(sa grocery)
“eto po yung bayad”
pagbigay niya ng bayad, dun siya pumwesto sa isang bakanteng table, at dun niya kinain yung icecream na vanilla flavour, tuwing stress lang siya kumakain ng icecream , pero nung nakasama niya na yung BAD SISTERS na yun, halos araw araw na siyang kumakain ng icecream dahil sa kanila. Habang kumakain siya, may isang babae na lumapit.
“hello, pwedi bang maki share ng table?”
hindi ko alam kung bakit siya makiki share sakin ng tble, samantalang ang dame namang bakanteg table. Hais, hayaan ko na nga lang.
“oo . sige”
“by the way, im Nikki” inabot niya yung kamay niya para makipag shake hands.
“ah, ako naman si Ryu” shake hands.
Masyadong napasarap yung kwentuhan nilang dalawa, kaya hindi na niya namalayan yung oras, 12nn na pala. Hindi pa siya nag la-lunch.
“sige, mauna na ako sayo Nikki”
“ay, sige, nice to meet you Ryu” bigla niya binesohan si Ryu.
“ah, sige mauna na ako” napangiti na lang ito sa ginawa ni Nikki.
Habang naglalakad si Ryu, pero hindi pa siya nakakalayo ng grocery.
“ano ba?, diba sabi ko sayo, wala na akong pakielam sayo.”
“ Teka, si Yuri toh ah, akit parang may kaaway siya.” Sabi ni Ryu na nakasilip sa gilid ng pader.
“bakit, satingin mo maniniwala pa ako dyan sa mga sinasabi mo? Pagkatapos mo akong paniwalain sa mga kasinungalingan mo noon?. ”
“hoy!!!!!!!”
“AY, KABAYO !! bakit kaba nang gugulat?” nakita ni Ryu na tawa ng tawa si Tricia
“sino ba kasi yung tinitignan mo dyan”
“ayun oh, si Yuri nakaupo sa bech.”
Bigla niyang binatukan si Ryu.
“pinag nanasaan mo ba si Yuri”
tsk, napaka brutal talaga nitong babaeng toh.
“bakit ko naman gagawin yun, makaalis na nga” napakamot na lang siya ng ulo.
Yuri’s pov
“bakit, sa tingin mo maniniwala pa ako dyan sa mga sinasabi mo? Pagkatapos mo akong paniwalain sa mga kasinungalingan mo noon?. ” eto nanaman siya. Gusto niyang patawarin ko na siya, sinabi din niya sakin na may leukaemia daw siya. Ayoko ng maniwala sa kanya, pinaniwala na niya ako dati, tama na yung unang beses. Pero bakit ganun?, nung nalaman ko na may leukaemia siya, gusto kong maniwala, pero ayaw ng utak ko, nung narinig ko yun, parang unti unting nadudurog yung puso ko, pero yung sinasabi ng utak ko, puro kasinungalingan lang yung mga pinag sasasabi niya. Gusto kong umiyak, pero ayokong magmukhang mahina sa harap ng mga kaibigan ko. TT_TT
