een man.

Ik mocht de afwas niet doen van de meiden dus zat ik op een stoel.

Ik kreeg opeens hele erge buikpijn. Mijn vliezen zijn gebroken shit.

'AAHH ADDAAAM HEELLPP MEE.' Schreeuwde ik. Adam,Achraf, Omar en Hicham kwamen aanrennen.

'IK GA BEVALLEEEEEN BRENG ME NAAR HET ZIEKENHUIS.' Schreeuwde ik. Ik zag in Adam zijn ogen paniek.

Hij tilde me op naar de auto en racde naar het ziekenhui. 'Het komt goed schatje.' Zei hij. 'WAT KOMT GOED DOE SNEL AAAAHHH.' Schreeuwde ik.

Hij schrok blijkbaar. Ik schreeuwde de hele tijd. 'WIL JE SOMS DAT IK IN JE AUTO GA BEVALLEN MOOI NIET.' Schreeuwde ik. Ik zag een grijns op zijn gezicht.

'WAT LACH JE IK SLA DIE GRIJNS VAN JE GEZICHT AF.' Schreeuwde ik weer. Ik ben echt een bitch haha.

Aangekomen bij het ziekenhuis brachten ze me snel naar een kamer. 'Mevrouw u mag over een uur persen.' Zei de dokter.

'OVER EEN UUR BEN JE ZIEK DIT DOET PIJN WACHT MAAR ALS JIJ ZWANGER BENT.' Schreeuwde ik. Adam moest lachen en ik irriteerde me eraan.

'WAT LACH JE ALS EEN EZEL.' Schreeuwde ik. Ik mocht eindelijk persen. Na een bevallen van 2 uurtjes kwam mijn eerste kind. Het was een jongetje.

Toen kwam een meisje eruit. Adam knipte de navel streng van onze kindjes af. Ik was de gelukkigste vrouw op aarde.

'Safae en Amine.' Zei Adam. Ik knikte. Safae en Amine zijn dus mijn kindjes. Ik zag dat Adam tranen in zijn ogen kreeg. 'Oumaima je hebt me de gelukkigste man op aarde gemaakte.' Zei hij en gaf me een kus op mijn voorhoofd.

Perspectief Adam

Ik wist niet wat ik moest doen. Ik tilde Oumaima maar op naar de auto en iedereen volg te ons.

Oumaima deed echt vervelend in de auto maar ik ga niet klagen. Ze leidt wel veel pijn.

Aangekomen in het ziekenhuis mocht ze pas over een uur persen. Ze werd er gek van. 'OVER EEN UUR NOU ALS JIJ ZWANGER BENT DAN WACHT MAAR EENS.' Zei ze.

Ik moest lachen waardoor ze me boos aan keek. Na de bevalling ben ik dood vriend.

Na een bevalling van 2 uur kwam mijn eerste zoontje op wereld. En daarna kwam mijn dochtertje. Wat was ik gelukkig.

Ik knipte de navel streng eraf. 'Safae en Amine.' Zei ik. Oumaima was het er mee eens.

Ze waren zo mooi. Safae leek op mij en Amine op zijn moeder.

Ik kon het niet meer en moest huilen van geluk. Ik liep naar buiten en ik zag mijn familie en mijn schoonfamilie.

Ze zagen me met betraande ogen en ze schrokken. 'Adam?' Zei mijn vader.

'Safae en Amine zijn op de wereld Alhamdoulilah.' Zei ik. Iedereen keek opgelucht en zei Alhamdoulilah.

Ze liepen een voor een naar binnen. Eerst mijn ouders en schoonouders. Toen Mijn broertje zusje etc.

Ik liep naar binnen en zag Omar, Achraf en Hicham vol verwondering kijken. 'Eeyh Amine Safae ik ben de beste oom toch.' Zei Omar.

Dit doet hij dus elke keer. Ook bij Nassim deed hij dit. 'Nee vriend op donderen dat ben ik.' Zei Hicham.

'Luister Hicham, Nassim zei ook al tegen mij dat ik de beste oom was dus hou je bek.' Zei Omar. 'Nee jongens allebei zijn jullie de beste ooms voor Nassim, Amine en Safae.' Zei ik.

'Kijk eens Nassim. Je neefje en nichtje.' Zei Achraf. Nassim keek mijn kinderen stralend aan.

Nassim is trouwens 7 maanden. En begint Amina en Achraf al gek te maken hahah.

Na een bezoekje van een uur was ik eindelijk alleen met mijn nieuwe gezinnetje.

Waarheid of leugens?Donde viven las historias. Descúbrelo ahora