Lost Memories TEEN WOLF Dutch

hoofdstuk 2.12

Na een uurtje of twee lijkt de innerlijke strijd van Bell voorbij te zijn, want ze beweegt niet meer. 'Wat gebeurt er?' vraag ik bezorgt. 'Nu gaan we zien wie de strijd gewonnen heeft', antwoord Max. Bell's ogen vliegen open en ik zak bijna in elkaar van opluchting, maar dat duurt niet lang. Bijna meteen begint Bell te gillen. Als het kan zelfs nog luider en schriller dan Lydia. Iedereen houdt zijn handen voor zijn oren. Behalve Brandon. Hij heeft Bell op zijn schoot getrokken en heeft een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht. Het is duidelijk dat Bell's gil hem pijn doet, maar hij houdt vol tot het einde. Na een minuut stopt Bell eindelijk met gillen en vallen haar ogen terug dicht. 'Daar heb je je antwoord', zegt Max met een griezelige glimlach op zijn gezicht.

'Bell?' Brandon legt zachtjes zijn hand op haar wang. haar ogen gaan langzaam open en ze kijkt de kamer rond. 'mijn hoofd doet pijn' kraakt ze. onvrijwillig moet ik lachen. 'dat van ons ook!' ze kijkt me schuldbewust aan. 'kijk liever zo naar Brandon. hij is de enige die je gil heeft doorstaan zonder iets van bescherming' haar blik verschuift naar Brandon en een klein glimlachje kruipt over haar gezicht. ze wil net iets zeggen als ze opeens naar haar gezicht grijpt. 'aw!! wat is die pijn! wie gilt er?' schreeuwt ze uit. 'Bell, niemand gilt' zeg ik zachtjes als ik naast haar ga zitten en haar hand in de mijne neem. Brandon doet hetzelfde met haar andere hand. haar gezicht vertrekt weer van pijn en ik voel de botjes in mijn hand bijna breken. 

'perfect' hoor ik Max zeggen en ik kijk hem ongelovig aan. 'ze hoort een andere banshee schreeuwen, domkop' zegt hij als hij mijn gezicht ziet. ik ben nog niet volledig overtuigd. 

'Ik weet waar Lydia is' Bells ogen vliegen open. 'Het is een plek die we maar al te goed kennen...'

'Kom op. We moeten snel zijn!' roep ik uit. Brandon loopt achter me aan met Bell in zijn armen. Haar broers en zus volgen ons op de voet. Het heeft een tijdje geduurd voor we Bell uit het ziekenhuis konden smokkelen, maar daarna gaat het allemaal heel snel. We hadden moeten weten dat ze naar de schuur gegaan zouden zijn. Dat is dan ook waar iedereen blijft verschijnen. 'We hebben een plan nodig' zegt Scott rustig. Ik stop abrupt. 'We stormen binnen, slaan iedereen overhoop en nemen Lydia mee. Einde plan' antwoord ik geïrriteerd. 'Scott heeft gelijk', zegt Bell zwakjes. 'Best. We bedenken iets als we er zijn oké? Eerst kijken met hoeveel ze zijn' zucht ik. De Di Angelo familie wisselt een bezorgde blik. 'Wat?', vraag ik. 'Lydia is waarschijnlijk niet de enige die we daar moeten weghalen' zegt Yoni. 'Di heeft aan de hand van onze verschijningen een berekening gemaakt. Als iedereen echt in de schuur opduikt, zit de volgende daar ook gevangen' voegt Ed eraan toe. We kijken hem allemaal ongelovig aan. 'Dan bedenken we een plan om iedereen daar weg te halen' zeg ik koppig voor ik weer stevig begin te stappen.

Aan de rand van de open plek waar de schuur staat, houden we halt. We verschuilen ons achter de struiken en bomen om de plek te observeren. Slechts één man staat aan de ingang op uitkijk. Ze hadden vast niet gedacht dat we hen zo makkelijk zouden vinden. Opeens komt er een gil vanuit de schuur en iedereen verschijft. 'Lydia' zeggen Bell en ik tegelijk.

Nadat we onze tactiek hebben besproken, besluiten we de schuur aan te vallen. 'Ik kan beter hier op de uitkijk blijven staan. En iemand moet bij Bell blijven' zegt Max. Brandon lijkt niet blij te zijn dat hij Bell moet achterlaten, maar hij heeft niet veel keuze. Bell heeft hem laten beloven dat hij Lydia en haar familie veilig zou terugbrengen. Wel, dat en dat hij niet gewond zal raken, maar dat moesten we allemaal beloven.

Wel, hier gaan we dan... De liefde van mijn leven redden