Chapter 4

347 14 5
                                    

I can feel someone tapping my cheeks. Pang gulo. Ang ganda ganda na ng panaginip ko eh.

Wait. Panaginip?! Shit. Meaning yung kiss ni Bea sakin. Joke lang? Agad akong napamulat at dun ko na realize na panaginip lang pala ang lahat. Saklap bes. Akala ko totoo na. Akala ko meron na. Wala pala.

"Jho ang hirap mo naman gisingin. I was like tapping your cheeks for more than a minute na. I was gonna slap you na nga sana eh. Buti na lang may awa ako."

"S-sorry Bea. Napasarap ata yung tulog ko dahil sa pagod?" palusot ko. Ayaw ko naman sabihin na ang ganda kasi ng panaginip ko. Hinahalikan mo ako. Pangit di ba?

"Ok lang. Andito na kasi tayo kaya ginigising na kita. And napasarap tulog mo? Eh niloloko lang kita na matagal ang byahe. We're still in QC kaya hahaha."

QC?! As in Quezon City?! Akala ko ba malayo. Aaahhhhhh!

"Ikaw talagang De Leon ka masasapak kita. Pinagttripan mo ko! Tara na nga! Pagod lang ako kaha mabilis din akong nakatulog. Leche!"

Bumaba ako ng sasakyan after konga sabihin yon. Kainis. Sinisira mood ko. Sayang naman panaginip ko. Akala ko totoo 🙊

Tinignan ko yung paligid. Familiar naman. And nakita ko yung Streat so nasa Magin pala kami.

"So ok lang ba sa'yo dito mag lunch Jho?"

"Onaman. Bakit naman hindi? Mas pabor nga to kasi di malayo. Baka ma'late mamaya sa next class."

"Oh right. We have classes pa pala later. So tara?"

I nodded. Then pumunta na kami sa Crazy Katsu. Gusti daw kasi ni Bea ng Japanese food.

Pagkatapos naming umorder medyo nakaka'awkward kasi walang nagsasalita. Eh kanina pa lang naman kami nagkausap netong babaeng to. Wala naman akong maisip na paguusapan. So tahimik na lang din ako. Tinitignan ko lang siya. She's busy sa phone niya.

All this time, ngayon ko lang nakita si Bea ng super ganito kalapit. Hindi kasi kami close dati so hindi ko siya nakakausap and nalalapitan talaga. I can say that she's pretty. Maputi siya. Ang bubbly ng personality. Ang ganda niya magsmile. And medyo boyish ata? Payat din pero bagay nama..

"Hoy Jhoana. Kanina ka pa nakatingin sakin. What is it ba? Do I have something in my face? Or ang gandang gwapo ko ba masyado?" she said sabay smirk.

"Hoy de leon una sa lahat wag mo ako ma'hoy hoy diyan. And pangalawa oo may something ka sa mukha mo. At pangatlo lakompake kung magandang gwapo ka." sabay irap sakaniya pagsabi ko niyan. Ang hangin kasi nung dulong sinabi niya.

"What?! Anong meron sa mukha ko? May dumi ba? Uhm do you have a mirror ba so I can see what's in my face?" natatawa ako habang sinasabi niya yan kasi halos mamula na mukha niya sa kakapunas hahahaha sorry not sorry. Wala talagang something sa mukha niya.

"Hey pansinin mo naman ako. What's in my face?" natatawa pa din ako 😂

"Bat mo ba ko tinatawanan? Ugh! I'll go to the washroom na nga lang! 😒

Hinayaan ko lang siya hahahaha ineexpect ko na susunod na mangyayari. Pero lakompake. Malakas siya mantrip. Pwes malakas din ako mantrip. Hahahha

Pagdating niya umupo siya ng padabog.

"I can't believe na nauto mo ako ng ganun ganon lang. Ugh! I hate you Jho."

Ok lang. Crush pa din naman kita eh. Hihihi

Hala ang landi! Hindi ako yon. Ano ba yan.

Nag peace sign na lang ako sakaniya kasi saktong dumating ung orders namin. So kumain na lanv muna kami. Galit galit muna bes. Tag gutom eh.

Almost is Never Enoughजहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें