Geheimen van een paardenmeisje

deel 3

Jorge wou net weglopen toen hij wat bedacht. "Oh en Safira, zou jij die pony," hij wees op de nieuwe pony. "willen verzorgen? aangezien jij de enige bent die met hem zogezegd kan praten. Hij is net 1 jaar geworden dus rijden kan nu toch nog niet." "jaja graag!" Zei ik toen. Hier is het sleuteltje van jou eigen kastje. Hij is een beetje vies maar nog in goede staat. Jorge gaf me de sleutel. Allereerst toen Jorge weggelopen was ging ik naar mijn ouders om alles te vertellen. Ze zuchten. Ik bracht me ook altijd maar weer in gevaar. Maar het mocht wonder boven wonder toch. Mijn ouders hadden het gedeeltelijk gezien vanuit het raam.

Nu besefte ik pas dat ik niet eens kon paardrijden en toch een verzorgpony had. Ik moest lachen. Daarna ging ik naar Jorge en ik vroeg: "mijn verzorgpony heeft nog geen naam, mag ik die verzinnen? En Jorge antwoordde instemmend ja. Nadat ik erna even aan mijn ouders gevraagd had hoe laat ze me op zouden komen halen -ik had geen fiets bij me om alleen terug te gaan.- ging ik naar mijn kastje. Hij zag er inderdaad een beetje vies uit. Dus ging ik een emmer met zeep en een spons halen. Na een halfuur zag het kastje er als nieuw uit. Toen ik de spullen had opgeruimd hoorde ik een woest maar angstig gehinnik. Mijn verzorgpony! Ik rende naar het hek toe van hem. Ik zag dat zijn halster vastzat aan het hek! Weer rustig pratend liep ik naar hem toe. Ondertussen wel zijn hoeven ontwijkend. toen ik bij zijn hoofd stond deed ik snel het halster af. Hoe weet ik niet, maar ik deed het! Blijkbaar in mijn paardenboeken gelezen. toen opeens schoot me de perfecte naam voor hem binnen. FLAME! En toe ik zijn nieuwe naam hardop zei spitste Flame zijn oren. En ik besefte me ook wat. Ik had die naam al vaker gehoord, van iemand anders die een pony riep die precies leek op mijn verzorgpony! Wat dat betekende wist ik niet. maar ik ging er verder ook niet over nadenken. Toen paps me kwam ophalen -mams was waarschijnlijk aan het koken.- vertelde ik over vandaag.