6/5/17
Είσαι η ανάμνηση που προσπάθησα να ζωντανέψω.
Η ανάμνηση που έθαψα βαθιά στην καρδιά μου, και ορκίστηκα να ξεχάσω.
Και εκείνο το βράδυ, το μυαλό μου σε γύρευε, μα δεν ήσουν πουθενά.
Δεν πειράζει, ας μη σε νοιάζει εσένα,
η δική μου η καρδιά πονάει και για τους δυο μας.
Προχώρα, φύγε και μην γυρίσεις πίσω.
Σαν σκληρός κριτής, με τιμωρείς με τον χειρότερο τρόπο.
Σε άλλη αγκαλιά βρήκες συντροφιά, και πάλι τα παρατάς.
Ήταν αργά, πολύ αργά για εμάς, και το φεγγάρι με εγκαταλείπει τώρα.
Δεν νοιάστηκες ψυχή μου, δεν νοιάστηκες ποτέ,
τα δάκρυά μου, δεν σκούπισες ούτε μια φορά.
Ήθελα να μείνω, μα έσπασες τα δεσμά που με κρατάνε εδώ.
Ξέμεινα από δικαιολογίες μάτια μου, και δεν με βοήθησες να βρω καινούριες.
Ας ήμουν φυλακισμένη, αρκεί να έμενα, αρκεί να ήσουν εδώ.
Αρκεί να προσπαθούσες.
