İki Evren✔

Pekala bu benim bitirdiğim ilk hikayem o yüzden yeri ayrıdır :3 Umarım beğenirsiniz komedi yok dram diyelim, benden EXO severlere gelsin :P Yazım hatası varsa affoa kontrol etmedim~

TANITIM

Minah, küçüküğünden beri kalp yetmezliği yüzünden hastane köşelerinden beri gelmeyen, Kore'nin zenginlerin birinin el bebek gül bebek büyütülmüş kızı. Hastalığı ve tek çocuk olması nedeniyle her şeyi kısıtlı.Çocukluk arkadaşı ve ilk aşkı olan Sehun ile beraberler, belki de bu adaletsiz ve zorluk dolu hayata tutunmasını sağlayan tek şey o çocuk. 21 yaşında kalbi onu daha fazla yaşatmaya yetmez ve son anlarında ailesi uygun bir dönör bulunması için dua etmekten başka birşey yapamaz. Bazen para herşeye yetmez.

Jongin ise kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan, ailesiyle bağları oldukça sallantıda olan bir genç, 5 yıllık ilişkisini sebepsiz yere kaybettikten sonra  bir süre kendine gelemez, düzensiz hayatı daha da bozulur.Ve bir gece geçirdiği kazayla dünyaya gözlerini yumar, hala özür dileyip anlatamadığı bunca şey varken 21 yaşında dünyaya veda eder.

Son anlarda da olsa bir mucizeyle uygun bir kalp bulurlar, kendisiyle aynı yaşlarda sağlıklı bir kalbi olan bir oğlandan, Kim Jongin'den. Korkulanın tersine bedeni kısa bir sürede kalbe ayak uydurur, artık kafase kapatılan bu kuş uçmaya hazırdır. Yürüyebilir, koşabilir, dans edebilir, istediği herşeyi yapabilir.Artık sağlam bir kalbi olan, normal biridir.Ailesini ikna ederek yazıldığı üniversiteye yakın bir yerde ev tutar, Sehun ile beraber evin tüm işlerini bititrirler. Sehun'a yakın bu ev ve normal bir hayattan başka ne isteyebilirdi ki? Artık sağlıklıydı...

Ameliyatın ardından geçen 3 ay sorunsuzca ilerler, ama Minah geceleri kendine ait olmayan rüyalar görmeye başlar. Uyandığında yaşlar gözünde birikir ve  kalbi ağrımaktadır.Neden, neden kalbi bu kadar acıyordu?Her gece ve her gece aynı çocuğu görür. Gülümseyişini, göz yaşlarını, başkasına duyduğu aşkı... Hepsini kendine aitmişçesine dolu dolu hissediyordu, kalbi acı içinde kıvransada gözyaşlarının sebebi bu değildi. Üzülüyordu nedenini bilmese de bu çocuğa acıyordu.

Vücudu kalbi artık kesin olarak kabul etmişti.6 ay geçse de o ağrılardan bahsetmemişti.Zaten artık azalmıştı, onu görsede kalbi artık acımıyordu, Minah her gece eğer bu gece onu görmezsem nasıl hissederim diye düşünüyordu ama ne zaman gözünü kapatsa oradaydı işte. Ona gülüyordu, ya da ağlıyor... Okulunu sevmişti, insanlar sıcak kanlıydı.En önemlisi her gece Sehun ile yemek yiyordu, onunla rahatça koşmak, ne olacağını düşünmeden hareket etmek hoşuna gidiyordu.Kalbi artık güçlüydü. Her gece uyumadan önce ona bu kalbi verene şükrediyordu, gözünden birkaç damla dökülsede ona minnettardı. Belki bencilceydi ama onun yerine kendi yaşadığı için mutluydu.Taaaki onunla tanışıncaya kadar...

Her zamanki gibi geceleyin acıkmıştı, dolapta tabağı almaya çalışırken kendine kızdı.Neden bu kadar yükseğe koymuştu ki? Sehun yoktu, onun için kimse alamayacaktı. Tam pes edip çekilecekken bedenine değen sıcaklıkla irkildi.Uzun biri uzanıp tabağı onun için almıştı.Minah korku içinde olduğu yerde kalmıştı, bakamıyordu, bakmaya korkuyordu. Pes edip arkasını döndüğünde tanıdık bir çift gözle karşılaştı.'Sen...'Çocuk gözlerini kocaman açmış ona bakıyordu.'B-beni görüyor musun?'Evet bu oydu, her gece rüyasında gördüğü o çocuk, karşısında dikilmiş ona bakıyordu.

Kim Jongin, bana kalbini veren adam, dünyada ondan geriye kalan tek şeye tutunarak iki evren arasına sıkışmıştı.Neden diye sorduğumda bana baktı ve yavaşça gülümsedi. 'Daha gidemem, özür dilemeliyim.Özellikle ondan.' Anılarımdan tanıyordum, onu, aşık olduğu o kızı.Kalbini bana verip bu dünyadan erken ayrılmak zorunda kalan bu zavallı çocuğa yardım etmeliydim.Onu neden görüyordum? Sadece ben? Kalbi bendeydi, belki o yüzden, belki de sadece tüm bunlar birbirimizi tanımamız için kurgulanmış bir hayalden başka birşey değildi.Yanımdaki çocuğun hüzün dolu gözlerine baktım, 'Pekala sana yardım edeceğim, çünkü hayatımı sana borçluyum, Kim Jongin.'

supernaturel~