Sad Soul

Κεφάλαιο 36❤

Αριας Pov

Σήμερα βγαινω επιτέλους... Περίμενα τόσο καιρό.. Βαρέθηκα να ξεσκασω..Η ώρα είναι 7:00 το απόγευμα..Έξω έχει νυχτώσει...Θα πάω σπίτι του..Μέσα μπενει ένα αγόρι...Τον βλέπω καλύτερα..Ο αδερφός μου...Ο Αχχιλεας..Το άλλο μου μισό.. Είναι εξαντλημένος..Τα ρούχα του ξεθωριασμένα.. Έρχεται κοντά μου.. Γονατίζει και μου πιάνει το χέρι..

Αχχιλεας: Αριαδνη συγνώμη.. Συγνώμη για όλα αυτά..Έχω μπλέξει άσχημα..Ο πατέρας μας Φταει που είσαι έτσι που είμαι έτσι και την μητέρα μας που μας κοιτάζει από ψηλά.. Αυτός που πατέρα δεν μπορούμε να τον φωναζουμε.. Θυμάσε στην παιδική χαρα;; Ήταν ένα αγόρι που σε πείραζε..Σαν μικρό εγώ σε προσεχα..Σε έσπρωξε και τον χτύπησα...Σε πήρα αγκαλιά και σου χαϊδευα τις καστανες μπουκλιτσες σου.. Εκλεγες και πάντα προσπαθούσα να σε κάνω να γελάσεις να νιώσεις καλύτερα..Εγώ μόνο εγω..Όλοι κάποτε ήμασταν χαρούμενοι ευτυχισμένοι.Και μπλεξαμε..Όλοι μας..Εγώ όμως έκανα μεγάλο λάθος δεν στάθηκα δίπλα σου τώρα όμως ναι και ας μην είμαι και ζωντανός θα σε κοιτάζω από ψηλά..Ξέρω σου φαίνεται κάπως αλλά κινδυνεύω και δεν θέλω να σε μπλεξω και σενα..Θα προσπαθήσω να σε προσέχω μην σε βρουν.. Μικρό νούμερο.......

Εκλεγα..Ο αδερφός μου το μονο παιδί που αγάπησα.. Είναι δίπλα μου και μου λέει ότι θα πεθάνει;;;Το αίμα μου..Όχι όχι...

Εγώ:Μην κάνεις μαλακια..Δεν θα πεθάνεις.. Φύγε από εδώ πηγενε μακριά από εδώ..Δεν θα σε αφήσω να σε σκοτώσουν.. Κάντο για μένα..

Έρχεται κοντά μου και με αγκαλιάζει.. Κλαίει και αυτός...

Του ψιθυρίζω...

Εγώ: Κάντο για μένα..Στην αδερφή σου.. Κάντο για την Ιωάννα..Για την μαμά.. Είναι άδικο να πεθάνεις..Οχι δεν θα σε αφήσω..Εάν πεθάνεις κι εγώ μαζί σου θα έρθω..μαζί θα πεθάνουμε..Μην με αφήσεις μόνη.. Φύγε από δω..Δεν θα σε βρουν..Παρε την πρώτη πτήση και φύγε..Κάντο για μένα...

Με αγκαλιάζει ακόμη πιο σφιχτά..Με πέρνει σε στυλ νύφης και βγαίνουμε έξω απ το δωμάτιο.. Βγαίνουμε έξω απ το κτήριο....Ο Νικητας πήγε να φέρει ρούχα..Κι δεν ξέρει..Δεν με νοιάζει πολύ θέλω τον αδερφό μου τώρα..Φτανει στο πίσω κήπο του νοσοκομείου.. Κανένας έξω..Με αφήνει κάτω..

Εγώ:Μηννν..

Και έπεσα σαν καρπούζι...

Εγώ: Αουτςς.. Ξέρεις δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου..Έχω ένα μικρό πρόβλημα αλλά σύντομα θα ξανά περπατήσω...

Με πέρνει ξανά στην αγκαλιά του..Με ξαπλωνει και βάζω τι κεφάλι μ στα πόδια του.. Αναμνήσεις απ τα παιδικά μας χρόνια έρχονται στο μυαλό μου..Να γελαμε να κλαίμε που δεν μας πραγματοποιούσαν τα πράγματα που θέλαμε..Τον αγάπησαν περισσότερο..Ο γυναικάς..Η Ιωάννα λιώνει..