Ictus

~2~

Moja rzeczywistość barwi się odcieniami szarości.

Przebłysk wizji sprawia że widzę ich obu jednocześnie , jedno dzikie oblicze które wywołuje u mnie gęsią skórkę wydaje się znajome . Kiedyś je widziałam, znałam i to bardzo dobrze, to uczucie jest prawie namacalne,prawie mogę je poczuć, ale to wszystko nie jest prawdziwe - chyba. Drugie, to którego nie znam, ale przyciąga mnie jak ... Nawet nie mam słów jak bardzo. To wewnętrzne pragnienie znalezienia się blisko niego , ta nieokreślona siła. Jakby rzeczywistość była tylko niewielkim spoiwem pomiędzy tym co realne, a tym co wyśnione.

Tych parę pierwszych kroków, jak się okazuje najtrudniejszych i mogłabym usłyszeć jego głos. Otwieram usta żeby go zawołać. I wtedy przypominam sobie, że przecież nie znam jego imienia. Dla niego nadal jestem zupełnie obcą osobą. A co jeśli...

Czuję nagłe szarpnięcie. I w jednej sekundzie jestem spowrotem na korytarzu. Moje książki walają się po całej podłodze. Schylam się żeby je pozbierać.

-Ktoś tu ma chyba zły dzień- z zamyślenia wyrywa mnie głos dochodzący z nad mojej głowy. Podnoszę wzrok. Jakiś chłopak stoi i mi się przygląda.

Jestem tak zdezorientowana, że niezauważam jej obok.

I na co się patrzysz głupku?- Addison warczy na nieznajomego.

Eee.. nic... nieważne - mamrocze coś pod nosem i znika w tłumie.

Dwie godziny później siedzę na wykładzie z historii. Może nie do końca. Moich myśli na pewno nie ma ze mną. Na nauczycielkę zwracam uwagę dopiero jak woła mnie po imieniu. Przywołuje mnie gestem. Wacham się przez chwilę , niepewna co robić.

Patrzę dookoła siebie. Widzę, że reszta uczniów dyskretnie pokazuje mi żebym do niej podeszła. Prostuję się i ruszam przed siebie.

-Jesteś proszona o stawienie się w gabinecie dyrektora- mówi cicho Pani Collins

Posłusznie udaję się do wskazanego miejsca, niepewna czego mam się spodziewać. Chyba nie nagrabiłam sobie w pierwszy dzień szkoły, myślę.

Po paru minutach stoje już przed wilekimi starymi drzwiami. Pukam, po czym delikatnie naciskam klamkę.