stepbrother and me ( Üvey kardeşim ve ben)

Onu kaybetmekten korkuyorum

Desteklerinizi esirgemeyin! :) (+10 vote'dan sonra yeni bölüm gelecektir)

''Herşeyi bilmek istiyorum Randy. Neden böyle olduğunu, tecavüz olayını, o kızı, o gün yaşadıklarını..Ve anneni..''

''Eva,  Üzgünüm. Kendimi hazır hissetmiyorum. Anlatmak istemiyorum. Anlatırken, herşeyi baştan sona tekrar yaşayacağım çünkü. Boş yere suçlanmanın nasıl bir şey olduğunu senden daha iyi bildiğimi biliyorsun. Bana baştan beri güvendiğin, böyle birşey yapmadığımdan emin olduğun için çok teşekkür ederim. Babam bile bana ilk başlarda tereddüt ile inanmıştı. Ama sen, beni bu güne kadar en iyi anlayan kişisin. Ölene kadar beni bırakma...Lütfen...Hiçbir zaman..ne olursa olsun..Bana söz verirmisin?''

''sende beni bırakma..Ne olursa olsun..Söz veriyorum..''

Yarın, Randy'nin annesi'nin ölüm yıldönümü. Hep birlikte Kliseye gideceğiz. Annemde geliyor. Şaşırtıcı ama geliyor. En son Randy'e olan kötü davranışı yüzünden Kevin amca ile uzun süre kavga ettiler. Onları barıştırmak için ben bile yardım ettim. Sıkıcı olmaya başlıyordu sinirli olmaları, üzgün olmaları..

Üstüme siyah orta boylarda elbisemi giydikten sonra, ayakkabı olarakta siyah babetlerimi giydim. Ah, çok kararsızım. 

''Anne, elbisem iyi mi? fazla mı süslü olmuşum''

''bilemiyorum. Sanırım Kevin Amcana sorman gerekecek.''

Randy geliyor o sırada. Beni baştan aşşağı süzüyor. 

''Değiştirmene gerek yok Eva..Her halinle güzelsin..''

Bunu duyunca annem hafif bir öksürüyor. Bende Randy'e ''Ne diyorsun? annem var burda'' diye fısıldamaya çalışıyorum. Ama beyefendi halinden gayeeet hoşnut. Fazla sıcak kanlı davrandı. Annem bile bir garipsedi bu durumu farkındayım..

Yarım saat bir yolun ardında Kliseye varıyoruz. İçeri girerken Randy  bir duraksıyor. Ve Siyah ceketinin önünü ilikliyor. Ah, Tanrım neden bu kadar yakışıklı geliyor gözüme? üstünü  ben iliklemek istiyorum ama çekiniyorum. Kravatını düzeltmek istiyorum! ah, çıldıracağım sanırım. Bu kadar çekici olmak zorundamısın Randy! 

Dualarımız bittikten sonra, Randy'nin üzgün  gözlerini görmek içimi burkuyor. Onu böyle görmek istemiyorum. O mutlu olmalı, gülmeli, neşeli olmalı..Benim olmalı...Bu günleri unutsun istiyorum. Ne yaşadıysak yaşayalım hayata ikinci şansı verelim..

Bir rahibe uzaktan beni izliyor sürekli.  Açıkcası biraz rahatsız oluyorum. Korkutucu bakıyor gözlerime. O kocaman yaşlı gözlerini üstümden, gözlerimden ayırmıyor bir türlü. Yanına gidiyorum sonunda. Bir şey dememe izin vermeden;

''Sonunda ölüm var..Aşkını hemen bitirmezsen..İkinizden biri ölecek...Kaderinizi değiştirmek istiyorsan ondan kaçmalısın..''

Bunu söyledikten sonra, hemen gidiyor. Soru sormama izin bile vermiyor. Bir an kötü oluyorum..Kader..Aslında inandığım birşeydir ama bir Rahibe bunu nasıl görebilir? Ona inanmak istemiyorum..Kaderimiz böyleyse..Eğer, gerçekten böyleyse..Devamını getiremeyeceğim...

Aşk acıtıyor, bir ihtimal bile..Bir ihtimal bile insanı düşündürmeye yetiyor..Ondan ayrı kalmaya..Onu bir daha..Sonsuza dek  görememe düşüncesi..İnsanı uyutmuyor..Huzursuz yapıyor, nefessiz bırakıyor..Uykuya dalıyorum..Sanki sonsuzmuş, hiç uyanmayacakmışım gibi..Uyuyorum ama aynı zamanda  uyumuyorum. Garip hissediyorum. Terleyerek kalkıyorum, mutfağa koşuyorum..Arkamdan hemen randy geliyor. Ben ağlıyorum ama neden ağladığımı bilmiyorum. Randy'e sarılıyorum. Sonra sırtında bir ıslaklık hissediyorum elimi kaldırınca bunun kan olduğunu fark ediyorum ve direk kabustan uyanıyorum..

''ah, kahretsin! buda neydi böyle? ne oluyor bana!''

Odamdan çıkıp önce mutfağa gidiyorum. Randy'nin orda olmadığını görünce odası'nın kapısını çalıyorum. Hala çok korkuyorum , endişeliyim. Kapıyı açan yok ve seste gelmiyor. Büyük bir hışım ile kapıyı açıyorum. Randy öküz gibi uyuyor. Ah, Tanrım! diye uzun bir iç geçiriyorum. Randy'de Bu sırada uyanıyor. 

''Eva? ne oldu ? ne işin var burda?''

''Kabus gördüm seni aptal..Çok kötüyüm iyisin değil mi???''

''Gel buraya..''

Bir anda hızla çarpan kalbim ve bedenim, bir anda Randy'nin kucağında yerini buluyor..

''Ah, Randy ne yapıyorsun? annemler uyanacak şimdi..''

''Babaaa??!! bakk been üvey kardeşime aşkla bakarak , sarılıyorum!! hey baaaabaa heyyy baa..''

''Aptalmısın! kes şunu annemler uyanacak. Tanrı aşkına buraya gelemeliydim seni serse..''

Sözümü henüz bitirmeden, titreyen dudaklarım, Randy'nin dudakları ile buluşuyor. Ne yaptığımızı bile bilmiyoruz. Neden yapıyoruz, gerçekten seviyormuyuz...Bilmiyoruz..Hayat bir rüya ve biz hemen o rüyadan uyanacakmışız gibi..Ama birlikte..Yine birlikte..Herşeye rağmen..

Eva'nın günlüğü;

''Sevgili günlüğüm, Nasıl oldu da onunla karşılaşabildim? nasıl oldu da aşkın ne olduğunu anlayabildim..? Nasıl oldu da böyle bir şeye dönüşebilirdi..O üvey kardeşimken..Nasıl oldu da kalbim böyle aptallaşabildi? Aşkım yüzünden ağlıyorum..Aşkım yüzünden acı çekiyorum..Sadece onu bekliyorum ama gözlerim yaşla doluyor..Kalbim daha fazla acıyor..Yaptığım şeyi düşününce..Vicdan azabı çekiyorum..Buna bir son vermeliyim ama yapamıyorum..Ne yapmalıyım..?' onu kaybetmekten korkuyorum..

Randy'nin günlüğü;

''Sevgili günlüğüm, Ağlamamam gerekiyor ama neden ağlamaya devam ediyorum? vicdan azabı çeken kalbim..ne  olursa olsun..Beni, ona doğru gönderiyor..Çok yaralıyor, böyle duyguları hissetmek..Beni gerçekten seviyor mu? yinede onu seviyorum, ne olursa olsun..Başka bir şey bilmiyorum..Sadece onu istiyorum..ona yaklaştıkça, daha yakın olmaya çalıştıkça..Onu kaybetmekten korkuyorum..