Bijles (Voltooid)

3

De wekker gaat weer en ik doe mijn dagelijkse ritme. Mijn moeder roept en zegt dat ze de trui van Mark heeft gewassen. Eigenlijk zei ze niet direct dat het van Mark was, want ze weet niet van wie het is. Ik neem de trui mee naar school zodat ik het terug kan geven.

Onderweg naar school vertelde Josine hoe leuk het was gisteren in de bioscoop met Rick. Ze vertelde dat ze denkt dat deze relatie nog heel lang gaat duren. Ik hoop het voor haar. Rick is een leuke jongen.

Als ze van onderwerp veranderd vraagt ze aan mij hoe het gisteren was met de mysterieuze bijles gever.

"Ik kan nu ook gewoon aan je vertellen wie het is, als je dat wilt." Haar ogen werden groter.

"Please vertel het me!" Schreeuwt ze uit.

"Het is gewoon Mark." Lach ik haar uit, maar ze kijkt me raar aan.

"Die ken ik niet.. welke klas zit hij?"

"In geen één dombo. Het is Luthe."

"Oh my god! Luthe! Hij is zo fucking knap!" Schreeuwt ze maar slaat snel haar hand voor der mond. "Oke. Dat blijft tussen ons." Lacht ze nerveus en ik knik mijn hoofd lachend.

"Maar waar gingen jullie gisteren dan naar toe?"

"Naar de Starbucks."

"Het is maar dat ik weet dat je hetero bent, anders dacht ik dat je gay was." Lacht ze. Maar eigenlijk vind ik dit helemaal niet grappig. Ik ben nog nooit verliefd geweest en weet dus ook niet op welk geslacht ik val.

"Waarom? Is het gay om naar de Starbucks te gaan?" Vraag ik nieuwsgierig. En ze rolt haar ogen en negeert de vraag. Lekker dan.

Als we op school komen vind ik een briefje in mijn kluis. Ik kijk erop en lach.

Hey David,
Ik vond het erg gezellig gisteren! Vanmiddag weer? Hieronder staat mijn nummer. mark

Ik stop zijn nummer in mijn telefoon en het briefje in mijn zak. Jammer dat ik pas vrijdag weer wiskunde heb. Ik loop met een paar klasgenoten naar Engels. We zijn te vroeg dus iedereen pakt zijn telefoon. Ik open een sms naar Mark,
Hey Mark,
Lijkt me leuk om vanmiddag nog een keer te gaan, zelfde tijd zelfde plek?
David

Al snel krijg ik een smsje terug dat hij het goed vindt. De docent van Engels komt er aan gelopen en we kunnen het lokaal in. Na alle lesuren ga ik naar de Starbucks. Ik bestel mijn standaard koffie en ga zitten waar we gisteren ook zaten. Ik pak een boek uit mijn tas en begin te lezen. Het boek van Simone van der Vlugt; Schuld. Het is zo spannend! Ook al heb ik het al tig keer gelezen en het vervolg erop.

Terwijl ik midden in de spanning van het boek ben voel ik dat iemand mij aantikt. Ik draai me om en zie Mark. "Hee." Zegt hij zacht. "Hoi." Zeg ik zacht terug. Het is even stil en we kijken elkaar aan. Ik bloos een beetje en kijk daardoor de andere kant op. Ho wacht is even. Waarom bloosde ik? Uhmm oke raar.

"Oké, laten we aan de bak gaan." Zegt Mark vrolijk en knik en pak mijn spullen. Voordat ik mijn boek weg leg valt zijn hand op die van mij. "Is dat het boek Schuld?" Ik kijk hem aan en knik.

"Ken je het?"

"Ja! Het is echt een geweldig boek! Ik wist niet dat jij een lees type was." Zegt Mark met een knipoog erachter aan.

"Ik lees eigenlijk best veel." Mark knikt en haalt zijn hand van mijn hand af. Ik adem weer uit, ik wist niet eens dat ik mijn adem inhield.

Nadat Mark alles over grafieken had uitgelegd had ik een paar opdrachten gemaakt en hij keek ze na. En dit keer trakteerde ik hem op een ijsje. Maar dan niet bij de Starbucks. Nee, we waren een stukje gaan lopen. Het zonnetje schijnt dus ik vroeg of hij het goed vond om een stukje te lopen. En hij vond het een goed idee om frisse lucht te halen.

Hij neemt een ijsje met aardbeiensmaak en ik vanillesmaak. Na een tijdje smikkelen hebben we het ijsje op en zitten we op een bankje in een park.

"Je hebt wat..." begint Mark en wijst naar mijn mond. Ik veeg mijn mond met de achter kant van mijn hand af.

"Is het weg?"

"Nee er zit nog een beetje." Lacht hij en houdt met zijn rechterhand mijn kin vast en met zijn duim haalt hij het weg. Hij blijft nog een tijdje met zijn duim op mijn lippen en ondertussen kijken we elkaar aan. Maar dan laat hij los.

"Ik uhh.. ik moet maar eens gaan. Mijn moeder heeft vast al gekookt." Zeg ik en sta op. Hij staat ook op en geeft mij een mannelijke knuffel. En we zeggen gedag en gaan weer richting huis. Maar dan herinner ik me dat ik zijn trui nog in mijn tas heb zitten. Ik ren zijn richting op, maar het is al te laat hij rijdt net weg. Ik pak mijn telefoon en bel hem.

"Hey, lang niet gesproken." Lacht Mark. "Miste je me nu al?"

"Ik heb je sweater nog, maar je reed net weg."

"Ohh. Breng het maar naar mijn huis, ik woon op de ****."

"Oké! Tot zo!" Ik hang op en fiets naar zijn huis. Mijn vader woont ook in die buurt, ja mijn ouders zijn gescheiden, dus ik weet de weg. Als ik aanbel wordt de deur vrolijk geopend. "Heeey!"

"Hier is je sweater." Ik geef hem zijn sweater en ineens springt er een hond naar buiten.

"Schrik niet, het is een lieverdje."

"Is het een herdershond?" Vraag ik terwijl ik de hond knuffel.

"Tja, een mix daarvan. Het is een vuilnisbakkenras." Ik knik en de hond rent weer terug naar binnen.

"Vuilnisbakkenras..?" Lach ik en Mark lacht met mee en knikt.

"Ik moet maar weer eens gaan." Mark knikt.

"Weet je de weg vanaf hier?"

"Ja, tot ziens." Zwaai ik en stap op mijn fiets en fiets naar huis.