Operation: To be loved by Mr. Casanova

Chapter Thirty-One

"You're acting so weird. Bakit ba ang lamya mo?" napatingin ako kay Colin





"Ha? Ah eto? Don't mind me" sabi ko habang inaayos na ang gamit ko. Magkasama kami ni Matt sa kwarto at dinalaw ako ni Colin after fixing her things. Or should I say after letting Ricky fix her things





"Spill it out" ngayon lang naman ako magtatago right? Di ako kumibo at nagpatuloy sa ginagawa ko. After fixing my things, tinago ko na yung bag ko





"Kilala kita girl. Remember, I am your shades" I looked at her and she gave me her smile. I also gave her my weak smile in return





"Don't worry. It's nothing serious" pagkasabi ko noon ay bumukas ang pinto at pumasok si Denise





"Kayong dalawa ah! Kanina pa ko naghahanap sa inyo, nandito lang pala kayo. Oh teka, what's with the face?" nilapitan din ako ni Denise at umupo sa gilid ng kama ko





"I'm tired. Di muna ako sasama sa inyo" sabi ko at humiga na. Hinila ko yung blanket at nagtakip na hanggang sa mukha





I heard them sighed and closed the door. Mag-isa na lang ako ngayon sa kwarto. Tinanggal ko yung pagkakatakip ng blanket at tumingin sa ceiling.





I should not feel this anymore. Is this guilt? Yeah, I am just guilty on how I acted. Hindi naman pwedeng dalawa sila right? Hindi pwedeng pareho ko silang mahal. Hindi pwedeng tumitibok ang puso ko para sa dalawang tao.

Pero kung hindi, bakit ganto? I know I love Matt, but my heart says I still love that guy who hurt me a lot because of one serious condition. Now, my heart should forget him. Iiwan din naman nya ako diba? I should forget this feeling that I have for him. Pero kung ganun, I am not even sure if Matt will return my love for him.





I shook my head and felt a hot fluid fall from my eye. Nahihirapan na ako. Ayoko ng gantong pakiramdam





Bakit ba kasi napunta pa sa sitwasyon na to? Am I ready to be loved by Mr. Cassanova? Or will he even give me love?





"Sabi sa akin ng nga kaibigan mo, may problema ka daw. And now, I'm seeing you crying silently. Hindi mo nga napansin yung pagpasok ko eh. Can you tell me what is bothering you? I can be your crying shoulder, if you'll just let me" I hugged him tight. He helped me forget Blake, so maybe, he can also help me to move on completetely





I remained silent. Hindi ako bumibitaw sa yakap ko sa kanya hanggang sa bumitiw sya at nagface to face kami





"Mukhang hindi mo sasabihin. Pero alam mo? Maganda ang ambiance sa labas. This place of ours is far from the crowded area. Labas tayo, feel the Christmas air" I smiled at him. He changed the topic para maiwasan ang malungkot na atmosphere





"Thanks Matt. Wait for a while" tumayo ako at pumunta sa cr. Namamaga yung mata ko kaya naghilamos muna ako.





Pagkalabas ko ng cr, kinuha ko yung jacket at niyaya na si Matt na lumabas.






Maganda pala talaga yung place. Hindi ko lang napansin kasi my mind is too occupied by those memories of us. I shook my head. I should enjoy this vacation






Lumabas kami at lumapit si Matt kina Colin at may sinabi sya. Di ko na lang pinansin at naglakad lakad ako.





Christmas' air in Baguio is so refreshing. Magandang makapagunwind dito especially kung marami kang problema





"Paul" napailing ako. Ano ba yan Paul, why do you always hear that voice in your mind





"Paul" wait! That's a real voice





"Baka naman nagkakamali ka lang? Duh!" narinig ko ang isang babae. Lumingon ako at tama na ang hinala ko.





Blake is with his cousin. Yung babaeng ginamit nya para maghiwalay kami





Tumakbo ako papalapit kay Blake and I hugged him tight





"Jerk! Nakakainis ka. Gustong gusto mo ko umiyak ah. Akala ko I've moved on but no. Mahal pa rin kita kahit mas pinili mong saktan ako kesa malaman ang totoo" umiyak nanaman ako





"So-sorry" I looked at his eyes





"Sorry? Hah! Not forgiven. Blake, handa akong damayan ka hanggang dulo"






"I will only live for a year and now, it's halfway. Hindi pa nga sigurado yun eh. Pero pinakamatagal na ang isang taon. Sa June Paul, sa June ako mamamatay. And I know, hindi tayo para sa isa't isa" humagulgol ako sa sinabi nya






"Siraulo ka kasi eh! Eh kung hindi ka umarte? Edi sana nagsaya pa tayo? Tsaka and so? Half a year? Hindi totoo yan kasi papahabain ko ang buhay mo. Or if it's really God's will, I will accept it. Ang mahalaga, tayo Blake. Tayo! Tsaka siraulo ka! Hindi para sa isa't isa? Ang KJ mo oy! Makicooperate ka kasi alam kong para talaga tayo sa isa't isa" he chuckled






"Mahal mo talaga ako no?" nang-aasar nyang sabi





"Oo! Kaya wag ka nang umarte dyan"






"Fine, sinasagot na kita" sinamaan ko sya ng tingin





"Kahit loko loko ka, mahal pa rin kita" sabi ko and I kissed him





MATTEO'S POV





"Kahit loko loko ka, mahal pa rin kita" sh*t! Such a player. Akala ko ba mahal nya ako? Wow! Perfectly awesome





Kinain lang nya lahat ng sinabi nya





FLASHBACK






Nakaupo kami ni Paul ngayon sa buhangin dito sa beach resort nila Chelsea





"So, who is Blake Salvador in your life?" natanong ko sa kanya





"He's my ex. My nonsense ex" he smirked after that na parang may naaalala





"Pero minahal mo?" hinampas nya ko at tumawa






"Syempre. Ahaha. Pero, sinayang nya lang. He's not worth it"






End of flashback






Ilan kayang lalaki ang nasabihan nya nun? Bilib na ako sa taong to. I'm almost there, I'm learning to love him cause that is what I believe he deserves. Pero hindi pala. Sya ang mvp ng larong ito.





Umalis na ako sa lugar na yun






PAUL'S POV






"pano na si Matt?" napaisip ako bigla






"Si Matt?" iba eh, iba yung tibok ng puso ko






"Oo, si Matt. Pinagselosan ko nga yun eh, lalo na nung marinig kong inamin mo sa kanyang mahal mo sya" oo nga pala, mahal ko din si Matt. Bigla nanaman akong nalito, si Matt ba na laging nandyan? O si Blake na mawawala na?






"Si Matt kasi, mahal ko yun eh. Mahal ko sya kahit na sinungitan nya ako nung simula pa lang. Lagi syang nandyan nung saktan mo ko" nakangiti kong sabi






"Then I made my decision. Lets break up again. Kay Matt na kita iiwan. Make it up to him, he saw us having our sweet moment and I saw him hurt" ewan ko pero parang naging pabor sakin yung ginawa nya. At alam ko, by this, si Matt na nga ang mahal ko





"Walanpang isang oras nagbreak na ulit tayo" sabi ko at tumawa kami pareho