The One That Got Away

Prologue

"Claire, hindi ko hinihingi na patawarin mo ako." Umiiyak si Martha na Hawak ang kamay ng kaibigan. "pero si Robert, sana mapatawad mo. We were drunk hindi naming sadya na may magyari at mabuntis ako pero maniwala kai sang beses lang yun pero sobra akong nag sisisi"

"Kaibigan kita pero nagawa mo sakin to. Sabihin mo saakin san ako nag kulang, may mali ba akong ipinakita para gawin mo sakin to, asawa ko ang nakabuntis sayo. May tatlo kaming anak" nanginginig ang boses ni Claire. "Kaya kong patawarin ang asawa ko pero bigyan nyo ako ng panahon"

"I,, iwan ko sa inyo ang bata pagka panganak ko, para wala nang gulo. Para wala na kaming ugnayan"

"Sa susunod na natin to pag usapan" naka ilang hakbang na siya nang lumingon ulit "alagaan moa ng sarili mo at ang bata"

Masakit para kay Claire na malaman na nabuntis ng kanyang asawa ang kaibigan niya who happened to be out business partner. Naniniwala naan siya na hindi nito ginusto pero nasasaktan pa din siya. Kung kalian tatlo na ang aanak nila saka pa ito nangyari.

Pumasok siya sa kwarto ng mga anak niya, Si kevin na 10 taon na, Si Kiel na 6 na taon ant ang bunso niya na 2 taon palang. Kakayanin ba niya na lumaki ang mga ito na wala ang tatay nila. Kailangan niya tanggapin ang sitwasyon.

To: Robert

Umuwi ka na at mag usap tayo

Tatlongpung minuto lang narinig niya ang sasakyan ng asawa na dumating. Huminga siya ng malalim para kumuha ng lakas ng loob. Naupo ito sa harap niya habang nasa dining sila.

"Hon, Sorry" ito agad ang bungan ni Robrt sa asawa niya.

"Hindi ko alam kung kailangan kita mapapatawad pero in time, sa ngayon kailangan natin maging okay para sa mga bata" matigas niyang sabi. "kinausap ako kanina ni Martha, gusto niya ibigay ang bata para daw maputol na ang ugnayan ninyo"

"Hindi, masyado na kitang nasaktan para gawin mo yun, willing ako na sustentuhan ang bata pero ang ipaalaga siya sayo masyado nang Malaki ang kasalanan ko sayo para gawin pa yun."

"kukunin ko ang bata, wala sing kasalanan saakin, masakit pero ayoko na lumaki siyang wala pamilya, knwing Martha, she will never get married walang kikilalanin ang bata."

"Sigurado ka?"

Buo na ang desisyon niya. Mabilis na lumipas ang panahon, nang manganak si Martha pangalan nilang mag asawa ang nilagay sa birth certificate ng bata. "mamahalin kita gaya ng pag mamahal ko sa mga kuya mo." Aniya habang hinahalikan ang kamay ng bata.

Umalis na ng bansa si Martha at nag pasya na Singapore nalang manirahan kasama ang mga magulang nito. Naiwan sa mag asawa ang isang napakagandang baby na pinangalanan nila na Kara.

Napatawad na din niya ang kainigan, naging civil sila para narin sa baby.