Gruwelijke (echte) verhalen over sprookjes

Rapunzel; heeft een happy end

Ooit een verhaal gehoord van een meisje met magisch haar? Dan zal dat vast Disney's Rapunzel wel zijn. Ja Disney's Rapunzel. Dit is persoonlijk een van mijn favoriete sprookjes, zowel Disney's versie als die van de originele auteur. Dit verhaal heeft, in tegenstelling tot de meeste andere verhalen in dit boek, een Happy-End.
Toch is het zeker wel de moeite om het te lezen, het is namelijk wel anders dan de Disney versie.

Een molenaar en zijn vrouw verwachten een kind. De vrouw heeft een gigantische eetbui, en de arme vader kan het amper betalen.
Plotseling werd de vrouw ziek.
Als de jonge vrouw uit het raam zat te kijken naar de prachtige tuin van haar buurvrouw, zag ze de prachtige plantjes, die raponsjes genoemd werden.
Elke dag keek de vrouw naar de plantjes en kreeg er steeds meer trek in. Op een dag zei ze tegen haar man dat ze de plantjes móést eten, en anders zou sterven.
De hopeloze molenaar ging naar de tuin en stal wat van de plantjes. Hij wist dat de buurvrouw een heks was en als hij betrapt zou worden, hij een zware straf zou krijgen.
Maar de eerste keer ging goed. De vrouw at de plantjes bij de sla en knapte helemaal op. Na een tijdje zei ze weer tegen haar man dat ze de plantjes moest eten, en anders zou sterven.
Weer ging de molenaar naar de tuin van de heks. Hij plukte de plantjes en wilde wegkomen, maar werd gesnapt.
De buurvrouw werd kwaad en de man smeekte haar hem niks te doen. Afijn, ze deed hem niks en hij mocht de plantjes houden. Maar hij moest wel zijn eerstgeboren kindje schenken.
De deal was snel gemaakt, de man was bang om zijn vrouw te verliezen.
Na een paar maanden werd het kind, een meisje, geboren en het mormel ging meteen met de heks mee. Zij verzorgde het meisje alsof zij de moeder was. Ze noemde het Raponsje.
Op Raponsje's 12e verjaardag werd ze naar een toren gebracht. Alleen met één raam. De enige manier om daarin te komen was met de hulp van het lange haar van Raponsje.
Jaren zat ze vast in die toren. Tot op een dag een charmante prins haar hoorde zingen. Hij hoorde een prachtige meisjesstem, met enige klanken.
Elke avond "bespiede" de prins het meisje vanuit de bosjes.
De heks kwam alleen overdag, dus die zou die niet snel tegenkomen.
Hij besloot eens eerder te gaan kijken. De prins hoorde de vrouw roepen: 'Raponsje, Raponsje, laat je haren vallen.'
Prachtige gouden lokken vlogen naar beneden, en de heks klom omhoog.
Nadat de vrouw wegging, probeerde de prins hetzelfde. En ja hoor, de gouden lokken kwamen naar beneden.
Toen de prins boven kwam, schrok Raponsje natuurlijk heel erg, maar vondt het tergelijkertijd heel spannend.
De prins vertelde tegen haar dat hij haar al tijden hoorde en dat hij met haar wilde trouwen. Raponsje zei ja. De prins vertrok en de volgende dag kwam de heks. Het meisje hield netjes haar mond.
Elke dag kwam de prins en Raponsje heeft nooit iets verklapt tegen de heks.
Tot het fout ging. Ongemerkt verklapte het jonge meisje toch haar grote geheim.
'Hoe kan het dat de prins die elke dag komt, veel makkelijker naar boven te brengen is dan u?'
De heks gilde van woede en noemde haar kind dom en ondankbaar. Daarna snee ze het haar van het arme meisje af en verstootte het kind. Raponsje werd gedropt in de woestijn.
Diezelfde avond kwam de prins. De vrouw gooide het haar naar beneden en trok de prins naar boven. Toen de jongeman de oude vrouw zag, in plaats van Raponsje, schrok hij heel erg.
De vrouw vertelde hem dat Raponsje heel, heel ver weg was en dat ze nooit meer terug kwam.
De prins sprong uit het raam van verdriet, maar overleefde het. Doorns verzachte de val, maar hij werd wel blind.
Jaren zwierf hij rond. Raponsje had ondertussen een tweeling gekregen, het was een jongen en een meisje.
Ze vonden elkaar, in de midden van de woestijn. Door Raponsje's magische tranen kon de prins weer zien. Ze vertrokken samen naar het koninkrijk waar ze koning en koningin werden.
En ze leefde nog lang en.. ja..
Gelukkig?

Vergeet niet te stemmen, en rea's zijn altijd leuk :)