Flashback

5.3

Na een warme douche had Lilly haar geliefde monsterpyjama weer aan. Ze had haar favoriete Sinterklaas film in de dvd speler gedaan en het deerde haar niet dat ze de film van begin tot eind mee kon praten, dat maakte het juist zo fantastisch. Gierend van het lachen hing ze ondersteboven op de bank terwijl Wolfs met het avond eten bezig was en Eva een stofzuiger door de woonkamer heen haalde. 'Het zou fijn zijn als je het nou eens schoon hield, Li.' Zei Eva quasi serieus toen ze de stekker uit het stopcontact trok.
'Hoezo.' Vroeg de kleuter met grote ogen. 'Ik was altijd netjes mijn handjes mama.' Zei ze serieus.
'Altijd?' glimlachte Eva en Lilly giechelde. Lachend pakte Eva de afstandsbediening om het volume flink omlaag te zetten. Ze aaide haar dochter over haar hoofd.
'Maar het was toch niet vies mama, je hebt pas nog stofjes gezuigd.'
'Ja precies, zo snel is het weer vies.' Knipoogde Eva. 'Overal weer kruimeltjes, en stof. En hand afdrukken op mijn ramen.' Eva wees naar het raam. Lilly keek om en onschuldig weer terug.
'Die zijn niet van Lielie.' Loog de kleuter, ze wist dat haar moeder graag wilde dat ze van de ramen afbleef, maar soms vergat ze dat eventjes.
'Ja, ja. Ze zijn van papa zeker.'
'Ja.' Lachte de kleuter.
'Wat is van papa?' hoorde ze Wolfs vanuit de keuken.
'Alles in dit huis!' riep Lilly terwijl ze haar armen spreidde.
'Oh ja?' met opgetrokken wenkbrauw keek Eva haar dochter aan.
'Ja.' Knikte Lilly serieus. 'Papa verdient centjes om alles te kopen.'
'Oh en mama dan?' vroeg Eva verbaast. 'Mama werkt toch ook? Mama verdient ook centjes.' Hier moest Lilly zichtbaar even over na denken.
'Ja maar mama dat deed jij eerst toch niet. Toen deed alleen papa centjes verdienen.' Wist ze nog.
'Ja, maar voordat Lilly er was werkte mama wel. En toen heb ik centjes gespaard. Papa en mama betalen alles samen.'
'Oh.' Lilly moest weer even nadenken. 'Maar wat moeten jullie allemaal betalen dan?' vroeg ze nieuwsgierig.
'Nou dit huis, waar we in wonen.' Glimlachte Eva en ze ging op de bank zitten. Lilly kroop dicht tegen haar moeder aan. 'En alle spullen in dit huis. En eten, en drinken en nieuwe kleding.' Noemde Eva een paar simpele dingen op.
'Oh!' Lilly leunde haar hoofd tegen haar moeder aan en Eva sloeg haar arm om haar dochter heen. 'Maar je kan toch je pasje in de muur doen mama, dat doet papa altijd en dan krijgt hij centjes!' Eigenlijk moest Eva lachen om haar dochter en ze deed haar best alleen te glimlachen. 'En jij mama doet altijd je pasje bij de winkel in dat dingetje.' Zei ze terwijl ze een vierkant uitbeeldde met haar handen.
'Dat komt omdat er centjes op het pasje staat lieverd. Als papa en mama niet werken, staan er geen centjes op en dan komen er ook echt géén centjes uit de muur als je je pasje erin doet.' Zei Eva glimlachend terwijl ze een kus in de haren van Lilly drukte.
'Ow.' Lilly lachte waarna ze weer nadacht.
'Vraag het maar.' spoorde Eva haar aan haar gedachten te delen.
'Maar papa hebt gezeid..'
'Gezegd.'
'Gezegd, dat het grote huis waar we eerst deden wonen, dat was eerst toch van die meneer mama?'
'Van Frank.' Knikte Eva.
'Ja van die meneer.' Knikte Lilly. 'Papa hebt gezegd dat toen die meneer naar de sterretjes ging dat die meneer het grote huis aan jij hebt gegeven mama.'
'Die meneer heet Frank, hè Lilly.' zei Eva terwijl ze de pony van haar dochter uit haar gezicht aaide.
'Dat vind ik een beetje moeilijk om te onthouden.' Zei de kleuter eerlijk.
'Dat is niet erg.'
'Maar is dat zo mama?'
'Dat klopt. Maar wat bedoel je daar precies mee?' snapte Eva niet helemaal wat er in het hoofd van haar kleuter omging.
'Als je iets hebt gekrijgt hoef je niet meer centjes te betalen toch mama?' Lilly keek haar moeder hoopvol aan.
'Mama heeft dat huis van Frank gekregen zodat mama daar kon blijven wonen, maar daar moet je dan ook gewoon centjes voor betalen.'
'Oh.' Zei Lilly, lichtelijk teleurgesteld.
'Valt dat even tegen hè Li.' Lachte Eva.
'Ja.' Zuchtte de kleuter. 'Lie snapt het niet allemaal hoor mama.'
'Dat hoeft ook niet lieverd. Dat komt allemaal vanzelf als je later groot bent. Nu hoef je je daar ook helemaal niet druk om te maken.' Eva tuitte haar lippen en Lilly gaf haar een kus.
'Denk je dat die meneer goed voor Kiwi zorgt?' vroeg ze ineens en Eva knikte.
'Frank was héél erg lief. Ik denk dat hij héél goed voor Kiwi zorgt.'
'Mag Lie een nieuwe Kiwi?' vroeg de kleuter en smekend keek ze haar moeder aan.
'Nee.' Lachend drukte Eva een kus op haar neus.
'Awh.' Dat het visje dat ze door de wc hadden moeten spoelen ondertussen al Kiwi nummer zeven was, wist de kleuter niet. En eigenlijk was Eva wel blij dat ze geen achtste meer had hoeven kopen, op de een of andere manier gingen ze allemaal veel te snel dood, hoe goed ze er ook voor zorgde. Visjes of andere huisdieren waren blijkbaar niet aan haar besteed.
'We kunnen eten.' Wolfs stond ineens in de opening van de woonkamer naar de grote woonkeuken en glimlachend keek hij naar het stel op de bank. Zijn stel.
'Lekker!' riep Lilly enthousiast en ze sprong op van de bank. 'Handjes wassen.' Glimlachte ze schijnheilig naar haar moeder en Eva lachte.
'Ja, ja. Goed zo.' Glimlachend keek ze haar dochter na waarna ze dromerig voor zich uit bleef staren.
'Waar denk je aan lief?' onderbrak Wolfs haar eindeloze gedachten. Eva keek hem lang aan waarna ze kleintjes glimlachte.
'Frank.' Zei ze eerlijk en ze stond op. Ze nam de hand van Wolfs vast die hij naar haar uitstak en hij trok haar dicht tegen zich aan. 'En nee, ik hoef er niet over te praten.' Zei ze eigenwijs waarna ze hem een kus gaf.
'Oké.' Glimlachte Wolfs en hij kneep zachtjes in haar hand.
'Lielie gaat eten hoor!' Zei hun kleuter ongeduldig. Ze zat al lang en breed klaar in haar stoel aan tafel.
'Niks ervan.' Lachte haar vader.
'Kleine dondersteen.' Vulde Eva hem aan en ze liepen richting de keuken. Ze waste hun handen, voordat ze op hun kop zouden krijgen van de kleuter en schoven daarna aan tafel. Lilly hield haar bord al op en verlekkerend keek ze naar al het heerlijke eten wat klaar stond.
'Eet smakelijk eendje,' Lilly smakte ter goedkeuring.
'Smaken doet het zeker.' knipoogde Eva terwijl ze naar haar keek. 'En nu weer gewoon eten Li.'