Lost Memories TEEN WOLF Dutch

hoofdstuk 32

Stiles' pov
'Bell! Opstaan!' Ik klop op haar deur. Meestal is zij degene die als eerste wakker is. Ik klop wat harder. 'Bell! Ik meen het! We komen te laat!' Nog steeds geen reactie. 'Oké ik kom binnen!' Ik zwaai de deur open. Bell ligt niet in haar bed. Ik loop de kamer in. 'NEE!' ik zak op mijn knieën naast Bell. Haar polsen zijn rood van het bloed en de mat is doorweekt. Ik trek haar op mijn schoot. 'Niet weer! Niet weer! NIET WEER!' Ik schreeuw het uit en pap komt in paniek aangelopen. Hij blijft in het deurgat staan als hij mijn betraant gezicht zien. Hij neemt langzaam zijn telefoon en drukt een knop in. 'Melissa, laat Scott en de anderen komen. Het is dringend' hij kijkt verdooft naar Bell in mijn armen voor ook hij op zijn knieën zakt.

Het is pas na een een tijdje dat ik een enveloppe met mijn naam erop zie. Met trillende handen maak ik hem open en lees hem. Beneden hoor ik de deur openvliegen, maar ik kan me alleen focussen op de brief. Opeens staat Scott met een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht in de deuropening van Bell's kamer. Hij staat net achter pap. Lydia duwt hem opzij en komt naar me toegelopen, maar stopt als ze het bloed ziet. Ze gaat langzaam terug achteruit. 'Stiles' fluistert ze. Ik heb niet eens gemerkt dat ik ondertussen ook doorweekt was van het bloed. Maar het kan me niet schelen. Het enige dat telt is Bell's slappe lichaam in mijn armen. 'Heeft iemand Brandon gebeld?' Lydia schudt haar hoofd.

Lydia's pov
Mijn telefoon gaat. 'Scott? Wat is er?' Ik luister hoe Scott zegt dat we zo snel mogelijk naar het huis van Stiles moeten. Hij weet niet waarom. We komen ongeveer tegelijk aan en hij trapt de deur open. 'Moeten we niet wachten op Liam ofso?' Fluister ik. 'Geen tijd' antwoord hij. Hij ademt diep in. 'Ik ruik bloed. En veel' ik sluit mijn ogen. 'Er is iemand dood' ik volg Scott de trap op en ik bots bijna tegen hem als hij abrupt blijft staan. Ik duw hem aan de kant en struikel de kamer in. Het is Bell's kamer merk ik nu pas. Ik zie Stiles naast het bed zitten. Er zitten vegen bloed op zijn gezicht en zijn kleren zijn doorweekt. Ik ga langzaam een stukje achteruit. 'Stiles' fluister ik. 'Ze komt dit keer niet terug hè' vraagt hij met een gebroken stem. Ik buig voorover en zie Bell's lichaam. Ik sluit mijn ogen om de tranen tegen te gaan. Ik schud mijn hoofd. Aan de hoeveelheid bloed te zien, zit er niets meer in haar lichaam. Stiles steekt trillend een papier naar me uit en ik neem het voorzichtig vast. Er zitten bloedvlekken op, maar het is leesbaar. Beneden hoor ik Liam en Hayden roepen. 'Hier' roept Scott. Hij is blijkbaar uit zijn schock ontwaakt. Ik ga naast Stiles in het bloed zitten en sla mijn armen om hem heen. Hij snikt op mijn schouder en ik wrijf troostend over zijn haar.
Na wat voelt als een eeuwigheid trek ik Stiles omhoog, weg van Bell. Hij stribbelt tegen, maar ik trek hem toch weg. Ik merk nu pas dat we de enigen in de kamer zijn. Ik trek hem mee naar de badkamer waar ik de douchekraan opendraai. Ik trek Stiles' tshirt en broek uit en zet hem onder de douche. Ik was eerst het bloed van hem af en laat hem dan staan om op zijn kamer andere kleren te gaan halen. Ik haal hem uit de douche en geef hem een handdoek en de kleren. Terwijl hij zich omkleedt, neem ik een emmer en een doek om het bloed in Bell's kamer op de ruimen. Ik begin met haar lichaam en trek haar iets moois aan. Ik leg haar op bed met haar handen op haar buik. Daarna begin ik aan de vloer. Ik ben net klaar als Stiles de badkamerdeur opent. Zijn ogen zijn rood en gezwollen. Hij heeft vast gehuilt toen ik weg ging. Ik neem iets uit Bell's kast en ga naar de badkamer om het bloed van mezelf te wassen. Hoe ik dit allemaal volhou? Geen idee. Ik heb mijn gevoelens uitgeschakeld om te doen wat moet gebeuren. Ik kijk in de spiegel als ik klaar ben. Ik draag een zwart jurkje dat ik voor Bell gekocht had toen ze net uit het ziekenhuis kwam. Het was een zwierig model

Ik ga naar beneden en zie iedereen verslagen in de zetel zitten. 'En nu?' vraag ik stilletjes als ik naast stiles ga zitten. 'Ik heb Brandon net gebeld. We wachten nog op hem.

We merken eerst niet dat Brandon er is. Pas als we zijn auto buiten zien staan, merken we dat hij er is. Alhoewel... Hij zit niet in zijn auto. Ik ga naar boven, naar Bell's lichaam en tref Brandon daar aan. Hij huilt zachtjes terwijl hij Bell's hand vasthoud. De jongend komen ook naar boven en Scott neemt Bell's lichaam in zijn armen. 'Het is tijd om haar laatste wens te vervullen.' zegt sheriff Stilinski. Al lijkt hij zich het liefst in een bol te willen oprollen en huilen. Ik ga met Stiles op de achterbank zitten en nemen Bell's lichaam aan. Het voelt zo raar om een dood lichaam vast te houden. Als we bij de nemeton aankomen, zijn Melissa en Chris er al. Ze hebben voor de kist gezorgt. We vullen de bodem met bloemen en leggen haar dan op haar laatste rustplaats. Ze lijkt net sneeuwwitje op deze manier. Iedereen gaat rond haar kist staan en Stiles pakt de brief om voor te lezen aan de anderen. Ik laat zijn hand niet los als hij praat. Ik ben zo kwaad op mezelf. Ik heb haar gezegt dat we het samen zouden uitzoeken en uiteindelijk was dit volgens haar de juiste oplossing? We hadden beter onze best moeten doen! Godverdomme! De tranen beginnen sneller te stromen. Opeens komt een een roze straal uit Bell's lichaam die recht de hemel inschiet. Het spat als vuurwerk uit elkaar en lijkt een koepel rond de stad te vormen. Ik beloof je Bell, zweer ik in stilte, dat je dood niet voor niets geweest zal zijn!