Δες, πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος.
Και τα γεγονότα γίνονται ιστορίες,
Και οι ιστορίες παρελθόν.
Και η άμμος θα σκεπάσει τα λόγια που ανταλλάξαμε.
Και το κύμα, θα καταστρέψει το κάστρο που χτίζαμε.
Και τα παιδιά θα γίνουν προβληματισμένοι έφηβοι,
Και οι προβληματισμένοι έφηβοι, δυστυχισμένοι ενήλικες,
Και τα ρίσκα που δεν πήρες ποτέ, ίσως γίνουν πικρές μετάνοιες.
Και οι λάθος επιλογές, θα βρεθούν μπροστά σου.
Αλλά υπάρχουν οι αναμνήσεις που δεν θα ξεχάσεις.
Όπως εκείνη την νύχτα, που έμεινες με τους φίλους σου.
Με συντροφιά ένα τσιγάρο,
Ή εκείνη την ημέρα που αντάλλαξες τα πρώτα σ'αγαπώ.
Ή την στοργική αγκαλιά της μητέρας, μετά από μία δύσκολη ημέρα.
Και τα ποιήματα που κάποτε έγραψες,
Τώρα μπορεί να μην βγάζουν νόημα στο μυαλό σου.
Και τώρα εύχομαι να γυρνούσα τον χρόνο πίσω.
Όχι, όχι για να αλλάξω το παρελθόν μου, εξάλλου έχω μάθει να το αγαπώ όπως είναι.
Αλλά για να ξαναζήσω κάποιες στιγμές.
Ίσως ξαναδώ το χαμόγελο ανθρώπων που τώρα έγιναν φωτεινά αστέρια στον ουρανό.
Να προσέξω καλύτερα, τους ανθρώπους που βρίσκονταν δίπλα μου, εκείνη την ημέρα του όμορφου καλοκαιριού.
Να με δω, να ερωτεύομαι, να πέφτω, να πληγώνομαι, να προχωράω.
Επειδή είναι εγωιστικό, να θεωρείς τους κοντινούς σου ανθρώπους δεδομένους.
Και η αλήθεια είναι, ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι η τελευταία φορά που θα δεις κάποιον.
Εκτίμησε το τώρα.
Ζήσε το αύριο.
Και να πάρεις το ρίσκο, που τόσο φοβάσαι.
