37.BÖLÜM

2.2K 154 12
                                    

İyi okumalar..

■■■

Kız titreyerek bakarken Masal yanına geldi. Oda kızın diğer tarafına geçtiğinde kolumda bi el hissettim. Arkamı döndüğümde Emre'yle göz göze geldik. İçimde ki ateşi söndürmemek, onun gözlerinde sakinleşmek istemediğimden hemen gözlerimi kaçırıp kıza odaklandım.

Kız kekeleyerek zar zor konuşabildi.

"T..tamam. Sende..sizde benim gibi yapın. Hadisenize!! He! Babanıza yaptığım gibi, babanızın kız kardeşime işkence etmesi gibi sizde beni öldürün! Hadi öldürsenize! Kopartın! Kafamı ko..kopartın!! Yada işkence edin! Ama öldürün! Yeter öldürün!! İkizime kavuşurum belki ha?! Öldürsenize hadi ne bakıyosunuz!!"

Söyledikleriyle daha çok öfkelenirken Masal'da pişmanlık seziyordum. Kimseyi takmadan kıza geri döndüm. "Babama naptığını söyle!" Histerik bi kahkaha attığında bu kızın gerçekten deli olduğunu tescilledim.

"Ne mi yaptım? Aslında amacım sadece zevke getirmekti. Babanızdan çok etkilenmiş ve azmıştım! Ama o piçin gözü anneniz sürtüğünden başkasına bakmıyordu. Bende annenizin gözleri önünde ona yavşadım. Beni reddettiğini görmeden giden anneniz planladığım gibi babanızdan ayrılma planları yapıyordu. Beni kaçıncıya karşısına getirip doğruyu söylememi istediyse hepsinde yalan söyledim! Sonunda anneniz iyice umudu kesince ikizimi ben sandı!! Ve ona bin bir türlü işkenceler etti! Ve en sonunda anneniz doğruyu anladı. O sürtüğü öldürmeye çalışırkende ikizimden haber aldım. O şerefsiz onu öldürmüştü! Bende babanızı öldürmeye çalıştım ama çok güçlüydü! Bende konseye yalan bi haber attım. Önceden ikizimle biz saldırmış olmamıza rağmen ilk onun saldırdığını söyleyip öldürttüm!! Hahahaha! Ve annenle beraber öldüler!!"

Gözlerimden çıkan alevi kontrol edemezken ani bi hareketle elim boynuna indi. Masal'la ellerimiz birleştiğinde aynı anda kafasını kopardık. Elimizde kalan kafasını içimde kalan ateşle yakıp bedenine fırlattım. O tutuşurken gözümden akan yaşıda önleyemedim.

Masal'la birbirimize sarılırken vampirde olsak ne kadar adaletsiz bi dünyada yaşadığımızı bi kez daha anladık..

■■■

"Öykü yeter!"

Yaslandığım duvardan göz yaşlarımı elimdeki kimlikleri ıslatmamaya çalışarak sildim. Eve geldiğimizden beri anne ve babamın durumuna ağlıyordum ve Emre'nin sabrı gittikçe tükeniyordu.

Hangi aile bu durumda olmak isterdi ki? Hele ki ikiz kızları varken..

Babamı asla suçlu bulmuyor, bunu aşkına bağlıyordum. Ne kadar düzgünce kanıtlamaya çalışırsa çalışsın o sürtük kız ona karşı gelmişti ve onu zora iten oydu.

Zorlanarak kalktığımda Emre yavaşça yanıma yaklaştı. Yüzümü elleri arasına aldığında aklıma gelen soruyla düşünmeye başladım.

Ya annemin yerinde ben olsaydım?

Ya birileri Emre'ye böyle bi oyun oynasa benim tepkim ne olurdu?

Hepimizin düşündüğü gibi bende annem gibi inanırdım sanırım.

Yüzümü avuçlarıyla sarıp karşımda gözlerimin içine bakan adamın gözlerinin en içine baktım. Gözlerim dolarken ve damlalar dökülürken içimde ki kötü duyguyu rahatlatmaya çalışarak söyledim.

"Emre beni s..sakın al..aldatma o..olur mu?"

Cümleler dudaklarımdan zar zor dökülürken karşımda ki adam göz yaşlarımı dudaklarıyla birleştirdi. Her birini öperek durdurduktan sonra alınlarımızı birleştirdi.

"Öykü, seni aldattığım gün, seni sevmekten vazgeçtiğim gün, sevgim en ufak azaldığı gün öliyim tamam mı? Yok olıyım. Çünkü ben senin yerine başkasını koymayı bırak, sensiz olduğumda can çekişiyorum. Sensiz bi dünyam olmasındansa dünyam olmasın daha iyi. Şimdi o saçma fikirleri hemen at kafandan. Sen benim herşeyimsin bitanem. Lütfen daha fazla üzülme. Sen üzüldüğünde bişey yapamamak canımı acıtıyo."

Yüzümde hafif tebessüm oluşurken dudaklarımdan kaçan hıçkırık duygularımın birbirine girmesinin işaretiydi. Mutlu muydum yoksa üzgün mü belli değil.

Bana ilaç gibi gelen adamın harika kokusunu en içime çekerken hayat bulduğum dudaklarını hissettim.

Tutkuyla karşılık verirken köşeye not aldım..

Hayatımda yaptığım seçimlerden en doğrusu bu adamdı..

■■■

Gençler bu bölümü böyle kısa yaptım çünkü gelecek bölümde ileriye atlicaz. Yani 1 yıl sonraya işte. Çok bekletiyorum biliyorum internet kıtlığı çekiyorum.

Hepinizden gerçekten çok çok çok özür dilerim. Gelecek bölümde görüşürüz ponçiklerim 😘

-MELEZ KIZ-Where stories live. Discover now