Underwater

Restart

Λοιπόν σήμερα είναι η μεγάλη μέρα! Σήμερα είναι η μέρα που θα κάνω τη μεγάλη αλλαγή! Επιτέλους θα νιώσω ευπρόσδεκτη από στον καινούριο μου εαυτό! Άνοιξα τα μάτια μου εύθυμα λίγο πριν χτυπήσει το ρολόι του κινητού μου. Κοίταξα το ταβάνι και ένιωσα τις λιγοστές ακτίνες του ήλιου που κατάφερναν να περάσουν μέσα από τις κουρτίνες μου να με χτυπάνε στα μάτια. Άθελά μου χαμογέλασα. Πρώτη φορά νιώθω έτσι!

Ένα χέρι με έβγαλε από τη σκέψη μου το οποίο άρχισε να κάνει βόλτες πάνω μου. Μετά μπήκε μέσα στα οπτικό μου πεδίο και μετά έπεσε πάνω μου παίρνοντάς με αγκαλιά. Τι διάολο; Μη μου πεις! Γύρισα τρομοκρατημένη σιγά σιγά το κεφάλι μου και αντίκρισα το πρόσωπο της ξαδέρφη μου σχεδόν πάνω στο δικό μου. Αμέσως ούρλιαξα και την έσπρωξα με αποτέλεσμα εκείνη να πέσει κάτω από το κρεβάτι.

Εγώ μαζεύτηκα σε μια γωνιά του κρεβατιού κοιτώντας την τρομοκρατημένη ενώ εκείνη έβγαλε μια κραυγή πόνου.

"Παιδί μου τι είσαι; Δαιμονισμένο;" Με ρώτησε κοιτώντας με με μισό μάτι.

"Ε... ε..." Προσπάθησα να πω αλλά δεν κατάφερα να σταυρώσω λέξη. "Εσύ φταις! Εσύ ήσουν πάνω μου σαν τον γκόμενο και με φρικάρει τελείως!" Της είπα θυμωμένη.

"Καλά... φάντασμα!" Μου είπε και πήγε προς το μπάνιο.

Προφανώς έχω χλωμιάσει τόσο πολύ που είμαι χειρότερη από φάντασμα! Λογικό μου ακούγεται! Σηκώθηκα αγανακτησμένη από το κρεβάτι και πήγα στην πόρτα της τουαλέτας.

"Ε! Θέλω και εγώ να μπω!" Της φώναξα από έξω χτυπώντας νευρικά την πόρτα.

"Να περιμένεις την σειρά σου!" Μου φώναξε από μέσα.

"Μα... κατουριέμαι!" Της φώναξα και άρχισα να χοροπηδάω σαν χαζοχαρούμενο.

"Πήγαινε στην κάτω τουαλέτα!" Μου φώναξε πάλι.

"Τι; Όχι! Θέλω στη δικιά μου!" Της είπα γκρινιάζοντας.

"Πω! Αμάν!" Φώναξε και αμέσως ακούστηκε ο ήχος από το καζανάκι. Σε κλάσματα δευτερολέπτων η πόρτα είχε ανοίξει και η ξαδέρφη μου έκανε χώρο για να περάσω. "Όλη δική σου!" Μου είπε δείχνοντάς μου προς τα μέσα και εγώ έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να μπω.

Μετά από λίγο βγήκα έξω και άφησα μια πνοή χαλάρωσης.

"Ξαλάφρωσες;" Με ρώτησε ειρωνικά η ξαδέρφη μου.